U bent misschien wel bekend met Gitane Demone? Dat zou eigenlijk een beetje moeten als lezer van dit webzine. Deze dame was in haar hoogjaren lid van Christian Death en bouwde nadien nog een solo carrière uit, af en toe maakte ze ook een uitstapje richting samenwerking met andere alternatieve muzikanten. Zo was er bijvoorbeeld Demonix, ik haal het maar even aan, die in België enige bekendheid genoot al was het maar om dat ene Marck Ickx (A Split Second) mee schreef aan de nummers.

Tegnwoordig is deze kranige dame, als ik goed reken is Gitane Demone de 60 ondertussen gepasseerd, actief met haar Gitane DeMone Quartet, een project waarvoor ze andere vooraanstande protagonisten uit de LA death rock scene van de jaren 80 om zich heen verzamelde. Ik heb het over Rikk Agnew (Christian Death, Adolescents), Paul Roessler (45 Grave,) aangevuld met ene, mij voorheen onbekende, Deb Venom.

Met deze “Substrata Strip” is het kwartet aan zijn tweede album toe, en dat ze zowat hun roots in death rock en punk hebben is aan de experimenteerdrift en non conformistische composties te horen. We openen met een helicopter geluid boven “Douglas Street”, waardoorheen gitaren kermen, doorspekt met ietwat getormenteerd ritmes waarover heen diva Demone als naakte nieuwsfeiten haar verhaal doet. Ik weet al meteen dit is en wordt niet zomaar een doorsnee 13 in één dozijn album, daartoe is deze “Substrata Strip” veel te eigenzinnig.

Een soortement donkere jazz die met het death rock en gothic rock verleden van de leden van dit collectief aan het stoeien gaat. Het punky ritme in “Over The High Side” bijvoorbeeld dat van dit album nog het meest van al op een doorsnee song lijkt. Het is maar wat je gewend bent natuurlijk. “Bells For Barabara” is een horror ballad met surrealistische tekst, waarbij de belletjes veeleer als doodsklokjes om je hoofd fladderen, “Restrospekt” is een geestesverruimende psychedlische Sun Ra cover waarbij de high moeiteloos 12 minuten haalt. Dolletjes.

“Amaranthene” is dan weer een song die terug grijpt naat het gedeelde verleden, passioneel met een zekere death rock flair ontleent aan het nacht kabaret. Gitane Demone op haar best dus. “Kill War” klinkt ondanks de titel eerder lieflijk al is er wel een constante dreiging, alsof je ook door een feeërieke verschijning kunt verraden worden. Wispelturig, zoals het duel tussen liefde en haat. Met het titelnummer jagen we er nog een keer wat death rock spoken door, kort en krachtig. Met “A Prayer For Peace” trekt het Gitane DeMone Quartet een streep onder deze “Substrata Strip”. Een zalig death rock gitaartje (Christian Death tijden) opent de debatten, van een tribaal aandoende death rock song die zich een weg zoekt naar een hoogtepunt.

Niet de doorsnee death rock neen, deze “Substrate Strip” is veel meer, een experimenteel album dat vertrekt vanuit een death rock verleden maar los gaat in improvisatie en experiment. Dat deze heren en dame dit op gezegende leeftijd nog weten op te brengen en niet op hun naam teren door ons wat slappe kost te serveren vergroot alleen maar mijn respect. Een album waar je tijd voor moet nemen en dat ons meevoert in extase, pijn, hoop, verdriet en blijdschap.

Gitane DeMone Quartet

Kurt Ingels
30/03/2019