|
|||||||||||||
Hurts is zonder enige twijfel de meest gehypte groep van het jaar en iedereen kende reeds de naam alvorens ze ook maar een song hadden uitgebracht. Zo moeilijk was dat ook weer niet want moest men kunnen dan zouden de flacons melk verkocht worden met het Hurts-logo en je kon je Facebook niet openklikken zonder die vraag te lezen “Wil je de nieuwe Human League horen?”. Het is een vraag waarop we volmondig “ja” schreeuwden maar in ons bewustzijn wisten we welk gevaar zo’n hype inhield. Voor ze Hurts werden noemde deze heren (Theo Hutchcraft en Adam Anderson) Daggers en ze brachten inderdaad toen leuke 80’s synthpop maar sinds Sony hun onder de hoede nam zijn ze weldra niet alleen even bekend als Robbie Williams, maar klinken ze even stroperig als pakweg Glenn Medeiros. Hurts bleek alles, volgens sommige zelfs de nieuwe Joy Division, en het was dan ook uitkijken naar de cd. Of tenminste dat dachten we, want “Happiness” is meteen ook de ontgoocheling van het jaar geworden. Maar Hurts klinken toch 80’s, zegt u? Ja inderdaad maar iedere veertiger met smaak verzette zich destijds ook tegen rommel als Johnny Hates Jazz, Curiosity Killed The Cat of andere Spandau Ballet-wanna be’s en dat is meteen wat deze Hurts nekt. “Happiness” lijkt meer op Knuffelrock gezien door een slechte 80’s synthbril want ieder nummer is zo opgepoetst dat je bij momenten denkt dat je naar Mike & The Mechanics zit te luisteren, als men er op een bepaald moment een heus kinderkoor bijlapt is dat ook zo. Eigenlijk maakt Hurts deel uit van een vicieuze cirkel want de eighties zijn terug en blijkbaar moet een pienter iemand gedacht hebben dat we de recyclage van slechte eighties pop ook wel zouden slikken. Neen, je kan gerust een uurtje naar deze “Happiness” luisteren zonder de volumeknop om te draaien maar je ergert je wel dood dat wij hier dagelijks releases zitten te bespreken van groepen die duizend maal beter zijn dan deze hype. Het antwoord kent u, het is gewoon een kwestie van dollartekens en om het met de woorden van Public Enemy te zeggen : don’t believe the hype!
Didier Becu |
Volgende besprekingen
Röykssop - Senior
Spectra*Paris - License to kill
Brandon Flowers - Flamingo
Godyva - Planetarium
Two Loons For Tea - Nine Lucid Dreams
Rapido De Noir - Broken
White Shadow - The Wastelands
Syria - The Return Of The Cybernauts – Best of 2005 – 2009 vol 2
Dead when I found her - Harm's way
Sad Day For Puppets - Pale silver & shine gold
In hetzelfde genre: POP
The Search - The Search For Connection Contact And Community
Various - Switch 18
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Blueneck - Repetitions
Hard-Fi - Killer Sounds
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Plankton - Banana Spleen ep