|
|||||||||||||
Elektronisch aangestuurde dak wave / cold wave uit Kiev. Dat zijn deze Icy Men die reeds in 2018 via Cold Transmission digitaal de ether werden ingegooid maar nu met “Low Light” ook met de eer van een fysieke drager aan de haal gaan. Een conceptalbum trouwens opgedragen aan alle slachtoffers van de inquisitie, vroeger maar ook nu, daar waar machtsgeile scherprechters andere meningen bewust onderdrukken en zelfs afstraffen met de dood. Het uitschot op aarde zeg maar, al vinden ze zichzelf meestal fantastisch. Icy men zingen in hun landstaal, al zijn de titels gelukkig mee vertaald in het Engels, wat meteen een exotische klank heeft aan hun songs. Brommende basjes, monotone zang en ritmes, met her en der een synth arrangement en een soortement wanhoop/woede die niet uitbarst maar zich vertaald in een soort gelaten opwinding. Niet meteen nieuw, want die sfeer werd al in de jaren 80 ingezet toen bleek dat de rebellie die punk heette na een eerste shock mooi werd ingekapseld door de hegemoniale cultuur, en zelfs als modebeeld voor de hippe bourgeoisie werd verkocht. Tot hier mijn sociologische bijdrage, terug naar de muziek nu. Op deze “Low Light” lijkt er min of meer altijd een dreiging aanwezig, onderhuids, zoals in “Could Not Sleep” waarin snijdende gitaartjes in contrast staan met de zwaarmoedige zanglijn en bonkende bassen. Of nog, de opener “Uninhabited Buses” (zie clip), dat als het ware over je heen rolt en mede door de donker zangstem een spat mysterie introduceert, hoewel deze “Low Light” verder met de twee voetjes op de grond blijft. Soms een beetje verlamd door een ondefinieerbare angst. Een ander hoogtepunt is het titelnummer, “Low Light” dat in zijn eenvoud en snijdende synth lijn bloedt uit z’n kale sound. Een beetje treurnis maakt zich hier van mij meester. Met “The Captain” sluiten The Icy Men zich helemaal op in een introvert gemijmer, terwijl “In The Cold Eyes” dan weer melancholie toelaat, zonder evenwel te verdrinken in zelfmedelijden. Oostblokkers blijven stoer hoe dan ook, ook al slepen ze zich voort in het torment van “We Shall Be Together”. Kenmerkend in de muziek van Icy Men (een duo) blijven evenwel de strak getrokken ritmes, die je als het ware doorheen het ganse album alert houden. “Through The Forest” gaat aan het eind van dit album weer aan het sprankelen, biedt wat adem en gemoedsrust. Als is het labelgenoot Carlo Onda die met het bonusnummer, een remix van de albumtrack “Could Not Sleep” op een elektronisch aangestuurde manier het album mag afsluiten. Daarvoor mocht het mij onbekende Oudeis al zijn meer ambient / industrial ding doen met het nummer “Dream”.
Icy Men (facebook) Kurt Ingels |
Cold Transmission Music
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...