Berichtje aan de WGT’ers: ben je nog volop aan het puzzelen met de programmatie, of heb je nog geen idee hoe je dag er morgen uit zal zien?

Sta ons dan toe om het optreden van Hekate in het Heidens Dorp te tippen.

Al 27 jaar staan deze Duitsers immers garant voor zowel sterke platen als dito optredens.

U zal er morgen getuige zijn van de voorstelling van hun zesde langspeler Totentanz, die vandaag het levenslicht ziet.

Zoals je kan zien aan de titel mag er weer gedanst worden van de band uit Koblenz. Na eerdere releases Sonnentanz (2000) en Tempeltänze (2001) lijkt Totentanz, althans de titel, een feestje in mineur in te luiden.

Opener ‘The Old King’ komt en traag en slepend vol dreiging op gang. Wanneer de trommels en gitaren invallen krijgen we een Hekate song uit het boekje. We hebben maar liefst zeven jaar moeten wachten op deze opvolger van Die Welt Der Dunklen Garten, maar Hekate maakt het meteen goed door een nummer te brengen dat zo gevarieerd is dat we meer dan blij zijn om hen terug te mogen verwelkomen. Let vooral op de versnelling van de trommels en de doedelzakken (hoewel mijn meest gehate instrument, storen ze zelfs mij niet).

‘Lost And Broken’ blijft het in het Engels doen, en zou het kunnen schoppen tot (bescheiden) hitje op neofolk feestjes. Niet dat het nummer zich kan meten met klassiekers als ‘Die Gedanken Sind Frei’ of ‘Barbarossa’, of voorlopig nog niet... We zullen zien wat de reactie van het publiek in deze zal zijn.

Dat Hekate geïnspireerd is door de Romantiek (de periode) was reeds bekend, en ook op Totentanz onderstrepen ze dit. Onder andere door een interpretatie van het gedicht ‘Mondnacht’ (van de Pruisische dichter Joseph von Eichendorff) tot een schitterend einde te brengen.

Wat tussen de veelheid van instrumenten meteen opvalt, is de kracht van de trommels. Een andere constante in het verzamelde werk van Hekate. Schoonheid en kracht vormen dan ook hier weer een droomkoppel. ‘Luzifer Morgenstern’ is hier een mooi voorbeeld van.

Over een feestje in mineur waarbij we zoals gezegd bij de titel dus even aan dachten, is dus geen sprake. Hoewel de toon van de eerste helft van het album vrij somber is, laten onze Duitse vrienden het niet na om toch hier en daar een sprankeltje hoop te laten doorschemeren.

Maar eenieder die maar een beetje spiritueel aangelegd is, zal vertrouwd zijn met de idee dat ieder einde (we hebben het immers over een Totentanz) een nieuw begin inluidt.

Het valt dan ook op dat de tweede helft van het album minder donker van aard is, enkel afgaande op titels als ‘Ascension Day’, ‘Spring Of Life’, ‘Embrace The Light’ en ‘Desire’.

Niet toevallig zit het sombere titelnummer netjes verstopt tussen dit rijtje. Aan contrast in deze dus ook geen gebrek.

Ook opvallend is dat op dit deel van de plaat Susanne Grosche het meerendeel van de zang voor haar rekening neemt.

Dit maakt ons immer blij, want ze weet de blend tussen neofolk en darkwave, die ‘Totentanz’ is, met haar stem tot een van de absolute hoogtepunten van het album op te tillen. Fans van meer zweverige klanken zoals Daemonia Nymphe of Dead Can Dance, weten dan weer raad met ‘Spring Of Life’. Ook het meer elektronische ‘Embrace The Light’ blijft in ijle, zweverige sferen zweven.

Dood en wedergeboorte, laat ons zo het album Totentanz bondig samenvatten. Hopend dat we spijkers met koppen slaan, want een band als Hekate, met nog steeds tonnen creativiteit, is wat ons betreft nog een lang leven beschoren. Totentanz is niet mijn favoriete Hekate album, maar herbergt genoeg schoonheid om de aankoop te rechtvaardigen (en dat zegt ook meer over het uitermate hoge niveau van de voorgaande albums).

Extra aandacht besteden we ook aan de mooie hoes van de hand van de Duitse art nouveau kunstenaar en symbolist Franz Stassen. Ook het boekwerk is opgefleurd met mooie inkttekeningen uit de “Apokalyptische Landschaften”-reeks van Herman Wöhler, een schilder die beïnvloed was door het magisch realisme.

Naast goede muziek, heeft Axel Menz dus ook duidelijk een oog voor kunst, want al deze werken komen uit ‘s mans persoonlijke kunstcollectie.

U weet dus wat u te doen staat morgen in Leipzig. U mag ons op ons woord geloven dat u het zich niet zal beklagen, net zomin als wanneer u dit album meegrist als u de cd standjes afschuimt.

Lees hier nog eens het boeiende interview dat collega Xavier Kruth had met Hekate, enkele jaren geleden.

Hekate

Dimi Brands
18/05/2018