|
|||||||||||||
Hurts is zonder enige twijfel de meest gehypte groep van het jaar en iedereen kende reeds de naam alvorens ze ook maar een song hadden uitgebracht. Zo moeilijk was dat ook weer niet want moest men kunnen dan zouden de flacons melk verkocht worden met het Hurts-logo en je kon je Facebook niet openklikken zonder die vraag te lezen “Wil je de nieuwe Human League horen?”. Het is een vraag waarop we volmondig “ja” schreeuwden maar in ons bewustzijn wisten we welk gevaar zo’n hype inhield. Voor ze Hurts werden noemde deze heren (Theo Hutchcraft en Adam Anderson) Daggers en ze brachten inderdaad toen leuke 80’s synthpop maar sinds Sony hun onder de hoede nam zijn ze weldra niet alleen even bekend als Robbie Williams, maar klinken ze even stroperig als pakweg Glenn Medeiros. Hurts bleek alles, volgens sommige zelfs de nieuwe Joy Division, en het was dan ook uitkijken naar de cd. Of tenminste dat dachten we, want “Happiness” is meteen ook de ontgoocheling van het jaar geworden. Maar Hurts klinken toch 80’s, zegt u? Ja inderdaad maar iedere veertiger met smaak verzette zich destijds ook tegen rommel als Johnny Hates Jazz, Curiosity Killed The Cat of andere Spandau Ballet-wanna be’s en dat is meteen wat deze Hurts nekt. “Happiness” lijkt meer op Knuffelrock gezien door een slechte 80’s synthbril want ieder nummer is zo opgepoetst dat je bij momenten denkt dat je naar Mike & The Mechanics zit te luisteren, als men er op een bepaald moment een heus kinderkoor bijlapt is dat ook zo. Eigenlijk maakt Hurts deel uit van een vicieuze cirkel want de eighties zijn terug en blijkbaar moet een pienter iemand gedacht hebben dat we de recyclage van slechte eighties pop ook wel zouden slikken. Neen, je kan gerust een uurtje naar deze “Happiness” luisteren zonder de volumeknop om te draaien maar je ergert je wel dood dat wij hier dagelijks releases zitten te bespreken van groepen die duizend maal beter zijn dan deze hype. Het antwoord kent u, het is gewoon een kwestie van dollartekens en om het met de woorden van Public Enemy te zeggen : don’t believe the hype!
Didier Becu |
Volgende besprekingen
Röykssop - Senior
Spectra*Paris - License to kill
Brandon Flowers - Flamingo
Godyva - Planetarium
Two Loons For Tea - Nine Lucid Dreams
Rapido De Noir - Broken
White Shadow - The Wastelands
Syria - The Return Of The Cybernauts – Best of 2005 – 2009 vol 2
Dead when I found her - Harm's way
Sad Day For Puppets - Pale silver & shine gold
In hetzelfde genre: POP
The Search - The Search For Connection Contact And Community
Various - Switch 18
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Blueneck - Repetitions
Hard-Fi - Killer Sounds
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Plankton - Banana Spleen ep
Dansen op fuiven zit er momenteel niet in, maar dat u zich ook in uw woonkamer volledig kan smijten, daarvan zijn de talrijke live-streams op sociale media het levende bewijs.
Ah Cama-Sotz levert alvast een stevige bijdrage met de remix van Inner Circle, die te beluisteren is op Soundcloud.
Ah Cama-Sotz ziet optredens tijdens Forms ...
Hoogstwaarschijnlijk heeft u het reeds lang verdrongen: de happy hardcore rage uit de jaren 90 die vooral in Nederland enorm populair was.
In tijden van sociale isolatie begint een mens rare dingen te doen, zo ook bij het Oostenrijkse Massenhysterie.
Het is niet de eerste keer dat Massenhysterie bewijst niet vies te zijn van een flinke ...
Onder de noemer artiesten die van alle markten thuis zijn plaatsen we graag Australiër Orryelle. Naast muziek, schilder- en beeldhouwkunst en magie is film ook een van zijn talenten. Momenteel werkt hij aan een film met de titel Solve Et Coagula. Hij loste al een deel hiervan, getiteld Orpheus In Tartarus. Het brengt een nieuwe, radicale ...
De coronaquarantaine is een ideaal voorwendsel om uw muziekkennis aan te scherpen. En het lijkt wel of er de laatste tijd veel animo is rond Belgische muziek. En terecht. Ook Dark Entries maakt er een uitgesproken doel van om u te informeren over de beste Belgische muziek. Onze concullega's van Luminous Dash maken er zelfs de voornaamste ...
Het is één van de bekendste nummers van The Neon Judgement - misschien samen met de absolute hit 'TV Treated' - en dan hebben we het uiteraard over het in 1987 verschenen 'Chinese Black'. Die Krupps, die andere legendarische groep uit de electro van de jaren 80, die later de crossovertoer zouden opgaan met gitaren, ...
Ludovic Dhenry is een bezig bijtje. Zonet heeft hij de vijfde cd van zijn neoklassiek project Exponentia uitebracht. De eerste in vier jaar, maar dat ligt ook aan het feit dat hij tussendoor nog een electroproject heeft met Zauber, en ambiant industrial maakt als Résonance Magnétique. Wij vonden het tijd om alles nog eens op ...
Korinthians hebben hun debuut uit: ‘Chaos/Control’. We volgen de groep al langer, want eerder gaven ze al een ep en een single uit, en ze spelen ook al jaren live. We vroegen zanger Mattias De Backer uit over het debuut en de weg die de groep tot nu toe afgelegd heeft.
Opgelet: Door de maatregelen om het Covid-19-virus tegen ...
Vrijdag 6 maart was ik ook van de partij en meteen aangenaam verrast door de grote opkomst (ik weet het relatief, maar zeker in dit genre) voor lekkere curiositeiten als daar waren en zijn; Dead Man’s Hill, Rosa Crux, : Of The Wand And The Moon en Ordo Rosarius Equilibrio. U leest het allemaal in de vlotte pen van collega (db) die diezelfde ...
“Everyone’s a winner” zong Hot Chocolate ergens in de jaren 70, en deze zin konden we al voor aanvang gebruiken wanneer we de affiche voor de eerste dag van Porta Nigra in ogenschouw namen.
De afgelopen editieis van dit fijne festival deed de wel zeer mager te noemen opkomst ons oprecht pijn. Even vreesden we zelfs dat ...