Als een zogeheten multi-instrumentalist een nieuwe plaat maakt, staan we doorgaans op de eerste rij om te luisteren naar wat er als resultaat naar boven komt.

Zeker als de invloeden uit de meest uiteenlopende muzikale genres komen, de do re mi-windstreken van eclectisme, hip hop, cinematografische pop, soundscapes, exotica, shoegaze en wat nog zo veel meer.

Het is dus zeker niet makkelijk om een bepaald genre te kleven op hetgeen Lutz Nikolaus Kratzer doet met zijn alter ego .Klein. Met Bengal Sparks is hij toe aan zijn derde studio-album.

Enig sarcasme mag aan de orde zijn, met haast fluisterstem deemstert dit album op gang met Feels Like May, ook al voelt het als januari.

De drums lijken weggeplukt uit de wonderlijke wereld van de ingetogen hip-hop. Veel heeft dan ook te maken met dat deze Lutz reeds op 6-jarige leeftijd de knepen van het vak leerde kennen als drummer/percussionist. Hetgeen hij laat blijken met het door woe hoe hoe aangestuurde The Eyes.

Parkinglot biedt ruimte aan wat bij wijlen wat aan Beck doet denken. Titeltrack Bengal Sparks zet niets in vuur en vlam maar is een mooi toonbeeld van samenzweerderige scapes en samenzang.

Dat deze .Klein ook fungeert als producer van Mr Vast moge duidelijk zijn in Generally Speaking en Silly You, met de paradox tussen .Klein en groot en Vast in de glansrol van zijn leven. Spoken word als voorleesverhaaltjes net voor het wakker worden.

Geparfumeerd in de wasem van sigarettenrook schuilt Nicotine Princess onder invloed van enig experiment onder de paraplu van droge wolken.

Het funky Low Rider van War dateert al van 1975 en wordt hier door de mangel gehaald alsof de broertjes Dewaele er mee in de weer zijn geweest. De interpretatie van .Klein heeft dan ook niets van zijn funkgevoel verloren. Meer zelfs, voorzien van heerlijke percussie geeft het net dat extra waar niets overbodig lijkt te zijn.

Zei ik al sarcasme en multi-instrumentalist ? In Pancake Man wordt de banjo boven gehaald en worden er pannenkoeken verkocht op het strand in G-string. Het moeten niet altijd Berlijnse Bollen zijn.

Slaapwandelen in de hoofdstad van de verlatenheid brengt triphopgewijs de nodige sfeer in Ghostytown, alwaar ene Kuoko zich waagt aan de heroïne en cocaïne om daarna in alle rust bedwaarts te keren.

Neon Fog had van Lou Reed kunnen zijn, al maakt .Klein er een heerlijk ochtendnummer van.

Ingetogen tracks kunnen soms vervelend klinken, maar hier weet men er een eigen karikatuur van te maken, waardoor eentonigheid en vervelendheid haast onbestaande zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Cages dat de melodie doet weerklinken in melancholie. Canyoning breidt daar nog een leuk einde aan.

Extraatjes zijn in de vorm van de Parasite Single Remix van Nicotine Princess en de Tongfang Remix van Low Rider. Waarbij het eerste wat synthpoppy aanvoelt en het tweede als minimal kan bestempeld worden.

Voor deze Bengal Sparks steken we nog niet het Bengaals vuur aan, maar de vonken zijn er zeer zeker wel. .Klein is groot in zijn daden.

Website

Facebook

Danny Quetin
06/07/2016