Klappen in de handjes, blij blij blij, want we hebben er weer een Hybryds reissue op Zoharum bij!

Voor de zevende keer alweer duikt Magthea in zijn archiefkast om met behulp van onze eigenste TraumaSutra het materiaal terug op te poetsen.

Mistrust Authority & Tectonic Overload zal voor al wie Hybryds kent van het rituele ambient werk als een schokkende belevenis ervaren worden. Hoewel de ethnische invloeden die we ook van het rituele werk kennen nog aanwezig zijn, trok Hybryds bij het verschijnen van de albums Mistrust Authority Promote Decentralization (1996) en Tectonic Overload (1998) volop de ritmische industrial kaart. Anders dan de bezwerende ambient klanken klonken deze platen enorm aggressief en toonden ze een nieuw gezicht van Hybryds, dat van de cyber punk, een term die in die jaren nogal in zwang was.

Mijn allereerste Hybryds album was de plaat Virtual Impact (2000) waarop live opnames te horen waren van shows uit Stockholm en het WGT te Leipzig. Ook hier was sterk ritmisch materiaal te horen, dat vooral putte uit de periode waaruit de originele albums van deze reissue stammen. Naast Mistrust Authority Promote Decentralisation, willen we voor de volledigheid ook even Cortex Stimulation (eveneens uit 1996) aanstippen.

Die periode doet me ook denken aan een fantastisch optreden op een zwoele zomerse zondagavond op Scheld’Apen in het begin van de jaren 00, alwaar ritmische tonen en ethnische ambient de perfecte mix vormden.

Een leuk bijverschijnsel van deze reissues is het terug beleven van deze periodes, wat ze nog meer tot hebbedingetjes maakt.

Maar ook zonder nostalgische bagage is het volop genieten van deze dubbelaar! Op de eerste cd krijg je het gros van de originele 12” Mistrust Authority, aangevuld met de gebruikelijke extra’s, in dit geval een groot stuk (een ruim half uur) van een concert te München in 1996.

1996 was ook het jaar dat Sonar het levenslicht zag, Dirk Ivens is tijdens ‘The Beast’ even het beest van dienst bij Hybryds.

Ook altijd leuk om de stem van Yasnaïa nog eens terug te horen, zoals tijdens het heftige ‘I Walk Alone’, een Hybryds klassieker die meer dan 20 jaar na datum nog steeds staat als een huis.

Op het tweede schijfje krijg je integraal Tectonic Overload nog eens te horen. Als enige extra krijgen we hier nog het nummer ‘Agony Of The Machine’, een titel die spreekwoordelijk is voor het hele album. Gedomineerd door computers en nieuwe technologie, met het nakende millennium in het vizier, vliegen de bits en bytes, 'Data', ‘Downloads’ en ‘Passwords’ op dit albums ons om de oren zonder echter het rituele hart te verloochenen. Want hoewel vooral de zogenaamde cyberpunk klanken de boventoon lijken te hebben, weet Hybryds ook op deze plaat de perfecte balans te vinden tussen organisch en mechanisch, waardoor deze dualiteit eerder schijnbaar is.

Een reissue om te koesteren, en niet alleen om de voor mij eerder aangegeven nostalgische redenen.

We vragen ons al nieuwsgierig af welke titel de volgende in rij mag zijn die het voorrecht krijgt een reissue behandeling te krijgen. Wat ons betreft mag de teller nog even op 1996 blijven staan, en hopen we stilletjes op het dark ambient meesterwerkje uit die periode: Dreamscape From A Dark Side.

Hybryds

Dimi Brands
18/04/2018