Nu het hip is om de zaken op zijn kop te zetten en fake truth als waarheid van het eigen grote, suf gerukte, grote gelijk achterna te lopen komt het Oostenrijkse duo Laut Fragen met het album “Facetten Des Widerstandes”. Niet zomaar een album want hier is veel meer aan de hand.

Maar eerst de band; Laut Fragen - ik kwam Didi Disko en Maren Rahmann eerder toevallig tegen bij het door covid19 geïnspireerde grasduinen op het wereldwijde web - werd in 2014 te Wenen opgericht met het doel antifascistische teksten van de weerstandsbeweging op muziek te zetten. Eerder al verscheen het album “Utopie + Untergang” (2017, eigen beheer), waarvoor ze zelf in de pen kropen. Dat is op het vervolg, “Facetten Des Widerstandes”, wel even anders.

Het duo ging op zoek naar inspirerende verhalen, interviewde vroegere weerstanders, ploegde zicht door de historische archieven van Oostenrijk en de stad Wenen,... en laat op het nieuwe album vooral oud weerstanders (mits hun geschriften) aan het woord. Elk belichten ze een persoonlijk facet, een beleving uit hun strijd tegen de wurggreep van het fascisme en de impact van deze dictatuur op elke vorm van (mede) menselijkheid.

Laut Fragen ging hierbij niet over één nacht ijs, er is het album (ook op vinyl beschikbaar trouwens) maar er hoort ook een 28 pagina’s tellende boekje bij dat elk nummer en de mens erachter uitvoerig toelicht, terwijl je in de cd zelf het tekstblad vindt. “Facetten Des Widerstandes” is alleen daarom al zeer betekenisvol en begint zoals het eindigt, “Nie Wieder!”, als u over ietwat grijze massa beschikt en nog niet volledig in slaap bent gewiegd door holle, platvoerse retoriek en platitudes zou dat toch moeten lukken.

Laat het naast de historische context vooral ook een waarschuwing zijn nu platte populisten, conservatieve oproerkraaiers en stompzinnige verdeel en heers ‘politici’ in deze voor velen angstige en twijfelende tijden met hun fake truth hun machtsgeilheid willen verzilveren me bloedgeld. Alvast iets om over na te denken, over te lezen maar er is natuurlijk ook de muzikale vertaling waar we hierbij Dark Entries heel wat belang aan hechten.

Zelf omschrijft Laut Fragen het als post punk met sterke elektronische en experimentele pop ondertoon. “Facetten Des Widerstandes” is vooral zeer divers, gaande van eerder ambiente stukken, tot schreeuwerige elektronische arrangementen en subversieve, dansbare electro pop. Sfeervol ook, badend in hoopvolle dan weer dreigende sferen, in strijdlust dan weer in wanhoop maar vooral ook hoop.

Het verzet opent met “Nie Weider!” , een rochel in het gezicht van het opkomend fascisme van de in de zomer van 2017 op honderdjarige leeftijd overleden Irma Trksak. Een rochel, maar tevens een schreeuw naar vrijheid tegen de onderdrukking. Niet dat ik hier alle 11 nummers zo uitvoerig toelicht, maar weet dat er aan elk nummer een (levens)verhaal kleeft. De gitaren zwellen in woede op deze opener.

Op “Rebellen des Morgen” valt zelfs te dansen, minimal op een leuke pop melodie, een stuk poëzie van theoloog Karl Scholz die als voormalig lid van de NSDAP de waanzin van het fascisme mocht ondervinden en er zich finaal tegen keerde. Een andere opvallende track is “Schlurf” die mij muzikaal aan Grausame Töchter doet denken al tapt die thematisch wel uit een ander vaatje.

“Die Töten Von Februar” is apocalyptisch cabaret, “Combat” (zie clip), één van eerste weerstandstijdschriften, vertelt het verhaal van Herbert Traube op een muzikaal zeer inspirerende haast hypnotische wijze. Ik kan nog wel even door, “6434” hoe je als mens een nummer wordt en toch de hartslag van verzet kunt blijven voelen, punky ritme hier. “Staub von Städten” is een quasi melancholische ode aan het verzet van dichteres Anna Krommer, “Was Man Leben Nennte” van Antonia Bruha, die zelf werd gedeporteerd, is ingehouden woede in poëzie verpakt op een ritme die van Nina Hagen had kunnen komen.

Met “Junge Partisanin” krijgen we tristesse en bewondering tegelijk, dromerig ondersteund met een ambiente en neuriënde ondertoon. De tekst is van Hugo Abel, die in 1944 uit de Wehrmacht deserteerde. Richard Zach brengt ons bij “Dennoch will ich”, één van de 800 gedichten die hij, veelal heimelijk schreef in het werkkamp waartoe hij als communist werd veroordeeld. Tussen de dood ademt muzikaal het leven, de moed, het verlangen naar vrijheid. Met “Vergessen”, een stukje mooie, ingetogen post punk pop, krijgt partizane Oswalda Tonka het laatste woord op dit album. Al is “Vergessen” iets wat je maar beter niet doet.

“Facetten des Widerstandes”is in vele opzichten, historisch en muzikaal een opmerkelijk en sterk conceptalbum geworden. Onderstaand voegde ik ook de video toe rond de ‘schepping’ van dit album. Via de blogspot pagina leest u trouwens ook het boekje dat met de cd wordt mee geleverd. Opmerkelijk, apart, uniek en derhalve een aanrader.

Laut Fragen (facebook)

Kurt Ingels
26/07/2020