|
|||||||||||||
Hoe zou het nog zijn met het Franse electro/industrial combo Punish Yourself? Begin jaren 00 liet dit volledig uit fluo verf opgetrokken collectief bij ons (vooral live) een diepe indruk na. Tegenwoordig is het oorverdovend stil van hun kant, al is dit buiten Miss Z (echte naam Sandrine Caracci) gerekend, die zich vorig jaar aan de zijde vervoegde van Justine Ribière, de drijvende kracht achter Machinalis Tarantulae. Het duo belooft ons electro met een voor het genre opmerkelijk instrument: een elektrische viola da gamba (oftewel beenviool, een instrument dat vergelijkbaar is met de cello, maar de gamba wordt onderhands, terwijl de cello bovenhands gestreken wordt. Verder heeft de cello, in tegenstelling tot de gamba geen bundes (een soort van verplaatsbare fretten). Dit niet alledaagse instrument komt pas later op het album uitgesproken tot uiting (‘Obsolete’, ‘HB’, ‘Clown’ en de stemmige remix van ‘Sable’ door Miss Z, die volledig drijft op strijkers). Wat voorafgaat klinkt als een flashback naar de hoogdagen der zwarte fuiven, wat ons betreft ergens tussen de jaren 90 en 00, met de typische zware vierkwartsmaten, aanstekelijke synths en stoere gitaren die zorgen voor de peper in de reet. Bands als Das Ich (‘Rot’), Project Pitchfork, Suicide Commando, Hocico (‘They Said’) en het onvermijdelijk aan Punish Yourself verbonden KMFDM lijken hier de revue te passeren. Het soort bands waarmee we in die periode wekelijks een afspraak hadden op de dansvloer. De gelijkenissen zijn vingerdik aanwezig, maar gelukkig pakt Machinalis Tarantulae het zodanig origineel aan, dat we nergens van een schaamteloze kopie kunnen spreken. Anders dan te kiezen voor een ‘logische’ cover, krijgt ‘Rusty Cage’ van Soundgarden een Tarantula-behandeling, echter met een twijfelachtig resultaat. Een kleine smet op een voor de rest absoluut vermakelijk album. Meer zelfs, Diptyque is zowat de leukste plaat die we dit jaar in handen kregen. Een flashback naar vervlogen tijden, toen we nog wekelijks aftelden naar het volgende feestje, daar halen we sowieso ons hart aan op. Het feit dat Machinalis Tarantulae anders dan enkel achteruit kijken ook zijn kiemen in toekomstige grond gezaaid heeft, spreekt nog meer in hun voordeel.
Dimi Brands |
Volgende besprekingen
Strobe - Bunker Sessions
Cloé du Trèfle - Entre l'infime et l'infini
Orchard - Serendipity
Glaukom Synod - Macabre Remixes
Kryshe - March Of The Mysterious
Marissa Nadler - Strangers
3rd Ear Experience - Stoned Gold
Cut The Navel String - The Black Box Session By Peter Deimel
WhatTwoLeft - Children Of The Sun Shall Wither
Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand - What Makes You Pray