|
|||||||||||||
Het meest onmogelijke wat een mens kan doen is Simple Minds verdedigen. Ik blijf er bij dat al hun materiaal voor “Sparkle in the rain” tot het beste behoort wat de muziekgeschiedenis ooit gebracht heeft en tot op heden krijg ik nog tranen in de ogen bij het horen van nummers als “Hunter and the hunted”, “Theme from great cities” of “Seeing out the angels”. Maar ja, dan was er plots het Amerikaanse succes door die “Don’t you”-hit uit “The Breakfast Club” en een roemrijke carriere werd plots te grabbel gegooid met de grootste troep die je maar kon bedenken. Daar stond je dan als Simple Mindsfan met uw latere lp’s waarop met moeite één beluisterbaar nummer te vinden was. Jim Kerr werd nog meer de potsierlijke messias die hij vroeger was en toen je hem met zijn vette pens het Night Of The Proms-debacle op zag strompelen had je soms medelijden met jezelf dat je een Simple Minds-fan was. En kijk, op zijn vijftigste besluit de heer Kerr om een solo-cd uit te brengen onder het mom van “het gaat zo goed zijn als twintig jaar geleden”. Kerr ging zeer “lo-fi” te werk, hij ging zelfs in de kleine Botanique spelen maar toch heeft het platenlabel in alle vlugte besloten om de bandsnaam te veranderen in Lostboy aka Jim Kerr, kwestie om niet met een paar duizenden onverkochte exemplaren opgescheept te zitten. De grote vraag die je hier als mens stelt is natuurlijk : wat is nu het verschil tussen Kerr solo en Simple Minds? De stem van deze Schot is zo herkenbaar dat geen mens ook maar een moment denkt aan Lost Boy, en muzikaal is het verschil zo miniem dat je je afvraagt wat de bedoeling is van deze solo-cd. Allemaal goed en wel, maar hoe zit het nu muzikaal ? Het is noch mossel noch vis. Enigszins is het beter dan de Simple Minds-rommel van de laatste jaren maar je hoort ook dat dit het testament geworden is van iemand die op het einde van zijn muzikale Latijn zit. Af en toe zijn er momenten bij waarop je denkt dat enkele nummers best te pruimen zijn maar moesten ze 25 jaar geleden uitgebracht zijn dan zouden ze zelfs niet in aanmerking komen om B-kantjes van maxi’s te zijn. Een ontgoocheling rijker en twintig euro armer, en ja ik moest het geweten hebben…
Didier Becu |
Volgende besprekingen
The Chemical Sweet Kid - demo
X Marks The Pedwalk - Inner Zone Journey
Electric Synthetic Rebellion - Distorted Memories
Various Artists - The Bristol Punk Explosion 1977-1983
School of seven bells - Disconnect from desire
End Of Green - High hopes in low places
Psychopunch - The last goodbye
Worms of the earth - The lesser ophidian Gate EP
Filament 38 - Frail
Cotton Ferox - Defragmental
In hetzelfde genre: POP
The Search - The Search For Connection Contact And Community
Various - Switch 18
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Blueneck - Repetitions
Hard-Fi - Killer Sounds
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Plankton - Banana Spleen ep
EPICA en Apocalyptica bundelen de krachten voor een tournee die alle monden zal doen open vallen. De twee groepen kondigen 'The Epic Apocalypse Tour' aan, die tot groot jolijt van de Belgische fans ook langskomt in de Ancienne Belgique, en dat op vrijdag 4 december.
De Nederlanders van EPICA staan al bijna twee decennia aan de ...
Eind april verschijnt op Solar Lodge nieuw werk van Near Earth Orbit dat nu al in drie formaten, de instap betreft een digipak, kan worden voorbesteld. Met “Interstellar”, het sluitstuk van het nieuwe album, krijgt u reeds een idee waaraan u zich mag verwachten; ambiente, logge en donkere gothic rock met occulte sci-fi aspiraties ...
Fans van het genre zullen allicht vertrouwd zijn met dit label, dat grossiert in het electro pop genre en vooral bekendheid geniet met de compilatieserie “electropop”. Een titel kan niet veel duidelijker zijn. De reeks begon in 2008 en nun anno 2020n is men dus aan een 16de editie toe. Tot spijt van wie het benijdt, electro pop ...
Axel K, voluit Axel Kretschmann, was medeoprichter van de cult formatie Silke Bischoff waarvan Felix Flaucher de zang voor zijn rekening nam. Felix Flaucher overleed in de zomer van 2017 na een slepende ziekte. Na een lange stilte laat medestrijder en vriend Axel K opnieuw van zich horen met de hommage singel “The Graveyard” geheel ...
Veel te onderschat, tenminste dat is mijn oordeel over deze Zweedse Then Comes Silence, die met “Machine” een nieuw album aankondigt, dat vooraf wordt gegaan door de single ”We Lose The Night”, waarmee u via onderstaande clip kunt kennismaken. Voor Europa staat SPV in voor deze release. Op 25 april speelt Then Comes ...
Met Let’s Play (Two Girls & A Goat) leverde Ordo Rosarius Equilibrio wederom een ijzersterk album af. Frontman Tomas Petterson omschreef het zelfs als zijnde “de finale versie van zijn project.”
Binnen enkele maanden keren de Zweden terug naar Aarschot alwaar ze het Porta Nigra festival mogen afsluiten.
Voer genoeg ...
