|
|||||||||||||
Het meest onmogelijke wat een mens kan doen is Simple Minds verdedigen. Ik blijf er bij dat al hun materiaal voor “Sparkle in the rain” tot het beste behoort wat de muziekgeschiedenis ooit gebracht heeft en tot op heden krijg ik nog tranen in de ogen bij het horen van nummers als “Hunter and the hunted”, “Theme from great cities” of “Seeing out the angels”. Maar ja, dan was er plots het Amerikaanse succes door die “Don’t you”-hit uit “The Breakfast Club” en een roemrijke carriere werd plots te grabbel gegooid met de grootste troep die je maar kon bedenken. Daar stond je dan als Simple Mindsfan met uw latere lp’s waarop met moeite één beluisterbaar nummer te vinden was. Jim Kerr werd nog meer de potsierlijke messias die hij vroeger was en toen je hem met zijn vette pens het Night Of The Proms-debacle op zag strompelen had je soms medelijden met jezelf dat je een Simple Minds-fan was. En kijk, op zijn vijftigste besluit de heer Kerr om een solo-cd uit te brengen onder het mom van “het gaat zo goed zijn als twintig jaar geleden”. Kerr ging zeer “lo-fi” te werk, hij ging zelfs in de kleine Botanique spelen maar toch heeft het platenlabel in alle vlugte besloten om de bandsnaam te veranderen in Lostboy aka Jim Kerr, kwestie om niet met een paar duizenden onverkochte exemplaren opgescheept te zitten. De grote vraag die je hier als mens stelt is natuurlijk : wat is nu het verschil tussen Kerr solo en Simple Minds? De stem van deze Schot is zo herkenbaar dat geen mens ook maar een moment denkt aan Lost Boy, en muzikaal is het verschil zo miniem dat je je afvraagt wat de bedoeling is van deze solo-cd. Allemaal goed en wel, maar hoe zit het nu muzikaal ? Het is noch mossel noch vis. Enigszins is het beter dan de Simple Minds-rommel van de laatste jaren maar je hoort ook dat dit het testament geworden is van iemand die op het einde van zijn muzikale Latijn zit. Af en toe zijn er momenten bij waarop je denkt dat enkele nummers best te pruimen zijn maar moesten ze 25 jaar geleden uitgebracht zijn dan zouden ze zelfs niet in aanmerking komen om B-kantjes van maxi’s te zijn. Een ontgoocheling rijker en twintig euro armer, en ja ik moest het geweten hebben…
Didier Becu |
Volgende besprekingen
The Chemical Sweet Kid - demo
X Marks The Pedwalk - Inner Zone Journey
Electric Synthetic Rebellion - Distorted Memories
Various Artists - The Bristol Punk Explosion 1977-1983
School of seven bells - Disconnect from desire
End Of Green - High hopes in low places
Psychopunch - The last goodbye
Worms of the earth - The lesser ophidian Gate EP
Filament 38 - Frail
Cotton Ferox - Defragmental
In hetzelfde genre: POP
The Search - The Search For Connection Contact And Community
Various - Switch 18
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Blueneck - Repetitions
Hard-Fi - Killer Sounds
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Plankton - Banana Spleen ep
Hij is er gekomen. De nieuwe single van Ground Nero werd gisteren voorgesteld op het radioprogramma De dag des oordeels en werd daarna promt ook op YouTube gedeeld. Het is even wennen aan de stem van de nieuwe zanger, want de single is ook het eerste nummer dat uitkomt sinds Gwijde Wampers de groep verlaten heeft en vervangen werd door een ...
Ground Nero heeft zich met hun vorige plaat 'Divergence' tot de top van de Belgische gothic rock verheven. Twee jaar later staat er een nieuwe plaat in de steigers. De eerste single uit de nieuwe plaat, die vooralsnog in een dichte waas van geheimzinnigheid omhuld is, wordt maandagavond op het radioprogramma De dag des oordeels voorgesteld.
Het ...
Hopelijk bent u al vertrouwd met Xtort, het Nederlandse industrialproject van Piet Snijders. Xtort is onder meer de drijvende kracht achter Wave Invasion, een organisatie die verschillende groepen uit de Nederlandse en Belgische wave scene promoot. Wel, die Xtort heeft nu een nieuwe single: 'Zwart'. Xtort had tot nu toe al liedjes ...
Blijven we nog even bij Wave Invasion. Een andere groep uit de Wave Invasion-stal is 32 Ohm. 32 Ohm, dat is die groep Nederlanders die hun muziek 'Meuse-Rhine Delta Wave' noemen. Al sinds 1992 maken ze aangename new wave, en ze deinzen er niet voor terug ernstige onderwerpen aan te snijden in hun nummers. In hun nieuwe single 'Dunkirk ...
In 1997 zag Mantus het levenslicht ergens in Keulen. Twee jaar geleden verscheen het dubbelalbum ‘“Katharsis” / “Pagan Folk Songs. Om dit jaar goed in te zetten heeft Martin Schindler een nieuw album in petto, dat binnen enkele weken verschijnt. ‘Manifest’ staat terug bol van donkere landschappen, gekaderd ...
De verrassende (en toch ook weer niet) nummer 1 in mijn eindejaarslijstje: de Limburgers van Kregel! Een interview met hen kon je hier reeds lezen, daarom leek het ons het ideale moment om eens een babbeltje te slaan met hun werkgever. Wagonmaniac Music bracht namelijk naast de 4 Kregel EP’s nog tal van sterk materiaal uit, en dit in ...
Een online concert van Goethes Erben, en dat terwijl er in Duitsland een strenge lockdown aan de gang is? Neen, dat is het niet. Het concert dat op zaterdag 26 december werd uitgezonden, was eigenlijk al eerder opgenomen, met name op 4 september, toen Goethes Erben optrad op het NCN festival in de buurt van Leipzig.
Het gaat om een concert ...