|
|||||||||||||
Tegenwoordig schieten de post punk bandjes met een liefde voor de jaren 80 in Amerika als paddenstoelen (het is herfst nietwaar) uit de grond. Zo ook deze Heaven Process, een project dat anno 2019 de liefde wil uitdragen voor bands als Slowdive, The Cure, Cocteau Twins, Tears For Fears, ja, zelfs Depeche Mode en The Chameleons. Van die laatste is Mark Burgess zelfs als gastvocalist te horen, nu, er zijn wel meer aritesten (zangers en muzikanten) die mee dit project van ene Justin Lomery vorm geven. En dat doen ze op en wel heel eigenzinnige manier van de eerder kille ietwat klagerige pop in “Embrace The Fade”, de meer experimentele cold wave van “The Boy Inside The Skeleton” tot de sprankelende jaren 80 gitaartjes op de meezingmelodie van “Creatures (Out Of Tune)” of het weg dromen bij het rustig voort kabbelende “Silence and The Siren”. Dit plaatje is niet zwart maar eerder paarsrood met tinten hemels - en donker blauw, een palet aan emoties die de jaren 80 invloeden, die je doorheen de nummers voelt priemen, probeert te kneden tot één muzikaal verhaal. Van dream pop, over lichte shoegaze tot postpunk en een spat, de meer donkere dagen weet u wel, cold wave. Niet slecht voor een debuut, al mist Heaven Process her en der wel een paar duiveltjes om het net nog allemaal dat beetje intenser en spannender te maken. Of nog, dromen is ok maar af en toe mag er ook wel een nachtmerrie tussen zitten, zoiets. Een aparte vermelding is er nog voor de lichtjes Depeche Mode aandoende, ingetogen electro pop van “Innocent Again”... dat het vooral van een krachtig refrein moet hebben. Danspasjes met flink opgeblonken zwart glimmende schoentjes...
Heaven Process (facebook) Kurt Ingels |