|
|||||||||||||
Het meest onmogelijke wat een mens kan doen is Simple Minds verdedigen. Ik blijf er bij dat al hun materiaal voor “Sparkle in the rain” tot het beste behoort wat de muziekgeschiedenis ooit gebracht heeft en tot op heden krijg ik nog tranen in de ogen bij het horen van nummers als “Hunter and the hunted”, “Theme from great cities” of “Seeing out the angels”. Maar ja, dan was er plots het Amerikaanse succes door die “Don’t you”-hit uit “The Breakfast Club” en een roemrijke carriere werd plots te grabbel gegooid met de grootste troep die je maar kon bedenken. Daar stond je dan als Simple Mindsfan met uw latere lp’s waarop met moeite één beluisterbaar nummer te vinden was. Jim Kerr werd nog meer de potsierlijke messias die hij vroeger was en toen je hem met zijn vette pens het Night Of The Proms-debacle op zag strompelen had je soms medelijden met jezelf dat je een Simple Minds-fan was. En kijk, op zijn vijftigste besluit de heer Kerr om een solo-cd uit te brengen onder het mom van “het gaat zo goed zijn als twintig jaar geleden”. Kerr ging zeer “lo-fi” te werk, hij ging zelfs in de kleine Botanique spelen maar toch heeft het platenlabel in alle vlugte besloten om de bandsnaam te veranderen in Lostboy aka Jim Kerr, kwestie om niet met een paar duizenden onverkochte exemplaren opgescheept te zitten. De grote vraag die je hier als mens stelt is natuurlijk : wat is nu het verschil tussen Kerr solo en Simple Minds? De stem van deze Schot is zo herkenbaar dat geen mens ook maar een moment denkt aan Lost Boy, en muzikaal is het verschil zo miniem dat je je afvraagt wat de bedoeling is van deze solo-cd. Allemaal goed en wel, maar hoe zit het nu muzikaal ? Het is noch mossel noch vis. Enigszins is het beter dan de Simple Minds-rommel van de laatste jaren maar je hoort ook dat dit het testament geworden is van iemand die op het einde van zijn muzikale Latijn zit. Af en toe zijn er momenten bij waarop je denkt dat enkele nummers best te pruimen zijn maar moesten ze 25 jaar geleden uitgebracht zijn dan zouden ze zelfs niet in aanmerking komen om B-kantjes van maxi’s te zijn. Een ontgoocheling rijker en twintig euro armer, en ja ik moest het geweten hebben…
Didier Becu |
Volgende besprekingen
The Chemical Sweet Kid - demo
X Marks The Pedwalk - Inner Zone Journey
Electric Synthetic Rebellion - Distorted Memories
Various Artists - The Bristol Punk Explosion 1977-1983
School of seven bells - Disconnect from desire
End Of Green - High hopes in low places
Psychopunch - The last goodbye
Worms of the earth - The lesser ophidian Gate EP
Filament 38 - Frail
Cotton Ferox - Defragmental
In hetzelfde genre: POP
The Search - The Search For Connection Contact And Community
Various - Switch 18
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Blueneck - Repetitions
Hard-Fi - Killer Sounds
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Plankton - Banana Spleen ep
Naast Dead Man’s Hill, Rosa Crux en Ordo Rosarius Equilibrio hadden we nog 1 naam te goed om te kunnen spreken van een volledige affiche voor de eerste dag van Porta Nigra.
Dit is uiteindelijk weer een grote naam geworden, die trouwe bezoekers van het Aarschotse festival met blijdschap zullen zien terugkeren: :Of The Wand And The ...
Het zijn drukke tijden voor Bart Piette, niet alleen verschijnt er binnenkort een eerste langspeler van het anarchistische new wave collectief Donder, Hel & Hagel; tevens haalt hij samen met levensgezellin Els de didgeridoo boven om overal te lande als Chrysopa Occulta op te treden, in het achterhoofd zijn ze dan nog eens met Kinderen ...
We steken het bij Dark Entries niet onder stoelen of banken dat we fan zijn van het duo UrZon & Orryelle. We zagen ze voor het eerst tijdens de tweede editie van Trouwfest, en onlangs waren ze nog het onbetwiste hoogtepunt van Sewerfest. Daartussen zagen we het duo nog samen aan het werk met Chrysopa Occulta (oftewel Bart en Els van Kinderen ...
Tones On Tail was een Bauhaus offspring die naast bassist en voormalig Bauhaus roadie Glenn Campling ook ex Bauhaus leden Daniel Ash en Kevin Haskins in de gelederen telde. Diezelfde Glenn Campling zette recente zeldzame live clips online, die in 1984 in Schotland (Glasgow) op vhs werden opgenomen. Campling startte recent trouwens ook een ...
Release 5 Oktober: Donder, Hel & Hagel - Lang Genoeg Beleefd Geweest CD (Wool-E Discs) 2 punkers & een hippie, 2 hippies & een punker... 3 anarchisten quoi, volleerd in het schenenschoppen en het omverblazen van heilige huisjes. 20 jaar in diverse bands die het deden met ska, punk, hardcore, electro, (neo)folk, darkambient industrial ...
Haar vele fans zullen het kunnen beamen: iedere gelegenheid is goed om een babbeltje te slaan met Elena Alice Fossi. Nog niet zo heel lang geleden schoven we bij haar aan tafel om het over de wederopstanding van haar project Spectra*Paris te hebben, maar ook nu hadden we weer een hele goede reden: het uitkomen van Martyrium Europae, waarmee ...
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, Malcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreedt op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgenre in al zijn facetten en subgenres vandaar ...
De allerlaatste dag van de zomervakantie afsluiten met Sewerfest, het begint een leuke traditie te worden. Voor de tweede keer vond dit gezellige DIY festival, georganiseerd door de mensen achter de New Wave Top 100 fuiven en Pale Moon, plaats in de Wommel.
Vorig jaar was het het geval met Psychic Krist Kastrator, ook dit jaar werd een ...
