|
|||||||||||||
“Ik vind het vooral mooi” zei bezieler Stefaan Decroos mij tijdens een chatsessie toen hij me introduceerde in de wereld van I do I do en het zijn misschien simpele woorden maar ze sluiten zeer mooi aan bij de essentie van deze plaat. Het verhaal begon zo’n zes jaar geleden toen Stefaan, Jonas en Stephan besloten om België te veroveren onder de naam van I do I do (wegens melancholische redenen doet me dit altijd terugdenken aan Abba) en net zoals alle Vlaamse groepen dweilden zij alle mogelijke concours af. Je kan misschien de kast vol trofeën gaan stoppen maar men zou hier in dit Belgenlandje moeten inzien dat je talent moet zien te stimuleren op een andere manier dan de platgereden (vaak oneerlijke) wegen van dergelijke wedstrijdjes. Nu goed, zo’n twee jaar later brachten I do I do hun debuut “None” uit en ze konden meteen voorleggen dat ze mochten samenwerken met Chris Brokaw (Codeine, Come) en Paul Kolderie die onder meer The Pixies en Radiohead in zijn vriendenlijstje staan heeft. Ondertussen kwam Jeff Goddard van de legendarische post-rock band Karate de groep versterken en is hun tweede album “More light” een feit. Alhoewel een feit een overdreven woord is in tijden van crisis want eerst werd de plaat als gratis download aangeboden via het Gentse Kinky Star en voor een exemplaar van de cd moet je niet bepaald de winkels gaan plat lopen, want ze zijn alleen beschikbaar via de groep zelf. Hoe klinkt dit nu alles? Wie vertrouwd is met de bovenstaande namen kan zich onmiddellijk een idee vormen van hoe I do I do klinkt en het is inderdaad het soort groep die zeer goed geluisterd heeft naar muziek van groepen als Wilco. Het mooiste aan deze cd is vooral de afwisseling in genres ook al blijft het hier steeds gaan om lo-fi (de goede oude tijd toen Lou Barlow nog...tja, Lou Barlow was) en post-rock. Een nummer als “Nimble” klinkt zeer Pavement-achtig terwijl je onmiddellijk daarna “Any kind of blues” zou onderbrengen in de factor “groepjes die het niet slecht zouden doen bij Bella Union moest Simon Raymonde het horen”. “More light” is geen wereldplaat, misschien zelfs geen klasseplaat, maar het is wel zo’n 40 minuten muziek van mensen die gevrijwaard zijn gebleven van allerlei hypes en hokjesduwerij. Ze doen hun eigen ding, op hun eigen manier, en het klinkt nog mooi ook. Hmmm, dat zijn de woorden van Stefaan...
Didier Becu |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Diorama - Cubed
Kill the dandies - I saw white fields
Devotionals - Devotionals
Padreisla - Iniciacion EP
It Clings - Fuck It All!
Various Artists - Genotypes
Various Artists - Berceuses Des Fées
Svalbard - Heimkunft
Remember Twilight - Musik über Niedergang und Verderben
Cause And Effect - Artificial Construct Part One EP
In dezelfde genre-combinatie: INDIE ; POST ROCK
Revolver - Parallel Lives EP
War Tapes - The continental divide
In hetzelfde genre: INDIE
The Search - The Search For Connection Contact And Community
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Walkabouts - Travels In The Dustland
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
Ruiz - RuizRadioRevolution
Muffler Men - Trigger And Fly
Hard-Fi - Killer Sounds
Airship - Stuck In This Ocean
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Moddi - Floriography
In hetzelfde genre: POST ROCK
Omega Massif - Karpatia
Kerretta - Saansilo
Blueneck - Repetitions
Hypomanie - A City In Mono
The Pattern Theory - The Pattern Theory
Venturo - Breathing
3 Seconds Of Air - We Are Dust Under The Dying Sun
Infinite Light Ltd. - Infinite Light Ltd.
Labasheeda - The Twilight State
Lento - Icon
“Nowhere Train” is een voorgerechtje van het nieuwe Your Life On Hold album “Echo’s From The Bardo” dat zeer binnenkort bij Solar Lodge verschijnt en waar ik ten gepaste tijde uiteraard graag kritisch over bericht in een review. Deze “Nowhere Train” is alvast veelbelovend en maakt duidelijk dat Your ...
Tegenwoordig mogen we applaudisseren dat er nog concertorganisatoren zijn die de moed bijeenrapen om in deze bijzondere tijden toch nog live muziek op het podium te zetten. Maar met applaus koop je niets, dat hoeven we ook de gezondheidswerkers niet te vertellen, vandaar dat uw aanwezigheid is vereist op twee dagen Bimfest corona proof in ...
Sedert vorig jaar kent Retie een nieuw indoorfestival : Neetwave. Na het succes van de eerste editie kon het dan ook niet uitblijven dat er een vervolg voor 2020 ging komen. Totdat een Hardnekkig Beestje uit China zich er mee ging moeien. De wereld, en vooral zijn evenementen, ging op slot.
En toch slaagt de organisatie van Dark Balloon ...
Het is met wat, daar is alweer een gothic formatie die opstaat uit de doden... Dead Souls Rising, geboren in 1993 en na twee albums, “Ars Magica” (1995) en “Scented Garden” (1997) spoorloos duiken op met "Isadora" (gelimiteerd op 200 exemplaren) op het eigen Mysis label. Het titelnummer wordt meteen uitespeeld ...
Bent u van mening dat er binnen de hedendaagse alternatieve rock te veel op veilig gespeeld wordt en zodoende vooral risico’s vermeden worden? Dan staat u qua denken op één lijn met Wim Lankriet, die we via zijn project Syrenomelia reeds aan u voorstelden. Om zich nog meer te bevrijden van de door de muziekindustrie opgelegde ...
Na het horen van hun laatste album Virtual Lullaby Circus tipten we hen reeds als favorieten in de momenteel lopende Humo’s Rock Rally. En zie, we hadden het maar weer eens bij het rechte eind: kwaliteit komt altijd bovendrijven en bijgevolg stootte het Limburgse Hugs Of The Sky door tot de finale van dit prestigieuze concours. Even ...
Onlangs, tijdens volle maan, volgend op Lugghnasadh bracht Sven Visterin (Ernst H. Störzhendr/The Horny Hour (Radio Centraal)) in samenwerking met Sombre Soniks de compilatie The Central Throne uit. Het is een album dat gaat over hartcoherentie. Bij een album dat ademhalingsoefeningen moet begeleiden denken wij spontaan aan het soort ...