Allereerst willen we vermelden dat we Geneviéve Pasquier altijd een sympathieke madam hebben gevonden.

Deze openingszin klinkt alsof ik me op voorhand reeds wens in te dekken, wat helaas ook het geval is.

Want hoe goed ik haar werk bij Thorofon ook vind, nog geen enkele keer wist ze me met haar solowerk volledig te bekoren.

Het is helaas ook het geval met Louche Effect, haar laatste soloworp die ondertussen al geruime tijd uit is.

Het is niet dat ik haar geen eerlijke kans gegeven heb, want sinds het verschijnen in september 2017 heeft deze ten huize (db) ruimschoots gelegenheid gekregen om zich te onderscheiden.

Moesten we punten geven op sensualiteit en op de zwoele sfeer, dan zou Louche Effect zeker en vast een resem sterren meer scoren, maar louter muzikaal valt er voor ondergetekende weinig opwindend te rapen.

De onderkoelde opener ‘Apesanteur’ kunnen we best smaken. Zeker de onderhuidse spanning die een voorbode lijkt te zijn van een opwindende gebeurtenis is hiervoor verantwoordelijk, helaas blijven we bij de rest wat volgt toch weer voornamelijk op onze honger zitten bij deze vierde langspeler van la Pasquier.

Hoewel de 80s synthpop van ‘Skydance’ muzikaal helemaal niet mijn ding te noemen is, gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat we dit nummer kunnen bestempelen als zijnde een lekkere hap. Ook het aan Die Form schatplichtige 'Misty Streets' horen we graag passeren.

Minder dromerig maar meer dansbaar, is het eveneens van catchy 80s minimal synth(pop) doordrongen ‘I Wanna’. Veel van onze lezers zullen dit weten te appreciëren, maar dit soort nummers is absoluut mijn dada niet.

Dat het ook té zweverig kan, bewijst ‘My Dear Fellow’ dat de bal toch duchtig mis weet te slaan. De ijskoude synth ballad ‘Louche’, voorkomt in ware Ultravox stijl gelukkig erger.

Zo gaan degelijke nummers en missers broederlijk naast elkaar hand in hand. Net wanneer ‘Louche’ de meubelen wist te redden, loert het banale ‘Sandscapes’ om de hoek, gevolgd door het absolute dieptepunt (wat mij betreft) van Louche Effect: ‘Gin Tonic’. Hitgevoeligheid heeft het nummer met hopen, maar de meerwaardezoeker heeft hier verder weinig aan. Vaag doemt zelfs Vive La Fête in gedachten op, en wanneer zij in het gezichtsveld van ondergetekende komen, rent deze wild krijsend snel weg.

Nee dan liever de met pluimen getooide diva die we horen tijdens ‘Enjoy Your Life’. Geniet van het leven, inderdaad. We gunnen ook Geneviéve haar pleziertje maar zoals u ziet zijn we maar half tevreden over het resultaat.

Zo komt ze met haar solowerk figuurlijk nog het meest in de buurt van een artieste als Miss Kittin. Dit Franse katje vonden we aan de zijde van The Hacker ook subliem (conform Pasquier met manlief Daniel Hofmann bij Thorofon), maar van het solowerk van Caroline Hervé is bitter weinig blijven hangen.

Toen we Geneviève vorig jaar aan het werk zagen op het WGT en er na een nummer of vier al de brui aan geven wegens de nogal makke en saaie vertoning zagen we dit reeds als een teken aan de wand dat wat mij betreft alleen maar bevestigd wordt door Louche Effect.

Ook van Louche Effect blijft weinig hangen, niet alleen bij mij maar ook bij mensen die zich meer fan noemen, zo ontdekte ik na proefondervindelijk onderzoek.

Maar desalniettemin blijven we je een sympathieke meid vinden, beste Geneviéve...

Geneviéve Pasquier

Dimi Brands
28/01/2018