|
|||||||||||||
De Amerikaanse wapenlobby op een verkeerd been gezet. Het is niet omdat je band Get Your Gun heet dat ze daarom voorstanders zijn van legale wapendracht. Integendeel. Deze twee broers Westmark (eentje met lange baard, eentje gladgeschoren) zijn net van mening dat oorlog voeren in wat voor omstandigheid dan ook totaal uit den boze is. Laat dat meteen al onze aandacht trekken. Get Your Gun kende zijn geboorte medio 2008 in Denemarken. Karig met zelfverheerlijking want hun website geeft niet veel prijs. Wat we wel weten is dat ze reeds in 2014 een eerste album uitbrachten met de naam The Worrying Kind. En onlangs verscheen hun tweede Doubt Is My Rope Back To You. En dat album laat zich niet vangen door in één of ander muzikaal hokje te worden geduwd. Veelzijdig van aard. Richting Dark Rock aanleunend maar veel meer dan dat. Zo laat opener Love Like Feathers zich gedurende een goeie 5 minuten lijden door een magistrale opbouw die eindigt in een krachtig klanktapijt. Met een haast smekend maar uniek stemgeluid. Net zo’n orkestratie kan je herbergen in Stray, organisch van aard, ondersteund door de onderlegger die durft refereren naar een aloude Hammond. Om zo even stil te vallen, en zich langzaam maar meeslepend weet te laten eindigen tot een heerlijke climax. Met wat goede wil zou je het typerende stemgeluid van Andreas Westmark laten aanleunen met een Nick Cave. Maar dan minder doorleefd, meer gepolijst en zalvend. Haywire kent zijn donkere ondergrond. Met glansrol voor de gitaar, die niet veel distortion nodig heeft om te domineren. De onverwachte tempowisselingen zorgen voor iets onnatuurlijks maar is het ideale tegengif voor eventuele verveling. De klasse die Get Your Gun op dit album weet te brengen. Bijzonder aangrijpend is de donkere schoonheid van Joy Of Recognition. De zwarte bladzijde vol depressie, de verontwaardiging van het leven an sich. Guur als de nevel bij vriesweer. Doubt Is My Rope Back To You is dan ook het type album vol weemoed, gitzwarte melancholie dat in elke track onderling zijn tempo’s weet om te buigen en dan ook bijzonder creatief mag genoemd worden. Luister naar You’re Nothing en durf eens het tegendeel beweren. Haast bezwerende vocalen die mogen beschouwd worden als deel van het instrumentarium, Open Arms haalt je voor een kleine 7 minuten weg uit de eigen leefwereld. En stuurt je zo richting iets wat nog dient ontdekt te worden. En waarbij afsluiter Enough For Everyone je nog een tiental minuten in die Nieuwe Wereld durft vast te houden. De wereld is niet mooi, de leefwereld van een band als Get Your Gun toont ook zijn donkerheid, waar depressie, miserie, mistroostigheid en droefenis je deelgenoot zijn. Toch is het daar heerlijk vertoeven. Toegegeven, Nick Cave is een genie. Maar met Doubt Is My Rope Back To You weet het Deense Get Your Gun zich moeiteloos en met vakkundige tempowisselingen een meer dan evenredig alternatief te bieden.
Danny Quetin |
Volgende besprekingen
TSTI - Endings
Subterfuge - Blind To Reason
Massenhysterie - Hysteria Immaculata
First Aid 4 Souls - Dark Tunnel
Jeffrey Roden - Threads of a Prayer Volume 2
Nikolas Schreck - The Futura Model (Single)
Inorganic Blossoming - Seasons Project: Autumndrones
raison d'être & Troum - XIBIPIIO.In And Out Of Experience
Nordvargr/Drakh - Northern Dark Supremacy
Ataraxia - Prophetia
Andere besprekingen van GET YOUR GUN
Get Your Gun - The Worrying Kind