Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan het ‘extended’ promo pakket dat ik van het 4iB label uit Singapore mocht ontvangen. Labelmanager Gerald Tan was zo vriendelijk om maar liefst 18 releases naar ons op te sturen, waarvan de onderste van de stapel de laatste dagen serieuze luidsprekerschade heeft mogen aanrichten.

De twee curators op deze split-cd, laten hun persoonlijke creatieve expressies betreffende geluidsmanipulatie op ons los. Een muzikale ontdekkingsreis die de grenzen van werelddelen overschrijden zal, want zowel Europa (Positive Adjustments) als Azië (Hiroshi Hasegawa) komen hier aan bod.

Voor mensen die vertrouwd zijn met het genre, is Hiroshi Hasegawa al lang geen onbekende meer, want de goede man is al sinds de vroege jaren 80 actief in het genre dat omwille van zijn afkomst wel eens Japanoise genoemd wordt. (De Japanse noise/performance art act C.C.C.C. (Cosmic Coincidence Control Center) doet misschien een belletje rinkelen.)

Vanuit de Oriënt trapt Cryptic Void af, meteen met een lijvig nummer (‘Cruel Street Goddess’, goed voor 21 onversneden minuten) alwaar hoog snerpende tonen, beeps en blieps het pad effenen voor een abstracte noise eruptie: “als lazers die doorheen metaal snijden”, zo lezen we in de promotekst, een allesvernietigende stofzuiger met turbo zuigkracht, voegen we hier zelf nog graag aan toe. Laat je niet afschrikken door de lange speelduur, want deze ‘Cruel Street Goddess’ weet de doorwinterde noise-aanhanger van begin tot eind te boeien.

Van ‘Higher Than Mountain Heaven’ krijgen we een live opname te horen, die door zijn percussieve karakter doet denken aan het Amerikaanse Z’Ev. Minder hoge tonen hier dan op zijn voorganger, eerder iets dat klinkt als een windtunnel opgebouwd uit chaotische sonische lagen. Waar de metaalplaten op het eerste nummer door lasers bewerkt leken, worden ze op ‘Higher Than Mountain Heaven’ eerder tegen elkaar geslagen, geworpen en bewerkt met allerhande hulpmiddelen.

Waarmee ons half uurtje Azië er al opzit, en we gezwind naar het hoge noorden, meer bepaald Zweden, trekken.

Van daaruit mogen we immers Positive Adjustments begroeten, meer bepaald een project van Krister Bergman, die we nog kennen van zijn power electronics project Demons That Drove.

Het temperatuurverschil tussen de twee werelddelen worden we al snel gewaar, want in ‘Changing Perspectives’ ervaren we al meteen een veel killere klank dan de twee reeds gepasseerde nummers van Hasegawa. De als van een haardvuur afkomstig knetterende geluiden zijn dan ook een welkome toevoeging, al moeten we de genadeloze gensters er voor lief bij nemen. Gezellig zouden we dit haardvuurtje toch niet noemen, want al snel maken we kennis met een brutale steekvlam die menig schoorsteenveger handenvol werk zal leveren.

Positive Adjustments heet een stap opzij van power electronics richting harsh noise te zijn, al kan de geoefende luisteraar nog wel een hint van Bergman’s andere project terughoren in deze nieuwe outfit. ‘Changing Perspectives’ is het geluid van metaal tegen metaal, hard, koud en zonder genade en met een goed gevulde korf vol schelle geluidsuitbarstingen.

Minpuntje is dat het allemaal een beetje statisch klinkt; het is nog een beetje zoeken naar een evenwicht tussen uitbarstingen en rustpunten, zodat dit niet altijd even vlot in elkaar overvloeit. Maar dat Bergman’s nieuwe alter ego tonnen potentieel heeft, hebben wij na één track al wel door.

Met ‘Dance The Come’ zet hij dit vermoeden nog meer kracht bij. We denken spontaan aan oud werk van een van onze all time favorieten uit het industriële landschap: SPK.

Vocale samples worden overgoten door bakken distortion, en zijn zodanig ingekapseld in lagen van hoge en lage frequenties dat ze haast niet te onderscheiden zijn. De spanning die Bergman bouwt verstoort hij door het verzachtende effect van het geluid van gietend water doorheen het noise landschap te laten vloeien, maar ook hier draait de noisegenerator vlotjes op volle toeren, en is het voor de lawaailiefhebbers smullen geblazen. Je zou het haast niet voor mogelijk houden, maar op het afsluitende ‘Say Goodbye To Classical Reality’ gaat Bergman helemaal loos en verheft hij de pieken van de noise elementen tot het absolute maximum. Eentje voor de die hards met andere woorden.

En zo sluiten we ons hoofdstuk 4iB (voorlopig) af, na 18 stuk voor stuk sterke releases, wat dit label uit Singapore tot eentje maakt om in de gaten te blijven houden.

Hiroshi Hasegawa

Dimi Brands
19/09/2016