|
|||||||||||||
4 jaar geleden besprak ik voor de eerste keer een promo van Llumen. Het electro/futurepop-project van Pieter Coussement was op dat ogenblik nog niet gesigneerd en had toen zelfs nog geen album uit. De nummers op het promo-cd'tje stonden wel allemaal op SoundCloud en in die periode (najaar 2013) heeft Llumen 2 keer in België opgetreden, waaronder op onze eigenste Dark Entries Night. Daarna werd het weer stil rond dit project. Op het optreden van Covenant enkele weken geleden kreeg ik opnieuw een promo van Llumen in mijn handen geduwd, maar deze keer ging het om een album met alles erop en eraan. Blijkt dat het project inmiddels een onderkomen heeft gevonden bij het Belgische electro-label Alfa Matrix, waar begin dit jaar het debuutalbum 'The Memory Institute' verscheen. 'The Memory Institute' kan gezien worden als een geactualiseerde en iets uitgebreidere versie van de eerdere promo-cd. De 8 bestaande nummers werden in meerdere of mindere mate herwerkt en in een gewijzigde volgorde op cd geperst. Nieuw zijn de intro 'The Memory Institute', die naadloos overvloeit in 'New Moon Rise', en 'Death Walks On High Heels'. 10 tracks in totaal, al wekt de nummering op het album de indruk dat het er 11 zijn (ik moest ook 2 keer kijken). Wat de "oude" nummers betreft, valt het op dat Pieter de gitaren heeft laten vallen in 'New Moon Rise' en dat 'World On Mute' op behoorlijk drastische wijze omgevormd werd. Dat laatste vind ik wel spijtig. Deze track was 1 van mijn favorieten op de eerste promo-cd, maar de finale versie is minder mijn ding. Ook ben ik niet helemaal overtuigd van de nieuwe trackvolgorde. De nummers 'Where We Collide', 'Lux Aeterna' en 'Force Of Nurture' werden in het midden gezet, maar ik vind persoonlijk dat het album hier een beetje op een dood punt belandt, zeker na het eerste deel dat het mooie 'Silicon Cinema' en clubby 'Cold In December' bevat. 'Death Walks On High Heels' doet nog een poging om de vaart er terug in te krijgen, maar slaagt daar slechts gedeeltelijk in. Het album eindigt met het rustige 'Huntress', dat ik dan wel weer een geschikte afsluiter vind. Maar ergens blijf ik op mijn honger zitten en ik kan niet goed uitleggen waarom. Ik ben nog steeds van mening dat Pieter Coussement een getalenteerde muzikant is, maar ik vrees dat zijn album een beetje laat komt. Anno 2017 is futurepop een genre dat op sterven na dood is en niet meer dezelfde aantrekkingskracht heeft als pakweg 20 tot 15 jaar geleden. Persoonlijk houd ik wel van dit genre, maar ik merk toch dat ik eerder zal teruggrijpen naar albums van eind jaren 90 - begin jaren 00. Misschien dat er ooit een futurepop-revival komt, zoals dit thans met dark electro het geval is. In elk geval wens ik Llumen veel succes toe en hoop ik Pieter nog eens live aan het werk te zien. Ik heb indertijd erg genoten van zijn optreden in Sint-Niklaas.
Marjolein Laenen |
Alfa MatrixVolgende besprekingen
Synapsenfick - Da wo Licht ist sind auch Fliegen
The Greatest Hoax - Expiration Compositions
Anemone Tube - In The Vortex Of Dionysian Reality
GV’s Junkband - To Fuck Love Tenderly As New
Rome - Hansa Studios Session
The Eden House - Songs for the broken Ones
Arago - The flying Dutchman - a drametical
Expo 70 - Live In The Pit KFJC 89,7 FM
Unisonic - Live At Wacken
Akalotz - Confront
Andere besprekingen van LLUMEN
Llumen - [promo]
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...