4 jaar geleden besprak ik voor de eerste keer een promo van Llumen. Het electro/futurepop-project van Pieter Coussement was op dat ogenblik nog niet gesigneerd en had toen zelfs nog geen album uit. De nummers op het promo-cd'tje stonden wel allemaal op SoundCloud en in die periode (najaar 2013) heeft Llumen 2 keer in België opgetreden, waaronder op onze eigenste Dark Entries Night. Daarna werd het weer stil rond dit project. Op het optreden van Covenant enkele weken geleden kreeg ik opnieuw een promo van Llumen in mijn handen geduwd, maar deze keer ging het om een album met alles erop en eraan. Blijkt dat het project inmiddels een onderkomen heeft gevonden bij het Belgische electro-label Alfa Matrix, waar begin dit jaar het debuutalbum 'The Memory Institute' verscheen.

'The Memory Institute' kan gezien worden als een geactualiseerde en iets uitgebreidere versie van de eerdere promo-cd. De 8 bestaande nummers werden in meerdere of mindere mate herwerkt en in een gewijzigde volgorde op cd geperst. Nieuw zijn de intro 'The Memory Institute', die naadloos overvloeit in 'New Moon Rise', en 'Death Walks On High Heels'. 10 tracks in totaal, al wekt de nummering op het album de indruk dat het er 11 zijn (ik moest ook 2 keer kijken). Wat de "oude" nummers betreft, valt het op dat Pieter de gitaren heeft laten vallen in 'New Moon Rise' en dat 'World On Mute' op behoorlijk drastische wijze omgevormd werd. Dat laatste vind ik wel spijtig. Deze track was 1 van mijn favorieten op de eerste promo-cd, maar de finale versie is minder mijn ding. Ook ben ik niet helemaal overtuigd van de nieuwe trackvolgorde. De nummers 'Where We Collide', 'Lux Aeterna' en 'Force Of Nurture' werden in het midden gezet, maar ik vind persoonlijk dat het album hier een beetje op een dood punt belandt, zeker na het eerste deel dat het mooie 'Silicon Cinema' en clubby 'Cold In December' bevat. 'Death Walks On High Heels' doet nog een poging om de vaart er terug in te krijgen, maar slaagt daar slechts gedeeltelijk in. Het album eindigt met het rustige 'Huntress', dat ik dan wel weer een geschikte afsluiter vind. Maar ergens blijf ik op mijn honger zitten en ik kan niet goed uitleggen waarom.

Ik ben nog steeds van mening dat Pieter Coussement een getalenteerde muzikant is, maar ik vrees dat zijn album een beetje laat komt. Anno 2017 is futurepop een genre dat op sterven na dood is en niet meer dezelfde aantrekkingskracht heeft als pakweg 20 tot 15 jaar geleden. Persoonlijk houd ik wel van dit genre, maar ik merk toch dat ik eerder zal teruggrijpen naar albums van eind jaren 90 - begin jaren 00. Misschien dat er ooit een futurepop-revival komt, zoals dit thans met dark electro het geval is. In elk geval wens ik Llumen veel succes toe en hoop ik Pieter nog eens live aan het werk te zien. Ik heb indertijd erg genoten van zijn optreden in Sint-Niklaas.

Tracklist

Homepage

Facebook

Marjolein Laenen
23/07/2017