Sicario wordt nu nu reeds door vele mensen tot film van het jaar gekroond. Ondergetekende heeft hem nog niet bekeken en heeft er dus het raden maar als de film even intens is als zijn soundtrack, is het een must see. Inderdaad, dit is een must hear, maar niet noodzakelijk voor fans van Jóhan Jóhansson.

Bij een film over drugsgerelateerd geweld in Mexico kun je tal van soundtracks verwachten: Gaan we voor gitzwarte duisternis, een vleugje couleur locale, banale popmuziek of of horen we de melancholie die zo prominent aanwezig was in zijn bejubelde soundtrack voor The theory of everything. Met een bekende naam als Jóhan Jóhansson verwachtten wij het laatste, maar kregen we het eerste. Deze muziek heeft een melancholische toets maar is bovenal extreem duister. In de kringen die dit magazine lezen, benoemen we muziek als deze kortweg als dark ambient. We hebben dan ook besloten om deze cd te interpreteren als ware hij uitgekomen op een label als Cyclic law en niet zozeer als de soundtrack van een kaskraker door een gevestigde waarde in de commerciële muziekscene.

De muziek op deze cd is een pak beter dan de meeste dark ambient. Jóhan Jóhansson heeft geen ellenlange drony tracks nodig om zijn punt te maken maar slaagt erin om dit te doen in 18 fragmentjes die een tijdsduur hebben van één tot zes minuten. We krijgen alle ingrediënten uit de traditie en vermoeden dat hij stiekem naar zaken als Raison d’être heeft geluisterd. Alles klinkt lekker organisch en we zijn blij dat hij voluit voor dynamiek heeft gekozen. Ook de manipulatie van de klanken is van een torenhoog niveau. Jóhan Jóhansson slaagt er bovendien in om op ongeziene wijze subtiele tribale ritmes binnen te smokkelen - bijna onhoorbaar maar enorm efficiënt. Deze muziek heeft ziel!

Toch mis ik iets aan dit stukje muziek, nl. een leitmotif. Er is, in tegenstelling tot de meeste filmscores, geen echt weerkerend stuk muziek en ook niet echt iets dat je richting geeft. De nummers in willekeurige volgorde afspelen geeft ook ongeveer hetzelfde effect als ze mooi chronologisch door je speakers te jagen. Vanzelfsprekend zijn er wel de typische hoogtepunten, de plotse zwellingen, enkele schrikeffecten, het streepje melancholie dat de duisternis doorbreekt, maar toch… Ik heb het gevoel dat ik iets te weinig wordt geleid doorheen de muziek en dat de opbouw iets te vrijblijvend is.

Dit is echter maar een klein punt van kritiek want In zijn geheel is dit echter een steengoede ambient release die zeker en vast zijn nut zal vinden in uw huiskamer, kelder of kerker.

Peter De Koning
04/11/2015