Het is intussen al ruim een jaar geleden dat de eerste Ecologies verscheen op Knives, een onderlabel van het befaamde Planet Mu. Het album werd meteen opgepikt in de experimentele elektronische scene en er werd reikhalzend uitgekeken naar de opvolger. Die ligt nu voor ons op tafel. En we kunnen het volgende al verklappen: Het is de moeite.

Gediminas Žygus begon als eenzaat te componeren met software die hij gestolen had van het wereldwijde web. Elektronische muziek was in die tijd zijn taal om te reageren tegen de sociale omgeving. Die focus is intussen verschoven. De muziek van Ecosystems II weerspiegelt Gediminas' ideeën over hoe wereldpolitiekhet aardse ecosysteem en de infrastructuur van de macht vormgeven. Directe inspiratie voor dit album haalde hij onder meer uit het zicht op Vilnius vanuit zijn apartement. Het hoeft niet te verbazen dat deze plaat zeer grootstedelijk aandoet en boordevol prikkels zit. Ondertitel Ecosystems of Excess laat alvast een licht schijnen op Gediminis' dystopische visie. De uitgewerkte concepten vindt u in een kunstzinnig boek dat bij de lp gevoegd zit.

Het concept wordt sterk doorgetrokken in artwork en titels, maar we verkiezen om ons in deze recensie te focussen op de muziek. Die is, zoals te vermoeden valt, behoorlijk fragmentarisch en hectisch. Je hebt constant het gevoel dat je in een afterclub bent, maar dan in een zeer benevelde toestand waardoor de platen die de DJ draait bouwstenen lijken voor een groter geheel.

De perstekst vertelt ons dat de muziek voor een belangrijk deel is opgebouwd uit field recordings. Het is goed dat we dit konden lezen, want zelf waren we daar nooit achtergekomen. Deze muziek klinkt uiterst elektronisch maar tegelijkertijd ook zeer organisch. Je hoort als het ware de synthesizers ademen.

Elk nummer uit deze plaat klinkt compleet anders: pure dark ambient, gehuil, raps, snelle arpegio's, plotse breaks, jaren 80-geluidjes, computerstemmen, enzovoort. Soms wisselen deze elementen in razensnel tempo af, soms dompelt Biberkopf ons minutenlang onder in dezelfde sfeer. Een enkele keer horen we snelle beats, maar deze lijken slechts een geluidselement als de andere, een restant in het geheugen na een overdadig feestje. Dansen komt alleszins niet in ons op. Toch klinkt het hele album enorm coherent en vooral...uiterst donker en bij momenten zelfs ronduit misantroop.

Hoe hedendaags en eclectisch deze muziek ook klinkt, ze doet ons ook meermaals met weemoed terugdenken aan de markante sfeer van oude jungleplaten. Dit is alleszins een geslaagde plaat. Beluisteren die handel!

Peter De Koning
25/12/2016