|
|||||||||||||
“Ik vind het vooral mooi” zei bezieler Stefaan Decroos mij tijdens een chatsessie toen hij me introduceerde in de wereld van I do I do en het zijn misschien simpele woorden maar ze sluiten zeer mooi aan bij de essentie van deze plaat. Het verhaal begon zo’n zes jaar geleden toen Stefaan, Jonas en Stephan besloten om België te veroveren onder de naam van I do I do (wegens melancholische redenen doet me dit altijd terugdenken aan Abba) en net zoals alle Vlaamse groepen dweilden zij alle mogelijke concours af. Je kan misschien de kast vol trofeën gaan stoppen maar men zou hier in dit Belgenlandje moeten inzien dat je talent moet zien te stimuleren op een andere manier dan de platgereden (vaak oneerlijke) wegen van dergelijke wedstrijdjes. Nu goed, zo’n twee jaar later brachten I do I do hun debuut “None” uit en ze konden meteen voorleggen dat ze mochten samenwerken met Chris Brokaw (Codeine, Come) en Paul Kolderie die onder meer The Pixies en Radiohead in zijn vriendenlijstje staan heeft. Ondertussen kwam Jeff Goddard van de legendarische post-rock band Karate de groep versterken en is hun tweede album “More light” een feit. Alhoewel een feit een overdreven woord is in tijden van crisis want eerst werd de plaat als gratis download aangeboden via het Gentse Kinky Star en voor een exemplaar van de cd moet je niet bepaald de winkels gaan plat lopen, want ze zijn alleen beschikbaar via de groep zelf. Hoe klinkt dit nu alles? Wie vertrouwd is met de bovenstaande namen kan zich onmiddellijk een idee vormen van hoe I do I do klinkt en het is inderdaad het soort groep die zeer goed geluisterd heeft naar muziek van groepen als Wilco. Het mooiste aan deze cd is vooral de afwisseling in genres ook al blijft het hier steeds gaan om lo-fi (de goede oude tijd toen Lou Barlow nog...tja, Lou Barlow was) en post-rock. Een nummer als “Nimble” klinkt zeer Pavement-achtig terwijl je onmiddellijk daarna “Any kind of blues” zou onderbrengen in de factor “groepjes die het niet slecht zouden doen bij Bella Union moest Simon Raymonde het horen”. “More light” is geen wereldplaat, misschien zelfs geen klasseplaat, maar het is wel zo’n 40 minuten muziek van mensen die gevrijwaard zijn gebleven van allerlei hypes en hokjesduwerij. Ze doen hun eigen ding, op hun eigen manier, en het klinkt nog mooi ook. Hmmm, dat zijn de woorden van Stefaan...
Didier Becu |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Diorama - Cubed
Kill the dandies - I saw white fields
Devotionals - Devotionals
Padreisla - Iniciacion EP
It Clings - Fuck It All!
Various Artists - Genotypes
Various Artists - Berceuses Des Fées
Svalbard - Heimkunft
Remember Twilight - Musik über Niedergang und Verderben
Cause And Effect - Artificial Construct Part One EP
In dezelfde genre-combinatie: INDIE ; POST ROCK
Revolver - Parallel Lives EP
War Tapes - The continental divide
In hetzelfde genre: INDIE
The Search - The Search For Connection Contact And Community
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Walkabouts - Travels In The Dustland
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
Ruiz - RuizRadioRevolution
Muffler Men - Trigger And Fly
Hard-Fi - Killer Sounds
Airship - Stuck In This Ocean
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Moddi - Floriography
In hetzelfde genre: POST ROCK
Omega Massif - Karpatia
Kerretta - Saansilo
Blueneck - Repetitions
Hypomanie - A City In Mono
The Pattern Theory - The Pattern Theory
Venturo - Breathing
3 Seconds Of Air - We Are Dust Under The Dying Sun
Infinite Light Ltd. - Infinite Light Ltd.
Labasheeda - The Twilight State
Lento - Icon
Het is al sedert 2004 een feit dat een kleiner festival ook groots kan zijn. Het bewijs wordt eens te meer geleverd door de Downhill-organisatie dat er telkens in slaagt om bands te programmeren die je zelden of nooit tegenkomt op een podium waar dan ook in de Lage Landen. Voor de inmiddels veertiende editie van Downhill werd geopteerd ...
Bodo Staiger is dood. De zanger-gitarist van de Neue Deutsche Welle (NDW) band Rheingold is dinsdag (4 december 2019) overleden, de doodsoorzaak is nog niet bekend. Rheingold schrijft over een plotselinge en onverwachte dood.
Met "Dreiklangsdimensionen" had het Duitse new wave trio, naast zanger en gitarist Bodo Staiger nog bestaande ...
New wave uit Noeveren (Boom)! Hun korte self titled debuut “De Delvers” (onze review leest u hier), vol korte, gebalde, flitsende Nederlandstalige new wave en postpunk songs verscheen vorig jaar (2018). Op 13 december spelen De Delvers hun laatste concert van dit jaar (2019) in de Kleine Hedonist, Sint-Jacobsmarkt 34, 2000 in Antwerpen! ...
Als u al enige tijd mee gaat in de scene (lees een eeuwigheid) en dus niet zomaar een hipstertje of meelopertje bent dan zegt u deze naam vast nog iets. Dit duo rond Laurent en de feërieke verschijning Alastrelle is, zoals het goeie goths betaamt, weer onder de levenden. Hier bij ons was dit duo live een graag geziene gast, en hun albums ...
Deze groep was ooit relatief populair, een off shoot van Madre Del Vizio, veel meer dark wave en zelfs folk invloeden, licht tribaal en zelfs een beetje heidens. De groep werd vooral populair met de albums “Malleus Mallficarum”(1993) en “Ignis Fatus;Irrlichter”(1994). Nadien waren er nog wel tekenen van leven, zo was ...
Keith Brewer, de man achter het geliefde power electronics project Taint is vorige week overleden ten gevolge van een zeer agressieve darmkanker. Door de uitzaaiingen werd zijn doodsvonnis reeds na enkele maanden getekend.
Taint was al een tijdje niet meer actief, maar de man uit Texas bracht onder de naam Mania nog muziek uit.
Taint ...
Toegegeven, onze Dark Entries Nights hebben in 2019 nogal een elektronische draai gekregen. We willen andere donkere genres uiteraard niet verwaarlozen, maar we herinneren er graag aan dat België zijn naam gemaakt heeft in de electro, en wie er laatst bij was op het optreden van IC 434 zal ons niet tegenspreken.
De laatste Dark Entries ...
Het is een feit dat we niet veel Belgische groepen hebben die actief zijn in het neofolk genre. Dit jaar werd ik dan ook zeer aangenaam verrast door de nieuwkomers van La Merde (die we onmiddellijk ook in onze interviewruimte duwden) en zie, het einde van het jaar heeft nog een verrassing in petto: onze nationale trots in het genre, Weihan, ...