|
|||||||||||||
Het tweede album van Lucy Kruger en haar begeleidingsband The Lost Boys. Lucy Kruger is een singer/songwriter afkomstig uit Kaapstad, Zuid-Afrika, die heden in Berlijn woont. Ze was ook de helft van het ‘dream noise’ duo Medicine Boy en bracht in 2017 met The Lost Boys reeds het album “Summer's Not That Simple” uit. Dit tweede album werd opgenomen net voordat Lucy in mei vorig jaar van Kaapstad naar Berlijn verhuisde. Ze had stilletjes dit zachte web van liedjes gesponnen en wilde het gevoel vastleggen voordat ze vertrok. De muziek op “Sleeping Tapes For Some Girls” (10 tracks, 34 minuten speelduur) doet me denken aan acid folk uit de sixties maar even goed aan hedendaagse dark folk en dreampop (of beter: dreamfolk). ‘Slow burning psychedelic folk’ noemt ze het op haar facebook pagina. Onlangs bespraken we het eponieme album van de psychrock en dreampop band Suzan Köcher’s Suprafon en Lucy Kruger & The Lost Boys kan je daar redelijk goed mee vergelijken maar dan in een meer akoestische versie. De sound van Lucy Kruger & The Lost Boys houdt zo een beetje het midden tussen dark folk en sixties hippiefolk en doet me daarom ook denken aan de vrouwelijke tegenhanger van In Gowan Ring; al klinkt Lucy Kruger nog meer zweverig en dreamfolk. Maar het meest moet ik eigenlijk denken aan de sixties cult acid folk en freakfolk zangeres Vashti Bunyan voor wie die moest kennen. Lucy Kruger & The Lost Boys brengen in de eerste plaats ongelooflijk dromerige en intimistische muziek met een mooie en breekbare soms meer fluisterende dan zingende vrouwenstem en akoestische gitaar. Soms duiken ook cello en orgel op en percussie en additionele (elektrische) gitaren en bass van de begeleidingsband. De arrangementen zijn vrij sober en leggen de nadruk op de naakte song en op Lucy’s stem en haar gitaar. Een erg percussieve en donkere track is “Half Of A Woman” (zie clip hieronder) dat zelfs neigt naar Keltische of Scandinavisch getinte pagan folk zoals Hagalaz Runedance of onze eigenste Kinderen Van Moeder Aarde. Het is mijn favoriete track van het album en klinkt als quasi pure dark folk. De song klinkt heel bezwerend en ritual als de muziek voor een heidens ritueel. Dit album klinkt globaal genomen niet als typische dark folk maar deze song zeker wél. Ook “The Colour Of Dirt” neigt behoorlijk naar dark folk en ik denk dat het ganse album kan aanslaan bij de iets breeddenkerder fans van het genre. Heel wat prachtige songs staan er op dit dromerige psychedelische freakfolk album naast de reeds genoemde. “Digging A Hole” bijvoorbeeld met zijn cello (zie clip hieronder), openingssong “The Ocean Of Night” (zie clip hieronder) en nog wondermooie songs als “Electric Applause”, het traag percussieve “Nicola’s Lullaby” of “Mary” met subliem elektrisch naar ‘shoegaze’ neigend gitaarspel. Vooral deze laatste song doet me nogal denken aan Mazzy Star. Voor fans van acid folk, freakfolk, dreamfolk, dark folk, drone folk en donker dromerige singer/songwriter toestanden.
Half of a Woman - Lucy Kruger & The Lost Boys (contains flashing lights) from Lucy Kruger on Vimeo.
Henk Vereecken |
UniqueVolgende besprekingen
Porn - No Monsters In God’s Eyes - Act III
Last Days Of S.E.X. - Close To Destruction And Still Beautiful
Jowisz - Trench Rat's Banquet II
Vlad In Tears - Dead Stories Of Forsaken Lovers
Ō Paradis - Verlo Pasar (1999-2019)
Alex McKechnie - Degrees Of Latitude
Timelost - Don’t Remember Me For This
Jowisz - Trench Rat's Banquet
Life In Sodom - Tears Run Dry (ep)
IANVA - 1919 (7')
The Sisters of Mercy komen op vrijdag 29/07/2022 naar het Bietenplein in Tienen samen met White Lies, Therapy? en De Mens.
U dacht natuurlijk aan Leipzig. Ook. Maar de stad Leeds kent een gothic rock verleden dat als historisch erfgoed moet gekoesterd (denk maar aan bands als The Sisters Of Mercy, The Rose Of Avalanche, March Violets, Salvation, Red Lorry Yellow Lorry,...) Mocht u tussen 7 en 10 juli nog vrij zijn en niks hebben gepland, ga dat horen en zien in ...
Tenminste grote bezieler en cult figuur bij onze Oosterburen Martin Sprissler besloot recent de stekker uit zijn geesteskind te trekken en biedt zijn titel aan voor overname. Een tweetal jaar geleden was er na een lange pauze sprake van een doorstart maar deze bleek niet helemaal te lopen zoals verwacht. Momenteel is Gothic Magazine 90 in ...
De naam Enzo Kreft hoeft geen introductie meer, deze oude krijger werd met de albums “Control” (2019) en “Different World” (2021) weerom ‘wereldberoemd’ in onze scene en scoorde zelfs torenhoog in de eindejaarslijstjes van menig Dark Entries schrijver. Reden, aanstekelijk electro, zowat de overtreffende ...
De Duitse Dark Dimensions labelgroep ging het trio Chris, Tom en Jason halen in Amerika om hier bij ons hun debuut de ep “Wicked Hands” bij Scanner uit te brengen. Het geluid van deze debuut ep ligt ergens tussen een actuele Placebo Effect en een minder technoïde versie van hun landgenoten Velvet Acid Christ in hun eerste ...
In tussentijd is de tournee van Crime and the City Solution achter de rug en zitten ze alweer in uitvalsbasis Berlijn te broeden op een nieuw studioalbum… Ook de heruitgave van hun backcatalogue door Mute geeft ons iets extra om naar uit te kijken. Voorlopig houden we uw nieuwsgierigheid alvast warm met dit concertverslag van hun huiskamerconcert ...
Over de vrijdag en zaterdag kan ik hier dus helaas niets kwijt, maar ik twijfel er niet aan dat anderen dat zeker even literair in mijn plaats zullen doen. Laat deze korte review dan ook veeleer een impressie zijn dan een festivalverslag of nog de beleving van één dag. Gelukkig heb ik voor de wintereditie, onder het aloude motto; ...
