|
|||||||||||||
Ook al hebben sommige artiesten een naam die iedereen kent, is het toch pijnlijk om vast te stellen dat weinig of geen mensen weten met wat ze vandaag bezig. Neem nu Jah Wobble bijvoorbeeld, deze legende is eigenlijk nooit weg geweest (behalve uit het gezichtsveld misschien) en ook al wordt hij aangehaald als één van de meest invloedrijke artiesten ooit, hij is wel in de vergeethoek geraakt. Gelukkig worden door het komende Sinner’s Day de camera’s opnieuw op de Wobble gericht waardoor zijn laatste materiaal terug in de media komt. Jah Wobble werd als John Wardle geboren (de bijnaam kreeg hij van een stomdronken Sid Vicious) en tot Lydon’s grootste nijd wordt Jah Wobble nog steeds aanzien als het genie achter “Metal Box” van PIL een album dat door sommige muziekkenners nog steeds geboekstaafd staat als één van de belangrijkste platen ooit. Maar door het lot ging Wobble zijn eigen weg en maakte vooral wereldmuziek. Nu ja, muziek met invloeden uit de wereldmuziek want zijn typerend basgeluid stond steeds centraal en blijkbaar is hij ook niet vlug van plan om dit basspel op te geven wat recentelijk verklaarde hij nog dat de basgitaar de koning is der muziekinstrumenten. Na “Chinese Dub” die eerder uitkwam wou Jah verder de Aziatische richting uit en dit keer koos hij Japan uit, vooral omwille van de traditionele taikodrums, want zo stelde Jah het : “mijn bass met de taikodrums dat is een droomhuwelijk”. De meeste van deze nummers hebben nog dat typische Wobble-dubgeluid ook al is het deze keer niet op new wave ondertonen zoals op de culthit “How much are they?” maar wel op traditionele Japanse nummers. Het resultaat is verbluffend en ook al is het niet alledaags, het blijft het één van de mooiste dingen die je vandaag in de platenwinkel (nou ja) kan aantreffen.
Didier Becu |
Volgende besprekingen
AUMGN - Accretion
Datensi - Umbel
Naked On The Vague - Heaps Of Nothing
Hysm?Duo - How to hypnotize (your friends)
The Blanche Hudson Weekend - The rats in the cellar EP
Eybec - Espurnes d’Anima
Schacht - Abwärts
Ctrl - Lost in static
Tenek - On the wire
Fine China Superbone - Make-Machine
In dezelfde genre-combinatie: EXPERIMENTAL ; FOLK / ETHNIC / TRIBAL
Geir Jenssen - Cho Oyu 8201 m. -field recordings of Tibet-
Silver Lady - Inclus Concentré De Génie Avec Morceaux Dedans
The Cutmen - Seconds Out
Diable Amoreux - Hearts In The Dark
Hobocombo - now that it's the opposite, it's twice upon a time -Hobocombo plays Moondog-
Trumpets of Death - Teeth + Teeth = Teeths
Chris Connelly - How This Ends
V/A - The Devil In Love -a soundtrack to the 1772 occult novel-
Demdike Stare - Tryptych
Sven Kacirek - The Kenya Sessions
In hetzelfde genre: EXPERIMENTAL
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
Various Artists - Archipel Electronique Vol.1
Alva Noto - UNIVRS
Monty Adkins - Fragile.Flicker.Fragment
Fennesz - SevenStars
Angel - 26000
Controlled Bleeding - Odes To Bubbler
Koji Asano - Solstice Eclipse
Francisco Lopez & Novi_Sad - Titans
Haujobb - Dead Market
In hetzelfde genre: FOLK / ETHNIC / TRIBAL
Dim Arcana - Ars Populi
The Walkabouts - Travels In The Dustland
Hekate - Die Welt Der Dunklen Gärten
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
23 Trublion 23 - Chants Et Danses Au Temps De Graffen Walder
Gaë Bolg - Petit Traité De Gymnosophie
Sixteen Horsepower - Yours Truly
Fräkmündt - Uufwärts E D'Föuse...
Fräkmündt - Urbärglieder
Crooniek heeft zijn eerste cd uit: 'Trail of Time'. Tenminste als enkel Crooniek, want eerder al bracht het blazersensemble uit Kampenhout cd's uit met Olivier & Crooniek, en als onderdeel van Winterstille. Crooniek is een ensemble dat verbonden is aan Gerry Croon, redacteur bij Dark Entries. Gerry schrijft graag arrangementen ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Terwijl u en ik nog altijd wachten op de al ‘eeuwen’ (nu, zo lijkt het wel) nieuw albums van meneer Smith en de zijnen komt er alweer een heuse box. Ditmaal worden live opnames uit de jaren 70, 80 en 90 gepresenteerd, goed voor 6 cd’s en 54 nummers. Al komen sommige nummers, die steevast al decennia de The Cure set halen, ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Het was al een tijdje rustig rond Agent Side Grinder. Iets wat Pete Burns ook is opgevallen. Pete Burns is dan ook de andere ik van Kill Shelter. Die laatste naam is geen onbekende meer, nooit vies geweest van enige samenwerkingen en vaak werkzaam als producer voor tal van bands.
Kill Shelter mag een identiteit hebben die vaak weerkeert. ...
En dat is niets om ook maar een klein greintje schaamte voor te kennen, want schaamte is de schaduw van de liefde. Vaselyne, het buiten proporties aanstekelijke duo met Yvette Winkler en Frank Weyzig bereidt zich voor op een album dat er tegen 3 juni staat aan te komen. The Sea Says mag alvast iets zijn om naar uit te kijken. Getuige daarvan ...
The Sisters Of Mercy zijn ongetwijfeld een van de meest invloedrijke bands van de zwarte scene. Nu verschijnt "Black Planet", een nieuw boek over de opkomst van de band. Weeral een boek hoor ik je zetten? Klopt, dit is zeker niet het eerste. Deze ‘Black Planet’ staat bol met interviews die een nieuw licht werpen op de ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...