We leerden de Griekse ambient act Parallel Worlds kennen in 2007 toen het vierde album “Obsessive Surrealism” naar onze Dark Entries postbus werd gestuurd. Later volgden nog het album “Shade” (2009) en “Circo Divino” (2010), een samenwerkingsverband met de Italiaan Alio Die. Deze samenwerking was Bakis Sirros (de man achter Parallel Worlds) blijkbaar goed bevallen want de nieuwe release “Exit Strategy” (7 tracks, 52 minuten) is opnieuw een samenwerkingsproject, deze keer met Ian Boddy.

De Engelsman Ian Boddy blijkt de oprichter te zijn van het DiN platenlabel, waarop naast onder meer albums van Parallel Worlds sinds 1999 ook veel van zijn zeer talrijke soloplaten verschijnen en samenwerkingen met onder meer Robert Rich.

Muzikaal is er niet veel veranderd aan de muziek van Bakis Sirros en vrienden, ambiente synthesizermuziek die lange tijd rustig voortkabbelt om af en toe toch naar een climax toe te werken. Rode draad door de albums zijn vintage synthklanken. ‘Ian Boddy - Analogue modular synths, gliss keyboard & softsynths, Bakos Sirros - Analogue modular synths, vintage keyboards & software’ staat er vermeld in het booklet. In de praktijk kom je zo bij een klank die met beide voeten stevig in de seventies synthtraditie geworteld staat en meer bepaald die van de Berlijnse school. Denk aan namen als Tangerine Dream, Klaus Schulze, Edgar Froese, Ash Ra Tempel…, artiesten die vanuit de krautrock met albums op de proppen kwamen die weldra het label ‘cosmic’ opgekleefd kregen, een term die veel meer vertelde over de bedoelde muziek dan het hedendaagse redelijk holle begrip ‘ambient’.

De ‘ambient’ van Parallel Worlds klinkt naast ‘kosmisch’ ook behoorlijk ‘gloomy’. Mogen we hier de term gloomy ambient introduceren om de term dark ambient te vermijden? Deze laatste reserveren we immers liever voor ambient acts die hun roots hebben in de industrial traditie (file under post punk), terwijl het Parallel Worlds klankenuniversum wel behoorlijk donker, maar tegelijkertijd ook heel erg ‘old school’ (lees: seventies, kraut, kosmisch, pre-punk) klinkt.

En toch; naast ‘kosmisch’ en ‘seventies’ en dus behoorlijk ‘old school’ klinken de soundscapes van Parallel Worlds tegelijkertijd ook verrassend hedendaags en daar zijn de harmonieus geïntegreerde electro-invloeden (zoals een veelvuldig opduikende - trage - electrobeat) zeker niet vreemd aan. Het beste voorbeeld hiervan - tevens de sterkste track van dit album - is het weergaloze “Impresario”.

Enerzijds laat “Exit Strategy” zich beschrijven als heel mooie en rustgevende ‘achtergrondmuziek’, anderzijds is het beledigend om deze muziek met die toch wel denigrerende term op te zadelen. Want hoewel zeer bruikbaar als soundtrack bij een andere activiteit, verdient zij zeker ook een nauwkeuriger, aandachtige beluistering, waarin tal van her en der uit de synthlagen opduikende geluiden en geluidjes de luisteraar zullen bekoren en dan vooral de liefhebber van gloomy old school ambient met een moderne electrotoets.

http://www.parallel-worlds-music.com

http://www.myspace.com/parallelworldsmusic

Henk Vereecken
05/09/2011