|
|||||||||||||
Heilige huisjes omver werpen, laat dat het eerste zijn wat we dachten toen de naam Houses Of Heaven voor het eerst bij ons ter ore kwam. En zo bleek het ook te klinken. Gitzwart als een kleur die niet zou passen binnen het kerkelijk gezag. Vreemde bandnaam dan ook wel. Met zijn drie zijn ze, deze heren uit Oakland. Met Silent Places wisten ze hun debuutplaat af te leveren. Waar ze bij hun EP Remnant eerder de richting van de krautrock opzochten is het op deze Silent Places vooral tasten in het duister. Het enige dat ze doelbewust vermijden is de zogenaamde mainstream. Want we hebben het hier over een wel zeer ondergronds album. De krautrock van weleer mag er nog wel zijn maar weet zich manifest schuil te houden onder diverse laagjes van mysterie en angst die in elke song wel aanwezig zijn. Angst, maar net zoveel verval, want Houses Of Heaven had bij het vervaardigen van dit album een surreële maar toch echt bestaande achtergrond. Letterlijk zwartgeblakerd door de Californische bosbranden en de daarbij behorende ontvluchte villa’s in de Bay Area. Verwacht dan ook geen schone liekes over een geslaagde welvaart. Neen, Silent Places klinkt al even donker als de restanten van de niets ontziende vuurzee. Laat deze Silent Places dan ook de functie krijgen van de soundtrack voor angstbeelden. Negen tracks die als een coherent geheel kunnen beluisterd worden, zonder tussenpozen. De ene al wat meer industrieel van aard, zoals opener Sleep of Time Apart. Of toch meer flirtend met sterke en gelaagde kraut als in Dissolve The Floor, All Possible Obstacles Are Present en vooral Channeling. Als er al vergelijkingspunten zijn verbinden we die graag in hetzelfde straatje als waar The KVB zich ook wel eens graag in vestigt. In Soft Confusion klinkt wat als een Clan Of Xymox, maar dan minder arrogant. Een strak sfeerbeeld dat ook bij The Soft Moon van toepassing is kan net zo goed ontdekt worden in A Place Between. Om de twee hypnotiserende afsluiters niet te vergeten, Pathwork en Caresses. Er zijn wel degelijk raakpunten met anderen, laat je daar echter niet door misleiden. Silent Places van Houses Of Heaven kent zijn eigen ego. En dat maakt van hen een bijzonder straffe band.
Danny Quetin |
Volgende besprekingen
Philipp Münch - Plays Ars Moriendi
We Are Ooh People - WAOP
Bedless Bones - Sublime Malaise
DILK - Hardship
Darkwood - Twilight Garden
Genocide Organ - Tipping Point
Adolphobitch - Broken Wings
Shaman Elephant - Wide Awake But Still Asleep
Trepaneringsritualen - Oberhausen Ritual -Live At Maschinenfest 2016
Taibach - Taibach