|
|||||||||||||
Kent u nog dat grafiekje uit de lagere school over geluidsdruk? Honderd decibel is het lawaai dat een helikopter maakt maar als u fluisterend roddelt over de mislukte hanenkam van uw punkbuur genereert u er ook al dertig. Elke drie decibel staat namelijk voor een verdubbeling van de geluidsdruk. De meeste mensen horen niks meer onder nul decibel bij duizend trillingen per seconde. Velen van onze lezers zullen zelfs dat niet meer horen na het jarenlange misbruik van de oren door concerten en dergelijke. Toch is die 0 enkel een menselijke grens en bestaat er wel degelijk geluid dat stiller is. Sommige dieren, zoals honden kunnen ook geluiden waarnemen die daaronder liggen. Ook enkele mensen, bijvoorbeeld enkele mensen met hyperacusis, horen nauwkeuriger dan dat. De kans dat u ooit in een omgeving bent waar de geluidsdruk 0 dB is, is klein. We leven sowieso in een lawaaierige maatschappij maar ook in de natuur ontbreekt echte stilte. Julien Bayle had rond 2016 een moeilijke periode in zijn leven. Om zijn innerlijke stilte terug te vinden, ging hij op zoek naar een zeer stille plek. Zulke plekken bestaan, al worden ze artificieel geconstrueerd. Men noemt ze dode kamers of anechoïsche kamers. An-echoïsch = zonder echo. Er is in zulke kamers geen reflectie, geen geluid van buitenaf en in moderne varianten ook geen interferentie van elektromagnetische en andere stralingen. Ze worden vooral gebruikt als testkamer om nieuwe microfoons of speakers uit te meten maar af en toe wordt er ook in opgenomen om een zo droog mogelijk geluidssignaal te hebben. Het spreken in zo’n kamer zou zeer bevreemdend zijn omdat we feitelijk altijd gewoon zijn om onze eigen echo en nevengeluiden te horen. U vermoedt misschien een zeer stille cd, na het lezen van deze uitleg maar het tegendeel is waar. De titel Violent grains of silence legt vrij letterlijk uit wat Julien Bayle heeft gedaan. Hij nam de stilte op, maar vanzelfsprekend maakt ook opnameapparatuur geluid, al was het maar het reizen van de elektronen door de draden van de opnameapparatuur. Deze geluiden werden versterkt en gevoed in een modulaire synthesizer. De manipulatie van de geluiden gebeurde deels door Julien, deels door het modulatieverloop van de machines zelf. Concreet? Dit is een plaat vol drone en noise: 9 nummers vol herrie. Al valt het in de praktijk wel mee. Het geluid klinkt zoals analoog geluid vaak klinkt: warm. Julien manipuleert zijn machines ook op zo’n manier dat alles veel minder vrijblijvend klinkt als het concept doet uitschijnen. Er zit best nog wel wat opbouw in de nummers. Het geheel klinkt ook organisch en heeft een lekker industrieel sfeertje. We hebben het schijfje al verschillende malen opgezet en het verveelt ons nooit echt. De sfeer zit goed maar wereldschokkend zouden we dit nu ook niet noemen. Eentje voor de liefhebbers…
Peter De Koning |
Elli RecordsVolgende besprekingen
Shohei Amimori - PataMusic
Monolog - Indemnity And Oblivion
Iszoloscope - All Is Immensity And Chaos
Salt - Invisible
Michael Idehall - Prophecies Of The Storm
St. Michael Front - End Of Ahriman
Dead High Wire - Pray For Us
Liquid Visions - Hypnotized
M. Geddes Gengras - Light Pipe
Mystigma - Unter Wölfen
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Het is alweer van 2011 geleden toen ik bij Dark Entries meer dan aangenaam werd verrast door de titelloze ep van het Amerikaanse The Rope. Een ep die als een rariteit mag beschouwd in Europa. De review van dit bijzonder fijne schijfje leest u hier. Ik deelde zomaar even een 9 uit! Het vervolg “Water Rising” vond in eeste instantie ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
Wie? Foei. Luierman! Rosetta Stone, weet u wel, was in de jaren 90 één van de meest vooraanstaande Britse gothic rock bands met een sound even gulzig als een eenzaam spookhuis dat zijn duivels ontbindt. Het resulteerde vanaf 1991 in meerdere hits, denk maar aan “Witch”, "Reason", “Adrenaline”, ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...