Gothic americana, gothic country, southern gothic of dark roots zijn termen die gebruikt worden om de muziek van Heathen Apostles te omschrijven. De band opereert vanuit Los Angeles, Californië en hun eerste album dateert van 2013. In wezen is het dus traditionele Amerikaanse country en folk, bluegrass of ‘hillbilly’ muziek met een zwarte rand en verwant aan genres als cowpunk, gothabilly of hellbilly (denk aan Ghoultown, Gravetown of D-A-D) maar ook alt-country (bands als Whiskeytown, 16 Horsepower of Woven Hand) of de murder ballads van pakweg Nick Cave.

Meerdere muzikanten van Heathen Apostles hebben ook een verleden in vergelijkbare bands. Spilmuzikant is punkrockveteraan Chopper Franklin (gitaar, banjo, mandoline, keyboards, drums en ook verantwoordelijk voor de productie) en die heeft een verleden in The Cramps, Nick Curran & The Lowlifes en Mau Maus. Zangeres Mather Louth zong voorheen bij Radio Noir en Danny B. Harvey. Thomas Lorioux (staande bass) zat in The Kings Of Nuthin' en voormalig drummer Stevyn Grey had een verleden bij Christian Death en 45 Grave. De huidige bezetting telt ook nog een violist in de gelederen: Luis Mascaro.

“Dust To Dust” (13 tracks, 53 minuten speelduur), het vierde album van Heathen Apostles, verscheen weer op Ratchet Blade Records, een label gespecialiseerd in dergelijke bands. De drie heren in de band zien eruit als zwarte cowboys in negentiende eeuwse outfit en de zangeres uit het gezelschap als een Victoriaanse dame uit dezelfde periode en eveneens met een zwarte hoed net zoals haar mannelijke collega’s.

Was mijn kritiek op de vorige release, “Bloodgrass Vol. 1” EP, dat die heel goed was maar dat het van mij best nog wat donkerder en muzikaal wat meer goth of punk gericht mocht zijn, want dat het toch meer pure Americana was dan een echte cross-over met het zwarte genre, dan lijkt het wel of deze kritiek helemaal ter harte werd genomen want dit is op “Dust To Dust” helemaal waar gemaakt. Luister maar eens naar de magistrale openingssong “Burn It To The Ground” met cello, rockende elektrische gitaar en een soort hijgende fluisterzang, gevolgd door het opzwepend up-tempo folky als een paard over de prairie huppelende “Rise”. “The Bride” met fluisterzang in de strofen en pakkend melancholisch jankend vioolspel is ook een van de toppers. Verder krijgen we donkere murder ballads als “Home Sweet Holmes” voorgeschoteld, zuipsongs als “Two For The Road” naast nog een flink aantal meeslepende, dansbare en rockende ‘gothic’ country en folksongs.

De meeste songs kan ik me zo voorstellen in een interpretatie van Inkubus Sukkubus. Inkubus Sukkubus fans die een meer ‘country’ of ‘bluegrass’ versie van hun geliefde gothrock/folk band wel zien zitten, moeten zeker deze Heathen Apostles eens uitchecken. Hetzelfde geldt voor goths die Johnny Cash goed vinden trouwens!

Alle songs op dit album werden geschreven door het duo Louth/Franklin met een uitzondering: de traditional “In The Pines”. “In The Pines” is een machtige song die ik reeds kende in een andere versie en waarover ik dagenlang mijn hersens pijnigde vanwaar ik deze song dan wel kende. De song bleek vaak toegeschreven te worden aan Leadbelly maar is eigenlijk ouder en niet door Leadbelly zelf gecomponeerd. De componist verdween in het duister der tijden – zoals gewoonlijk het geval is met traditionals en daar zijn het ook traditionals voor. De song wordt dus vaak aan de legendarische folk- en blueszanger Leadbelly (Huddie William Ledbetter, 1880-1949) toegeschreven omdat hij een van de eerste versies opnam onder de naam “Black Girl” en deze heb ik ook op cd maar het was toch niet deze versie die in mijn hoofd rondspookte. Nee, dat bleek uiteindelijk die van Nirvana te zijn. Zij brengen deze song op het album “MTV Unplugged In New York” (1994) onder de titel “Where Did You Sleep Last Night”. Ook op het Nirvana album wordt de song trouwens aan Leadbelly toegeschreven, wat dus in feite niet klopt. In elk geval, de versie die Heathen Apostles hier brengen is betoverend mooi, dramatisch en gevoelig gezongen en begeleid door banjo en viool met op het einde het geluid van de wind en hoeft zeker niet onder te doen voor die van Leadbelly noch voor die van Kurt Cobain en co. Topalbum!

Website

Facebook

Bandcamp

Henk Vereecken
28/08/2019