|
|||||||||||||
Hoe zou het nog zijn met het Franse electro/industrial combo Punish Yourself? Begin jaren 00 liet dit volledig uit fluo verf opgetrokken collectief bij ons (vooral live) een diepe indruk na. Tegenwoordig is het oorverdovend stil van hun kant, al is dit buiten Miss Z (echte naam Sandrine Caracci) gerekend, die zich vorig jaar aan de zijde vervoegde van Justine Ribière, de drijvende kracht achter Machinalis Tarantulae. Het duo belooft ons electro met een voor het genre opmerkelijk instrument: een elektrische viola da gamba (oftewel beenviool, een instrument dat vergelijkbaar is met de cello, maar de gamba wordt onderhands, terwijl de cello bovenhands gestreken wordt. Verder heeft de cello, in tegenstelling tot de gamba geen bundes (een soort van verplaatsbare fretten). Dit niet alledaagse instrument komt pas later op het album uitgesproken tot uiting (‘Obsolete’, ‘HB’, ‘Clown’ en de stemmige remix van ‘Sable’ door Miss Z, die volledig drijft op strijkers). Wat voorafgaat klinkt als een flashback naar de hoogdagen der zwarte fuiven, wat ons betreft ergens tussen de jaren 90 en 00, met de typische zware vierkwartsmaten, aanstekelijke synths en stoere gitaren die zorgen voor de peper in de reet. Bands als Das Ich (‘Rot’), Project Pitchfork, Suicide Commando, Hocico (‘They Said’) en het onvermijdelijk aan Punish Yourself verbonden KMFDM lijken hier de revue te passeren. Het soort bands waarmee we in die periode wekelijks een afspraak hadden op de dansvloer. De gelijkenissen zijn vingerdik aanwezig, maar gelukkig pakt Machinalis Tarantulae het zodanig origineel aan, dat we nergens van een schaamteloze kopie kunnen spreken. Anders dan te kiezen voor een ‘logische’ cover, krijgt ‘Rusty Cage’ van Soundgarden een Tarantula-behandeling, echter met een twijfelachtig resultaat. Een kleine smet op een voor de rest absoluut vermakelijk album. Meer zelfs, Diptyque is zowat de leukste plaat die we dit jaar in handen kregen. Een flashback naar vervlogen tijden, toen we nog wekelijks aftelden naar het volgende feestje, daar halen we sowieso ons hart aan op. Het feit dat Machinalis Tarantulae anders dan enkel achteruit kijken ook zijn kiemen in toekomstige grond gezaaid heeft, spreekt nog meer in hun voordeel.
Dimi Brands |
AudioTraumaVolgende besprekingen
Strobe - Bunker Sessions
Cloé du Trèfle - Entre l'infime et l'infini
Orchard - Serendipity
Glaukom Synod - Macabre Remixes
Kryshe - March Of The Mysterious
Marissa Nadler - Strangers
3rd Ear Experience - Stoned Gold
Cut The Navel String - The Black Box Session By Peter Deimel
WhatTwoLeft - Children Of The Sun Shall Wither
Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand - What Makes You Pray
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Theodor Bastard heeft de lange weg van zwaarmoedige darkwave naar sjamanistische wereldmuziek afgelegd, en in elk stadium van hun oeuvre konden ze mooie resultaten voorleggen. In 2015 gaf de groep rond Yana Veva en Fedor Svolotch een reeks kamerconcerten onder de noemer 'Unusual Concerts Tour'. Het heeft blijkbaar veel voeten in de ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Yep, het W-festival is thans nog maar een maand van ons verwijderd. Van 15 tot 19 augustus is het zo ver: het feestje voor liefhebbers van zwarte en eightiesmuziek gaat van start in Amougies. We geven nog een allerlaatste keer twee vrijkaarten voor het festival weg. Daarvoor moet u wel een prijsvraag oplossen. Over één van de ...
Autumn Tears stond in hun prille beginjaren - ze bestaan sinds 1995 - garant voor zuiver misantropische neoklassieke duisternis. Alles evolueert evenwel, en gaandeweg sloop er heel wat schoonheid in de neoklassieke composities van de Amerikanen. Met als hoogtepunt het prachtige 'The Hallowing' uit 2007. Het was bedoeld als de laatste ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
