|
|||||||||||||
Jay Crocker heet de man achter het project Joyfultalk. Deze multimedia artiest is afkomstig uit een onooglijk gehucht in een desolate streek van de rurale Canadese provincie Nova Scotia en hij stelt ons zijn derde album voor. Zijn eerste album “MUUIXX” dateert van 2016. Het tweede album “Plurality Trip” volgde in 2018. Op dit derde album creëert Joyfultalk een soort experimenteel-avantgardistische composities met home-built instrumenten en elektronica waarvan de muzikale output wel aan Klaus Schulze doet denken en met strijkarrangementen (gebracht door de Canadese violist Jesse Zubot) die me in hun repetitief minimalisme nogal stevig aan Philip Glass herinneren. Muzikaal bevindt het album zich dus ergens tussen modern klassiek, avantgarde elektronica en experimentele krautrock. “A Separation Of Being” (3 tracks, 33 minuten) werd een soort suite in drie delen, een mantrisch en minimaal melodieus werk van systeemmuziek voor huisgemaakte synths en sequencers, analoge uurwerken en strijkers. Het album is gebaseerd op een enorme, prismatische visuele score, een muurtekening van 1,5 op 3 meter die nu ondergebracht is bij de Art Bank Of Nova Scotia. De kaleidoscopische tekening op de hoes van het album is dus het originele artwork van Crocker’s visuele score voor “A Separation Of Being”. Volgens dat ik het begrijp is dit kunstwerk dus eigenlijk een grafische notatie van de muziek op dit album, maar hoe dat door hem ontwikkelde wiskundig-geometrische systeem dat hij het Planetary Scoring System doopte, juist in elkaar steekt, blijft nogal enigmatisch. En voor niet-ingewijden waarschijnlijk ook behoorlijk ingewikkeld - of zo ziet het er toch uit - maar de muziek zelf klinkt dus behoorlijk minimalistisch en repetitief met zijn traag verschuivende patronen en melodieën. “Part 1: I've Got That Trans-Dimensional Feeling Again” is de kortste track waar de strijkers het meest pertinent de dienst uitmaken en klokt af onder de acht minuten. “Part 2: Pixelated Skin” is met zijn pulserende ritmes mijn favoriete track en ook de meest ‘dansbare’ (rekbaar begrip) en lijkt van de drie tracks nog het meest op ‘gewone’ conventionele (nog rekbaarder begrip) dansmuziek. De track duurt net geen negen minuten. “Part 3: Liquified Then Evaporated” is zo te horen grotendeels opgebouwd uit geloopte synths en strijkers tot een trancey magnum opus van zeventien minuten. Het album verscheen op cd en op LP en is een aanrader voor fans van Philip Glass, Steve Reich, Asmus Tietchens, Klaus Schulze etc.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
DD Sanchez - StRaNgE
Draconian - Under a Godless Veil
Pascal Comelade/Marc Hurtado - Larme Secrete
M.B. - The Sacral Inhabitat
Bomis Prendin - Clear Memory
Aidan Baker - There/Not There
Placebo Effect - Shattered Souls
Automatism - Immersion
Fooks Nihil - Fooks Nihil
Kentin Jivek - El Circo Cubierto