|
|||||||||||||
Eigenlijk loop ik niet zo hoog op met het gemiddelde coveralbum om eerlijk te zijn. De prettige uitzonderingen zijn die coveralbums waarin door de uitvoerende artiest een gans eigen en originele interpretatie wordt gegeven aan het songmateriaal. Met stip op nummer 1 staat daarbij de Laibach interpretatie uit 1988 van “Let It Be” van The Beatles. Maar dit is ook een leuke. De covers op “Inhale Slowly And Feel” (15 tracks, 64 minuten speelduur) staan nog behoorlijk dicht bij het origineel maar Kloot Per W slaagt er telkens in om toch een geheel eigen twist te geven aan de Velvet Underground covers op dit album. Titel en artwork zijn uiteraard een parodie op die van de Velvet Underground box “Peel Slowly And See”. Van deze Belgische new wave artiest (echte naam Claude Perwez) verschenen sinds 1980 al talloze tapes, singles en albums, in recente jaren onder meer op EE Tapes en Walhalla Records en nu is er dus dit cover album op Starman Records. Kloot Per W is bekend als solo artiest maar maakte ook deel uit van de bands De Lama's, Polyphonic Size, Sandie Trash, The Employees, The Misters, White Light White Heat (ook al een Velvet Underground cover project samen met Bea Van Der Maat) en werkte verder ook samen met Buscemi, Lavvi Ebel, Mauro Pawlowski… We krijgen hier een staalname van Velvet Underground materiaal van hun ganse discografie, met de nadruk wel op hun klassieker "The Velvet Underground & Nico” alias ‘de banan’ uit 1966. We krijgen geslaagde covers voorgeschoteld van “European Son” (met veel echo op de zang), “Venus In Furs”, “All Tomorrow’s Parties” (zonder vrouwelijke zang weliswaar), “Run Run Run”, “I'm Waiting For The Man” en “Femme Fatale” (als enige typische Nico song). Van het tweede Velvet Underground album “White Light/White Heat” (1968) krijgen we enkel een cover van “Lady Godiva’s Operation” (mijn favoriet toevallig op het originele album en ook deze cover is mijn persoonlijke topper). Van het album “The Velvet Underground” (1969) krijgen we interpretaties van “What Goes On”, “Pale Blue Eyes” (met vrouwelijke backing vocals), “Beginning To See The Light” en de Moe Tucker compositie “After Hours”. Van “Loaded” (1970) staat de bekendste song “Sweet Jane” erop en van de later uitgekomen ‘vondelingetjes’ albums “VU” (1984) en “Another View” (1986) krijgen we respectievelijk "I Can't Stand It” en “Foggy Notion” enerzijds en "We're Gonna Have A Real Good Time Together” anderzijds. Kloot per W laat zich bijstaan door Luc Crabbe, zijn dochter Mona (en zij doet de vrouwelijke lead vocals neem ik aan op “Femme Fatale”, origineel gezongen door Nico en op “Afterhours”, bij de Velvets gezongen door drumster Maureen Tucker), en gastmuzikanten Jan Blieck, Kristoff Martens en de alomtegenwoordige Mauro Pawlowski. Met deze mensen nam hij 15 Velvet Underground songs op. 10 songs slechts werden er op wit vinyl geperst maar daarbij krijg je het 15 songs tellende cd’tje met 5 extra tracks dus bij.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
La Procesión De Lo Infinito - La Era Oscura
Moto Toscana - Moto Toscana
Marla & David Celia - Daydreamers
Mnemonic - Aversionen
Living Temples - Against The Day
You Vicious - You Vicious
Dear Deer - Chew-Chew
Jess And The Ancient Ones - The Horse And Other Weird Tales
Atomic Neon - Remember Me
Twentytwentyone & DIISSC Orchestra - Split LP
Andere besprekingen van KLOOT PER W
Kloot Per W - Sex Wars ep
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...