|
|||||||||||||
Nili Hadida en Benjamin Cotto die zich in het muzikale landschap omdoopten tot Lilly Wood And The Prick (in het verleden opereerden ze eerder al onder de namen Lilly Wood en LILLYWOOD) hebben met Shadows hun derde worp uit. Enige naambekendheid verwierven ze in 2014 middels een remix van Robin Schulz van hun ‘Prayer In C’. Exotisch (‘Collapse’ en ‘Shadows’) maar ook traag (‘Box Of Noise’) trekken ze een machine die maar moeizaam op gang komt. “Please put my body in a box of noise” zingt Hadida in ‘Box Of Noise’ en deze smeekbede is ook een beetje het wringende schoentje van dit album: de songs missen een beetje lawaai, en dan bedoel ik dit niet letterlijk, maar eerder als ballen of weerhaakjes, zo u wil. Een deel van de songs heeft Franstalige titels, doch het gaat hier stuk voor stuk om Engelstalig gezongen liedjes, ‘N’Importe Quoi’ is de uitzondering hierop, en doet mede door het gebruik van de Franse taal en de leuke electroklanken erg aan Vive La Fête denken. Deze Franse benadering is het eenzame hoogtepunt op deze plaat, en misschien moet Lilly en haar Prick eens overwegen om op de volgende plaat wat meer met de eigen taal te doen. Het speelse ‘Toi’(dat probeert even luchtig te klinken als hitsucces ‘Prayer In C’) en ‘I Know I’ll Never Be Young Again’ zijn de twee andere nummers die het niveau nog een beetje omhoog weten te trekken. Over de vocale prestaties van Nili (ze doet bij wijlen zelfs denken aan Lana Del Rey) en de muzikale omlijsting hebben we niets aan te merken, maar als geheel klinkt deze plaat zo middelmatig, dat er meer dan een verblijf in de ‘shadows’ voor dit duo er helaas niet lijkt in te zitten. Op de downloadlink die we toegestuurd kregen prijken slechts 11 songs, terwijl de reguliere cd versie 15 nummers telt. Het moest zijn dat deze vier overige nummers alsnog de meubelen kunnen redden, al zou het dan nog een mager beestje zijn. We vonden het dan ook niet erg dat we het met deze 11 nummers moesten stellen na hetgene we te horen hebben gekregen. ‘N’Importe Quoi’ is dan misschien een veelzeggend gekozen titel, al zou dit verdict misschien een beetje grof zijn. Ze kunnen een beetje teren op hun hitje, maar meer zit er voorlopig helaas niet in.
Dimi Brands |
Wagram MusicVolgende besprekingen
Skeletal Family - Eternal
Red Zebra - The Beauties Of The Beast - The Best Of Red Zebra (1980 -1983)
Der Fluch - Verflucht (best of)
Massive Ego - Noise In The Machine
Luminance - Sans Visage
Necroblaspheme - Belleville
JIMM - In[can]decence
Portrait B - Misery Boy / Point Of No Return
Ukandanz - Awo
CHVE - Rasa
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...