De mens is niet meer dan een schakel, de fase van ontwikkeling tussen dier en übermensch. De mens is het touw gespannen tussen die übermensch en het dier. Het individuele boven het samenklitten der mensheid en losstaand van het gemeenschappelijk denken. Het maakt deel uit van de levenswijze van Friedrich Nietzsche. Also Sprach Zarathustra. En laat deze wijsheid inspirerend hebben gewerkt voor het Berlijnse Golden Apes, dat in een tijdspanne van inmiddels 16 jaren toe is aan zijn negende album Malus (het mini-album The Langsyne Litanies meegerekend).

Groenvoer voor donkere zielen. Groenvoer omdat Malus ook een appelsoort blijkt te zijn, en de frontman van Golden Apes de naam Peer draagt. Gezondheid boven alles.

En toch heeft Golden Apes sinds zijn oprichting in 1998 al wat watertjes doorzwommen. Verscheidene wijzigingen in het personeelsbestand en noodgedwongen op zoek moeten gaan naar een nieuw platenlabel. Dat ze dan ook vonden bij AFMusic, dat hun vorige 2 albums Riot en The Langsyne Litanies uitbracht. En nu ook deze Malus. Omdat de aanhouder steeds wint.

Kosten noch moeite werden gespaard om van deze Malus een degelijk afgewerkt geheel te maken, wegens een noeste arbeid van ongeveer 2 jaren. Kamperend in hun eigen studio. Met als resultaat een geheel dat zijn weg zoekt tussen de donkere steegjes van de postpunk en gothic-wave. Het zijn de onverlichte steegjes die al door velen werden bewandelt maar Golden Apes slaagt er in om er hun eigen stempel vakkundig op te drukken.

Ingetogen openend met Cedars of Salt, de donkere ondertoon die na een minuut losbarst in de energieke gelaagdheid waar we wel eens een rifje ouwe Cure in ontdekken. Het is vooral de veelzijdigheid van het album dat doet smaken. Elk nummer heeft wel iets anders te vertellen, met een behoorlijk catchy Ignorance, of de verdoken melancholie van een schitterend Halving Moons en Drown. Denk een vergeten Psychedelic Furs met de nodige diepgang.

Verity werd al eerder voorgesteld als single en voorbode voor het album, extensieve geluiden waar een flink blik energie voor werd opengetrokken. Zoals ook in Grinding Mills, waar de krachtdadigheid schuilt in het gitaartapijt en donker gekleurde vocalen.

De grote verrassing heet echter Missing, wegens het experiment met de soundcollage van weemoed en pakkendheid en met de gastvocalen van Arianna Froxeanne van The Frozen Autumn.

Op het scherpst van de snee klinkt Ocean’s Razor, om zo met Correlation aan te tonen dat het ook kan met gesofisticeerde akoestiek. Hetgeen vlekkeloos overvloeit in Shadowplay. Neen, het is geen Joy Division-cover, maar een geheel op eigen wijze opbouwende manifestatie van oerdegelijke vakkundigheid. Dat zwaarmoedigheid kan samengaan met beklijvendheid valt te bewijzen met Malady. Pijnstillers of koortsremmers zijn alsnog nergens voor nodig.

Intellegent en weldoordacht is de diepgaande preek in Sermon In The Vale. Afsluiter annex Malus is even introvert als beeldschoon. Zonder stemgeluid om zo het individuele van het instrumentarium extra te benadrukken.

Malus van Golden Apes kent zijn invloeden uit een Cure, Psychedelic Furs, Chameleons en hier en daar wat Fields Of The Nephilim, maar het is de veelzijdigheid van het album dat er zijn persoonlijke inbreng in weet te brengen. Noem het Gothic Rock of Darkwave of Postpunk, maar weet dat Nietzsche niet hield van hokjesdenken. Noem het daarom muziek, muziek die troost maar even zo zeer ophitst maar vooral boeit.

Leuk om weten is dat bassist Chris Lebrecht de organisator is van het Dark Spring Festival, dat ook dit jaar weer doorgaat in de BI NUU-club in Berlijn. Voor de negende keer inmiddels, en dit jaar op 25 maart en met op de affiche And Also The Trees, Golden Apes, Ascetic, Horror Vacui en Alliteration Kit.

Bandcamp

Website

Facebook

AFMusic

Dark Spring Festival

Danny Quetin
18/01/2017