Uit het troosteloze Charleroi, ooit verkozen tot ‘lelijkste stad ter wereld’, komt Josy & Pony. In 2017 verscheen van dit gezelschap het debuutalbum “Hippodrone Club” en hier is dan de opvolger “Eponyme” (9 tracks, 38 minuten) met een leuk woordspel in de titel. Een flinke scheut humor vind je doorheen het ganse album maar onder de grappige paardenverwijzingen in de songtitels zit wel wat engagement. Thematisch gaat het album in op onderwerpen als seksisme, de status van de vrouw in de maatschappij, religieus fundamentalisme, politiek radicalisme en onbereikbare dromen. Het bijgeleverde biootje weet dan ook te vermelden: ‘Feminists! Vegans! Beer Lovers! Here is your band!’.

Het eerste wat me door het hoofd schiet bij het beluisteren van dit album is: een meer psychedelische versie van Vive la Fête. Josy is de zangeres voor wie het nog niet door had en ze zingt dus in het Frans. We krijgen elektronica en gitaren te horen ergens op het kruispunt van new wave en poppunk. Plus dan een heel duidelijk naar de sixties lonkende psychedelische twist richting acid punk en garagerock (bands als The Seeds) of ook wel hedendaagse shoegaze. We horen ook overduidelijke invloeden van surfrock: The Shadows, The Tornadoes, maar vooral de hedendaagse surfband Messer Chups komt bij me op. Josy & Pony hebben een eigenzinnige sound die Franse sixties psychpop weet te verzoenen met trashy surf- en garagerock.

Omdat een vergelijking met Els Pynoo te zeer voor de hand zou liggen, vergelijk ik Josy liever met het Franse psychpop zangeresje Clothilde (bekendste nummer “Fallait Pas Écraser La Queue Du Chat” uit 1967). En ja, ‘“Eponyme” is inspired by the French sixties’ vertelt ons het biootje. Het album klinkt inderdaad als Françoise Hardy (voor wie Clothilde te obscuur vindt) die zich laat begeleiden door een acid garage/surfrockband. De backing band in kwestie heet eigenlijk The Poneymen en ze zijn daadwerkelijk een surfrockband. Het vorige album staat officieel op naam van Josy & The Pony vs The Poneymen ‎maar tegenwoordig wordt het (gemakshalve vermoed ik) afgekort tot Josy & Pony. Josy was op zich al de afkorting van Josette Ponette trouwens.

Het laatste nummer van het album “Epilogue: Manège A3” is een erg lang (17 minuten) experimenteel nummer met veel droney keyboardklanken en loops. Het doet vaagweg denken aan “Revolution 9” van The Beatles maar dan veel eentoniger en met een pak minder ideeën. Het nummer is vrij amusant maar niet meer dan dat en staat er volgens mij vooral op om de speelduur van de cd te rekken naar albumlengte. Je speelt het ook geen tweede keer volledig af (enfin ik toch niet) en ik beschouw deze negende en laatste track eerder als een bonus track. De eerste track “Intro: Hell Horse City” is een korte intro van een halve minuut en halverwege krijgen we nog het korte interludium “Interlude: Bye Bye Écurie”.

Wildenthousiast ben ik over de zes overige ‘echte’ songs. Na de intro opent het album met het magistrale “Secte Équestre” met onweerstaanbaar psychedelisch ‘sixties’ orgeltje. De volgende song “La Crinière” doet dat nog eens dunnetjes over maar wat steviger. In “Sullivan” krijgen we een gezongen stuk waarin ik niet alles van de Franse woordenstroom versta maar het gaat onder meer over LSD... De tweede helft is een instrumentaal stuk dat aardig richting shoegaze gaat of zelfs spacerock met een mix van ‘sixties’ keyboards en hedendaagse elektronica bovenop de echoënde gitaren. Is “Epilogue: Manège A3” hun “Revolution 9” dan is dit hun “Astronomy Domine” (Pink Floyd) en voor mij is deze song het hoogtepunt van het album.

“Ânon Petit Con” is een prettig opzwepende meezinger met neurotische synthesizers. Met “Indécent Pur-Sang” krijgen we de stevigste song (lees: punky gitaren!) terwijl “Deux Chevaux Mustang” weer meer de ‘sixties’ toer opgaat en me wat doet denken aan de song “Harley Davidson”, geschreven door Serge Gainsbourg voor Brigitte Bardot in 1967.

De Antwerpse alternatieve vrije radiozender Radio Centraal organiseert jaarlijks op de Franse feestdag “Quatorze Juillet” een thema-fuif met enkel Franse (Franstalige) muziek. Clothilde staat gewoonlijk op de playlist net als Serge Gainsbourg, Lio, Plastic Bertrand, Françoise Hardy, Jacques Dutronc, Michel Polnareff etc. Josy & Pony passen perfect in het rijtje en ik verwacht hen volgend jaar ook te horen of ik kom dj Pierre Elitair persoonlijk aan zijn oren trekken!

Website

Facebook

Henk Vereecken
13/10/2019