|
|||||||||||||
Als een zogeheten multi-instrumentalist een nieuwe plaat maakt, staan we doorgaans op de eerste rij om te luisteren naar wat er als resultaat naar boven komt. Zeker als de invloeden uit de meest uiteenlopende muzikale genres komen, de do re mi-windstreken van eclectisme, hip hop, cinematografische pop, soundscapes, exotica, shoegaze en wat nog zo veel meer. Het is dus zeker niet makkelijk om een bepaald genre te kleven op hetgeen Lutz Nikolaus Kratzer doet met zijn alter ego .Klein. Met Bengal Sparks is hij toe aan zijn derde studio-album. Enig sarcasme mag aan de orde zijn, met haast fluisterstem deemstert dit album op gang met Feels Like May, ook al voelt het als januari. De drums lijken weggeplukt uit de wonderlijke wereld van de ingetogen hip-hop. Veel heeft dan ook te maken met dat deze Lutz reeds op 6-jarige leeftijd de knepen van het vak leerde kennen als drummer/percussionist. Hetgeen hij laat blijken met het door woe hoe hoe aangestuurde The Eyes. Parkinglot biedt ruimte aan wat bij wijlen wat aan Beck doet denken. Titeltrack Bengal Sparks zet niets in vuur en vlam maar is een mooi toonbeeld van samenzweerderige scapes en samenzang. Dat deze .Klein ook fungeert als producer van Mr Vast moge duidelijk zijn in Generally Speaking en Silly You, met de paradox tussen .Klein en groot en Vast in de glansrol van zijn leven. Spoken word als voorleesverhaaltjes net voor het wakker worden. Geparfumeerd in de wasem van sigarettenrook schuilt Nicotine Princess onder invloed van enig experiment onder de paraplu van droge wolken. Het funky Low Rider van War dateert al van 1975 en wordt hier door de mangel gehaald alsof de broertjes Dewaele er mee in de weer zijn geweest. De interpretatie van .Klein heeft dan ook niets van zijn funkgevoel verloren. Meer zelfs, voorzien van heerlijke percussie geeft het net dat extra waar niets overbodig lijkt te zijn. Zei ik al sarcasme en multi-instrumentalist ? In Pancake Man wordt de banjo boven gehaald en worden er pannenkoeken verkocht op het strand in G-string. Het moeten niet altijd Berlijnse Bollen zijn. Slaapwandelen in de hoofdstad van de verlatenheid brengt triphopgewijs de nodige sfeer in Ghostytown, alwaar ene Kuoko zich waagt aan de heroïne en cocaïne om daarna in alle rust bedwaarts te keren. Neon Fog had van Lou Reed kunnen zijn, al maakt .Klein er een heerlijk ochtendnummer van. Ingetogen tracks kunnen soms vervelend klinken, maar hier weet men er een eigen karikatuur van te maken, waardoor eentonigheid en vervelendheid haast onbestaande zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Cages dat de melodie doet weerklinken in melancholie. Canyoning breidt daar nog een leuk einde aan. Extraatjes zijn in de vorm van de Parasite Single Remix van Nicotine Princess en de Tongfang Remix van Low Rider. Waarbij het eerste wat synthpoppy aanvoelt en het tweede als minimal kan bestempeld worden. Voor deze Bengal Sparks steken we nog niet het Bengaals vuur aan, maar de vonken zijn er zeer zeker wel. .Klein is groot in zijn daden.
Danny Quetin |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Palace Winter - Waiting For The World To Turn
Frank Benkho - A Trip to the Space [Between]
Asylum Pyre - Spirited Away
Grimbergen - The Passing Of Time
Gimu - Of The Spirit, Of The Space
Blaastaal Meets Wagonman - Wagonman Meets Blaastaal
KK Null X Dao De Noize - Mizuchi Creation
Diverse artiesten - Not so Cold (a Warm Wave Compilation)
Holispark - The Harvest
BeNe GeSSeRiT - Eccentric????
Het Franse Saigon Blue Rain laat van zich horen middels de nieuwe single 'BPD', de voorloper van het nieuwe album dat momenteel nog in de pijplijn zit.
Op deze single verder nog twee remixen: een psy/electro-industrial mix door Planetdamage en een downtempo versie die zich eerder in dreampop/electronica velden begeeft door Black ...
Terwijl wij vol spanning wachten op een opvolger van het ijzersterke Lueur (2017), verlegt Empusae, samen met de Zweedse vrienden van Ordo Rosarius Equilibrio en In Slaughter Natives zijn grenzen.
Hierbij kijkt men niet op een kilometer meer of minder, want hun gezamenlijke tournee zal hen tot in China brengen.
Tussen 12 en 21 april ...
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...