|
|||||||||||||
Coronet... Slaat dit woord op de kroon, de Dodge of de kool? Instinctief gokken we op het laatste. De kool is alleszins de beste metafoor voor deze muziek: organisch en telkens weer een nieuw laagje om te ontdekken. We houden van laagjes en daarom laat ook deze cassette ons niet onberoerd. Het echter de eeuwige optie 4. Leighton Craig brengt met deze cassette hulde aan de zoemende tonen van zijn Coronet Phase 2 versterker.
De A-kant start meteen dromerig met Green Shroud en deze fantasie zal ons niet meer lossen gedurende de hele lengte van de tape. Warme keyboardklanken bouwen langzaam de steeds weerkerende patronen op. Hetzelfde melodische motief herhaalt zichzelf tientallen keren maar krijgt telkens een licht andere klankkleur. Bovendien is er heel wat beweging in de achtergrond waardoor het beluisterbaar blijft. Meer dan veertien minuten had het voor ons echter echt niet moeten duren en we kunnen stellen dat deze opener tegelijkertijd de meest vervelende track van de hele cassette is.
Drowned world is wat ons betreft een pak sterker. Een diepe orgeldrone zorgt voor de trance, maar het is de klarinet die de show steelt. Het instrument toont zich van zijn meest weemoedige kant en gaat mooi meerstemmig. Bovendien worden melodieën en spanning knap opgebouwd en zijn ze allesbehalve repetitief. Veldopnames kleuren de compositie verder in en zorgen ervoor dat we ons geen minuut (van de tien) vervelen.
De B-kant start met een licht 'fuzzy' baslijn die bijna van een Sigur Rós demo lijkt te zijn ontsnapt. Wanneer er echter plots koortjes opduiken, komen we ineens in andere sferen. Voelt u ook soms de heimwee naar oude -feitelijk slecht opgenomen en vervormde- kooropnames op kleffe jaren 50 crooners of in oude tekenfilms? Wel, dat is exact het gevoel dat deze Arc the Solar Causeways weergeeft. Zachte white noise op het einde lijkt het ruisen van de golven te evoceren. Heel leuk is dat deze compositie niet langzaam wegsterft maar stiekem een beetje om zeep wordt geholpen door bruuske stiltes en 'tape-draait-in-cassettedeck-geluiden'.
Afsluiten doen we met een titel die de gemiddelde wiskundefan doet fronzen en spontaan middelbare schooltermen doet opborrelen zoals limieten. Divided by Zero heeft een zeer eigenzinnig geluid en een prachtige zanglijn. Het is allemaal net een beetje naast de toon wat het geheel een zekere beklemming en ongemakkelijkheid geeft. De cassette zal eindigen in noise, maar wel de meest contemplatieve die u ooit hoorde sinds de outro van Hurt (NIN).
Kom tot rust, neem even afscheid van uw Merzbow-collectie en luister naar Leighton Craig. U wordt er geen beter mens van, maar mogelijk bent u toch gedurende enkele minuten meer genietbaar.
Peter De Koning |
Volgende besprekingen
Verzamelaar - Close To The Noise Floor (box)
Verzamelaar - 4 in 1 - vol. 4
Karl Hefner & Hugh Lagerfeld - Orion Express (EP)
Electric Beans - Sans modération
Steffie Van Cauter - Honger
TONTTU, Fahl & P. Emerson Williams - The Decline And Fall Of The Gnomen Empire
Fiction 8 - Dark Star Disarray
Suzanne’Silver - Like Lazarus
ICSIS - Pierre Vide Eau
Nothing But Noise vs Prothese - Music For Muted TV 2 (tape)