Aandachtige lezers zullen al wel opgemerkt hebben dat ondergetekende vurig fan is van Italiaanse dark folk. Met namen als Camerata Mediolanense, Roma Amor, All My Faith Lost..., Argine, Ataraxia, Ordo Equitem Solis, Ain Soph, Rose Rovine E Amanti, Spiritual Front, en ook deze IANVA (dat je als ‘ya-noo-ah’ dient uit te spreken), heeft dit land immers serieuze troefkaarten in de hand.

IANVA leerde ik kende via hun sublieme debuut-cd Disobbedisco! waarop meteen duidelijk was dat deze negenkoppige (!) band -aangevuld met nog gastmuzikanten, op deze uitgave van La Ballata Dell’Ardito zijn ze maar liefst met zijn dertien!- zich niet enkel blindstaarde op het dark folk/martial genre, maar elementen uit cabaret, soundtrack (Morricone bijvoorbeeld) en chanson in hun liederen lieten binnendringen.

Een resultaat dat gehoord mocht worden, want ondergetekende ging met gemak voor de bijl.

Hun allereerste wapenfeit, de EP La Ballata Dell’Ardito was al een geruime tijd niet meer te krijgen, alhoewel er veel vraag was, want hun debuutplaat wist het nodige stof te doen opwaaien.

Ter gelegenheid van de tiende verjaardag van de band, en om het Italiaanse eeuwfeest van WWI te herdenken, maar ook om dit euvel van vraag en aanbod van de baan te helpen, besloot IANVA deze fel gegeerde EP terug op de markt te brengen, uiteraard voorzien van de nodige extra’s, waardoor het een heus (zij het kort: 40 minuutjes) album geworden is.

De vroegere WWI inspiratie van de debuutplaat werd op deze eerste EP vervangen door de romantiek van Gabriele d’Annunzio’s heldendaad te Fiume, en het tragische liefdesverhaal van Major Renzi en Elettra Stavros.

Deze komen ook terug op Disobbedisco! dat een conceptalbum was over de onmogelijke liefde tussen deze twee protagonisten, Major Renzi, een militair die valt voor de charmes van de verleidelijke zangeres en spionne in dienst van geheimagenten die de verovering moeten melden en ondermijnen.

De verovering waarover sprake is de verovering van Fiume, waarbij na het Verdrag van Parijs de Italiaanse stad werd toegewezen aan Joegoslavië. In 1919 veroverde de Italiaanse oorlogsdichter Gabriele d’Annunzio en zijn Arditi (de stormtroepen van het Koninklijke Italiaanse Leger tijdens W.O. I, Arditi is een soort van woordspeling en betekend zowel stoutmoedig als onbevreesd) de haven van Fiume en verklaren het een Vrije Republiek.

Om maar even de achtergrond achter deze fijne liederen te schetsen, en om aan te tonen dat de heren en dame van IANVA de geschiedenisboeken induiken om hun muziek te schrijven.

Wees gerust, dit is verre van saai, en je moet geen boekenwurm zijn om er ten volle van te kunnen genieten.

Dark folk met een voorliefde voor oorlog en militairen, dan verwacht je je al snel aan een portie martial en military pop met een spervuur aan percussie, samples en gescandeerde slogans, niet bij IANVA dus, die naast deze typische martial elementen de nodige andere ingrediënten in hun sound stoppen, zo hoort bij het vaste instrumentarium naast de gebruikelijke percussie, gitaren en samples ook nog trombone, piano, trompet, accordeon, ... verwacht je dus niet aan een zoveelste kopie van een kopie van een kopie, maar een echt originele band die met chirurgische precisie elk onderdeeltje van hun muziek in elkaar gestoken lijkt te hebben (zowel muziek, teksten, inspiratiebronnen, artwork,...).

Om maar een voorbeeldje te geven: als promotekst kregen we op de redactie maar liefst vier bladzijden met uitleg, links, teksten, vertalingen meegestuurd, toch wel opmerkelijk te noemen als je weet dat veel labels niet eens een promotekst meesturen, omdat de nodige info wel online te vinden is, of zich er van af maken met hooguit een blaadje.

De foto op de hoes lijkt zo van een vintage koekjesdoos te komen, en als we deze vergelijking doortrekken, kan ik alvast verklappen dat de acht koekjes die zich in deze verpakking bevinden, door hun artisanale aard enkel voor ware fijnproevers zijn!

La Ballata Dell’Ardito begint dreigend met ‘Carnarium 1916’ waarin we de strijdvaardige Arditi te horen krijgen, die klaar zijn voor het gevecht.

‘La Ballata Dell’ Ardito’ kennen we al van Disobbedisco!, en hoewel ik de Italiaanse taal niet meester ben, is meteen duidelijk dat dit een wondermooi nummer is, de vertaalde tekst die ik er bij kreeg van het label, bevestigt enkel deze stelling.

Of wat kan je anders zeggen van een (vertaalde) frase als “But if I led you, it was because of my desperation. Not fearless impetuousness, but only indifference. And if I’ve ever been bold (bold als in de vertaling van Arditi, nvdr), it was because I’ve been wounded for a long time. And I was waiting for the moment of my ultimate discharge, of the definitive belief of he who feels nothing but disgust.”

Het meer lichtvoetige ‘Un Sogno Di Elettra’ en ‘Amsterdam’ waren ook terug te vinden op de eerste uitgave van de EP, en mochten hier uiteraard ook niet ontbreken.

Hierbij is ‘Amsterdam’, inderdaad een cover van Jacques Brel’s klassieker, door IANVA’s landgenoten Roma Amor ook al opgenomen, blijkbaar is dit nummer van onze landgenoot een graag gehoord lied daar in Italië.

‘Di Posizione Di Movimento’, Ero A Buccari’ en ‘Terra Bruciata’ zijn outtakes van vroege pre-Disobbedisco!-sessies, waarvan ‘Terra Bruciata’ een zeldzame demo versie is van een nummer, oorspronkelijk geschreven door de Italiaanse new wave band Mystery Plays (1999).

‘In Battaglia’ stond ook al op een andere EP van IANVA, namelijk L’Occidente uit 2007, en is eigenlijk een herwerkte, vertaalde versie van het nummer ‘In Battle’ van oerfolkband The Strawbs.

IANVA geeft ons een fijne zoethouder in handen, in afwachting van nieuw werk, waaraan de band momenteel druk bezig is.

WOI kwam dit jaar uitgebreid aan bod, aan herdenkingen geen gebrek, maar geen enkele was zo mooi als de manier waarop IANVA het hier doet!

Viva L’Amore!

IANVA (Facebook)

en voor de geïnteresseerden, hier ook nog even de wiki-pagina over Gabriele d'Annunzio.

Dimi Brands
29/08/2015