Als een kind in een snoepwinkel, zo voelde Noorderbuur Danny Wolfers zich tijdens zijn bezoek aan het SMEM, oftewel het Swiss Museum for Electronic Music Instruments, alwaar hij uitgenodigd was als eerste artiest in residentie voor het Playroom project van deze instelling.

Kenners van de betere beats zullen Wolfers ongetwijfeld kennen als Legowelt, sinds het begin van de jaren 90 een sleutelfiguur binnen de Nederlandse elektronische muziekscene die gestaag tijdloze muziek uitbrengt die de baanbrekende klanken uit techno mekka’s Detroit en Chicago combineert met eigenzinnige sci-fi fascinaties.

Stomverbaasd aanschouwde Wolfers de eindeloze rijen synthesizers bij zijn bezoek, waarvan sommige zo obscuur dat hij ze nog nooit gezien of gehoord had. Wat iets wil zeggen, want de man beschikt zelf over een zeer uitgebreid arsenaal van deze instrumenten.

Hij ging dan maar wat graag in op de vraag van het museum, en gebruikte uit het archief (dat bestaat uit maar liefst een vijfduizendtal synthesizers, orgels en drum- en effectenmachines) de zeldzame Farfisa Synthorchestra, de Evolution EVS-1 (ook wel de meest shitty rompler ooit gemaakt), Moog Memorymoog, Sequential Circuits Prophet 5, Sequential Circuits Prophet VS, Pulser Dual Voice Synthesizer, Roland Promars Compuphonic, Simmons Digital Clap Trap en FBT Synther 2000.

Wat Unconditional Contours meteen een waar feest maakt voor materiaalfetisjisten die al deze obscure klanken maar wat graag in hun klankentapper laten vloeien.

Naast een glimp van de vaste collectie van het museum biedt het album natuurlijk ook een weergave van Legowelts gevestigde compositiekwaliteiten. Hij laat voldoende ruimte voor de nieuwe geluiden om zich te ontvouwen en roept zowel zachte trips, broeierige excursies, piepende soundscapes tot opnieuw uitgevonden elementen van wat we kunnen noemen ‘klassieke’ dansmuziek.

De kosmische nummers lijken de leegheid van de dansvloer anno 2020 qua dimensie nog wat aan te dikken. Want dat deze onverbiddelijk leeg was, dat hebben we aan den lijve mogen ondervinden. Het mag dan gelden als een doekje voor het bloeden dat in dit vermaledijde jaar het niet ontbrak aan het betere elektronische beukwerk (waaronder we Legowelt dus graag rekenen). Want zeg nu zelf: electro, techno en soortgelijke dansritmes komen toch nog steeds het best tot hun recht in een zweterige club met rook en strobo-effecten.

Noodgedwongen roeien we met de riemen die we hebben en toveren we de woonkamer om tot een surrogaatversie en merken al snel dat de ritmes op Unconditional Contours net zoals bij de gelijknamige blokjes waarvan Wolfers zijn artiestennaam leende perfect in elkaar passen. Want hoe divers het instrumentarium als de nummers, Legowelt weet met zijn ervaring deze variatie tot een gestroomlijnd techno-album te smeden.

SMEM en label -ous lanceren de “smem+ous” reeks om de Playroom residenties te documenteren. We zijn benieuwd wie in de toekomst verder nog zijn/haar gang mag gaan in dit ook tot onze verbeelding sprekende museum.

Legowelt

Dimi Brands
19/01/2021