|
|||||||||||||
Tegenwoordig schieten de post punk bandjes met een liefde voor de jaren 80 in Amerika als paddenstoelen (het is herfst nietwaar) uit de grond. Zo ook deze Heaven Process, een project dat anno 2019 de liefde wil uitdragen voor bands als Slowdive, The Cure, Cocteau Twins, Tears For Fears, ja, zelfs Depeche Mode en The Chameleons. Van die laatste is Mark Burgess zelfs als gastvocalist te horen, nu, er zijn wel meer aritesten (zangers en muzikanten) die mee dit project van ene Justin Lomery vorm geven. En dat doen ze op en wel heel eigenzinnige manier van de eerder kille ietwat klagerige pop in “Embrace The Fade”, de meer experimentele cold wave van “The Boy Inside The Skeleton” tot de sprankelende jaren 80 gitaartjes op de meezingmelodie van “Creatures (Out Of Tune)” of het weg dromen bij het rustig voort kabbelende “Silence and The Siren”. Dit plaatje is niet zwart maar eerder paarsrood met tinten hemels - en donker blauw, een palet aan emoties die de jaren 80 invloeden, die je doorheen de nummers voelt priemen, probeert te kneden tot één muzikaal verhaal. Van dream pop, over lichte shoegaze tot postpunk en een spat, de meer donkere dagen weet u wel, cold wave. Niet slecht voor een debuut, al mist Heaven Process her en der wel een paar duiveltjes om het net nog allemaal dat beetje intenser en spannender te maken. Of nog, dromen is ok maar af en toe mag er ook wel een nachtmerrie tussen zitten, zoiets. Een aparte vermelding is er nog voor de lichtjes Depeche Mode aandoende, ingetogen electro pop van “Innocent Again”... dat het vooral van een krachtig refrein moet hebben. Danspasjes met flink opgeblonken zwart glimmende schoentjes...
Heaven Process (facebook) Kurt Ingels |
Icy Cold Records
Veel te onderschat, tenminste dat is mijn oordeel over deze Zweedse Then Comes Silence, die met “Machine” een nieuw album aankondigt, dat vooraf wordt gegaan door de single ”We Lose The Night”, waarmee u via onderstaande clip kunt kennismaken. Voor Europa staat SPV in voor deze release. Op 25 april speelt Then Comes ...
De lente klopt al aardig op de deur, al zult u nog een beetje geduld moeten hebben vóór de nieuwe Ataraxia - die zowel digitaal als fysiek in een digipak en op vinyl verschijnt én als hard cover digibook gelimiteerd op 400 exemplaren - uw muziekverzameling kan aanvullen. Mysterieus als vanouds, maar opgebouwd rond een ...
Voor de grotere festivals moet u af en toe ook een keertje bij de oosterburen naar binnen kijken. Traditiegetrouw vindt in de late winter het E-Tropolis Festival plaats, dit jaar op zaterdag 14 maart met in een glansrol (headliner) onze eigenste Front 242.
Plaats van het gebeuren: de Turbinenhalle in Oberhausen (niet zo heel ver weg van ...
The Jesus And Mary Chain zijn rzanedsnel bekend geworden, midden in de jaren 80. Hun debuut 'Psychocandy' werd onmiddelijk een succes. De muziek is dan ook zeer aanstekelijk. Een paar eenvoudige akkoorde overstemd door noise en feedback, en daarachter zeemzoete melodiën en weemoedige teksten. Het succes kende evenwel ook een weerzijde. ...
De term experimentele muziek is een vlag die vele ladingen dekt. De kans dat u binnen deze weelderige wildgroei de bomen door het bos niet meer ziet, is dan ook niet gering.
Gelukkig bestaan er dan evenementen zoals het AntennA Festival alwaar men ons laat kennismaken met een uitgebreide staalkaart van wat je onder de noemer experimentele ...
Met Let’s Play (Two Girls & A Goat) leverde Ordo Rosarius Equilibrio wederom een ijzersterk album af. Frontman Tomas Petterson omschreef het zelfs als zijnde “de finale versie van zijn project.”
Binnen enkele maanden keren de Zweden terug naar Aarschot alwaar ze het Porta Nigra festival mogen afsluiten.
Voer genoeg ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...