Athene kent een rijke geschiedenis dat hoef ik u niet meer te vertellen. Maar dat deze Ghotsland ook z’n stekje heeft in deze Griekse hoofdstad baart misschien meer opzien. Op hun debuut “Dances On Walls” ontpopt het trio zich tot meer dan een beloftevolle nieuwkomer in het pospunk minimal en cold wave genre al hadden we dit in de jaren 80 allicht gewoon new wave genoemd.

De uode The Cure rochel ritmes in “Wind Of Knives”, de minimalistische ietwat je m’en fou pop van “Don’t Wait” of de dromerij van “Sway’ waarin ik ook weer oude The Cure meen te herkennen zonder dat het evenwel een goedkoop na apen wordt. Het titelnummer is niet meer dan een korte instrumentale intro bij dit puike werkje dat met “Leave Behind (Hollow Moon)” al meteen raak schiet, en clipgewijs werd dit nummer al eerder introduceerde bij liefhebbers van minimal en postpunk.

“The Dancing Crowd” is het nummer met het meeste testosteron, lees het hoogste rock gehalte al vloeit dit nummer wel over in een sfeer van klagerige gitaartjes. “Ice Song”, rammelende bas als een haperende hartslag, onderkoelde stem, minimale synth accenten, de vrouwelijke versie van The cure, daar hebben we ze alweer. Tenminste de oude The Cure want het is met een bang hartje afwachten wat hun nieuwe album van hen zal brengen.

Met “Lifeblood” huppel ik de dsnvloer op, schrale ritmebox, snijdende gitaartjes, strakke drum en hopla daar gaan die puntschoenen. Donker en kil, zoals het hoort in de kelder bij een schraal backlight. Prachtsong. Met het eindnoot “Agaisnt The Light” gaat het vriezen en het licht al helemaal uit, traag hortend en stotend, muzikaal een beetje als “Afterhours” van The Sisters Of Mercy zo u wil maar dan met vrouwelijke vocalen.

“Dances On Walls” wordt gedragen door het ijzig en toch sensuele stemgeluid van Makrina, diens stem wonderwel opleeft in de muzikale spinsels van medestrijders Nikos en Argiris. En hoewel consistent klinkt deze plaat zeer gevarieerd, sfeervol en aangenaam beluisterbaar ondanks de soms aanwezig tristesse en kilte.

Als debuut kan dit tellen, vast eentje om naar uit te lijken deze Ghostland dat met deze “Dances On Walls” niet anoniem mag blijven. Vandaar deze review, ik hoop dat u de boodschap heeft begrepen. Uit bij Manic Depression op gelimiteerd vinyl! Aanrader!

Ghostland (facebook)

Kurt Ingels
19/05/2019