|
|||||||||||||
Eigenlijk loop ik niet zo hoog op met het gemiddelde coveralbum om eerlijk te zijn. De prettige uitzonderingen zijn die coveralbums waarin door de uitvoerende artiest een gans eigen en originele interpretatie wordt gegeven aan het songmateriaal. Met stip op nummer 1 staat daarbij de Laibach interpretatie uit 1988 van “Let It Be” van The Beatles. Maar dit is ook een leuke. De covers op “Inhale Slowly And Feel” (15 tracks, 64 minuten speelduur) staan nog behoorlijk dicht bij het origineel maar Kloot Per W slaagt er telkens in om toch een geheel eigen twist te geven aan de Velvet Underground covers op dit album. Titel en artwork zijn uiteraard een parodie op die van de Velvet Underground box “Peel Slowly And See”. Van deze Belgische new wave artiest (echte naam Claude Perwez) verschenen sinds 1980 al talloze tapes, singles en albums, in recente jaren onder meer op EE Tapes en Walhalla Records en nu is er dus dit cover album op Starman Records. Kloot Per W is bekend als solo artiest maar maakte ook deel uit van de bands De Lama's, Polyphonic Size, Sandie Trash, The Employees, The Misters, White Light White Heat (ook al een Velvet Underground cover project samen met Bea Van Der Maat) en werkte verder ook samen met Buscemi, Lavvi Ebel, Mauro Pawlowski… We krijgen hier een staalname van Velvet Underground materiaal van hun ganse discografie, met de nadruk wel op hun klassieker "The Velvet Underground & Nico” alias ‘de banan’ uit 1966. We krijgen geslaagde covers voorgeschoteld van “European Son” (met veel echo op de zang), “Venus In Furs”, “All Tomorrow’s Parties” (zonder vrouwelijke zang weliswaar), “Run Run Run”, “I'm Waiting For The Man” en “Femme Fatale” (als enige typische Nico song). Van het tweede Velvet Underground album “White Light/White Heat” (1968) krijgen we enkel een cover van “Lady Godiva’s Operation” (mijn favoriet toevallig op het originele album en ook deze cover is mijn persoonlijke topper). Van het album “The Velvet Underground” (1969) krijgen we interpretaties van “What Goes On”, “Pale Blue Eyes” (met vrouwelijke backing vocals), “Beginning To See The Light” en de Moe Tucker compositie “After Hours”. Van “Loaded” (1970) staat de bekendste song “Sweet Jane” erop en van de later uitgekomen ‘vondelingetjes’ albums “VU” (1984) en “Another View” (1986) krijgen we respectievelijk "I Can't Stand It” en “Foggy Notion” enerzijds en "We're Gonna Have A Real Good Time Together” anderzijds. Kloot per W laat zich bijstaan door Luc Crabbe, zijn dochter Mona (en zij doet de vrouwelijke lead vocals neem ik aan op “Femme Fatale”, origineel gezongen door Nico en op “Afterhours”, bij de Velvets gezongen door drumster Maureen Tucker), en gastmuzikanten Jan Blieck, Kristoff Martens en de alomtegenwoordige Mauro Pawlowski. Met deze mensen nam hij 15 Velvet Underground songs op. 10 songs slechts werden er op wit vinyl geperst maar daarbij krijg je het 15 songs tellende cd’tje met 5 extra tracks dus bij.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
La Procesión De Lo Infinito - La Era Oscura
Moto Toscana - Moto Toscana
Marla & David Celia - Daydreamers
Mnemonic - Aversionen
Living Temples - Against The Day
You Vicious - You Vicious
Dear Deer - Chew-Chew
Jess And The Ancient Ones - The Horse And Other Weird Tales
Atomic Neon - Remember Me
Twentytwentyone & DIISSC Orchestra - Split LP
Andere besprekingen van KLOOT PER W
Kloot Per W - Sex Wars ep
In deze periode van het jaar waarin stilaan volop teruggekeken wordt, is ook de omgekeerde beweging merkbaar. Zo gunt Consouling Sounds ons reeds een blik op wat ons in 2020 te wachten staat.
Zo is er het debuutalbum van Of Blood And Mercury (april 2020): deze nieuwkomer brengt duistere spookachtige pop waarin elementen uit metal, folk ...
Het is al sedert 2004 een feit dat een kleiner festival ook groots kan zijn. Het bewijs wordt eens te meer geleverd door de Downhill-organisatie dat er telkens in slaagt om bands te programmeren die je zelden of nooit tegenkomt op een podium waar dan ook in de Lage Landen. Voor de inmiddels veertiende editie van Downhill werd geopteerd ...
Bodo Staiger is dood. De zanger-gitarist van de Neue Deutsche Welle (NDW) band Rheingold is dinsdag (4 december 2019) overleden, de doodsoorzaak is nog niet bekend. Rheingold schrijft over een plotselinge en onverwachte dood.
Met "Dreiklangsdimensionen" had het Duitse new wave trio, naast zanger en gitarist Bodo Staiger nog bestaande ...
New wave uit Noeveren (Boom)! Hun korte self titled debuut “De Delvers” (onze review leest u hier), vol korte, gebalde, flitsende Nederlandstalige new wave en postpunk songs verscheen vorig jaar (2018). Op 13 december spelen De Delvers hun laatste concert van dit jaar (2019) in de Kleine Hedonist, Sint-Jacobsmarkt 34, 2000 in Antwerpen! ...
Als u al enige tijd mee gaat in de scene (lees een eeuwigheid) en dus niet zomaar een hipstertje of meelopertje bent dan zegt u deze naam vast nog iets. Dit duo rond Laurent en de feërieke verschijning Alastrelle is, zoals het goeie goths betaamt, weer onder de levenden. Hier bij ons was dit duo live een graag geziene gast, en hun albums ...
Deze groep was ooit relatief populair, een off shoot van Madre Del Vizio, veel meer dark wave en zelfs folk invloeden, licht tribaal en zelfs een beetje heidens. De groep werd vooral populair met de albums “Malleus Mallficarum”(1993) en “Ignis Fatus;Irrlichter”(1994). Nadien waren er nog wel tekenen van leven, zo was ...
Keith Brewer, de man achter het geliefde power electronics project Taint is vorige week overleden ten gevolge van een zeer agressieve darmkanker. Door de uitzaaiingen werd zijn doodsvonnis reeds na enkele maanden getekend.
Taint was al een tijdje niet meer actief, maar de man uit Texas bracht onder de naam Mania nog muziek uit.
Taint ...
Het is een feit dat we niet veel Belgische groepen hebben die actief zijn in het neofolk genre. Dit jaar werd ik dan ook zeer aangenaam verrast door de nieuwkomers van La Merde (die we onmiddellijk ook in onze interviewruimte duwden) en zie, het einde van het jaar heeft nog een verrassing in petto: onze nationale trots in het genre, Weihan, ...