|
|||||||||||||
De heruitgave van het Duitse Galahad hun zesde langspeler ‘Incredibile’ eind vorig jaar kon ons op geen enkel moment bekoren. We waren dan ook heel sceptisch toen deze aan de seizoenen opgedragen ep in onze schoot belandde. Het plaatje telt vier tracks, één voor elk jaargetijde. Het brengt ook vier verschillende facetten van de groep op de voorgrond, wat je in dit geval als een pluspunt kan beschouwen. Opener ‘Buy A Cage’ is een typische en degelijke folkrock song en een prima start. ‘Back In My Arms – rave mix’ (het origineel vind je terug op ‘Incredibile’) bevat new wave of zo je wil ‘rave’ elementen. De formule om moderne synths en keyboards te combineren met een oud instrument als de doedelzak werkt hier uitstekend. Voor de herfst met het instrumentale ‘Wonderland’ gaan we op de melige toer. De bladeren zitten nog in de knop of ze vallen al terug van de bomen. De winter kondigt zich aan via het zeemzoete ‘Bells Of Freedom’. Echt warm krijg ik het er niet van. Al staan we niet meteen te springen voor meer, met deze ep ‘Season’s Greetings’ doet Galahad het toch een stuk beter dan dat met ‘Incredibile’ het geval was. Paul Van de gehuchte |
Danse Macabre RecordsVolgende besprekingen
Alaskan - Despair, Erosion, Loss
Infra Red - Unhuman Life
The Names - Swimming
Nachtmahr - Feindbild
DUC - Zwischen Weitergehen Und Untergehen
A Pale Moon - Dark Waters
Clan Of Xymox - Matters Of Mind Body And Soul
Accessory - Resurrection
The Beautiful Dead - To Lunar Canyons
Puin + Hoop - Er zit een gat in de soep
Andere besprekingen van GALAHAD
Galahad - Incredibile
In hetzelfde genre: FOLK / ETHNIC / TRIBAL
Dim Arcana - Ars Populi
The Walkabouts - Travels In The Dustland
Hekate - Die Welt Der Dunklen Gärten
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey
Geir Jenssen - Cho Oyu 8201 m. -field recordings of Tibet-
Silver Lady - Inclus Concentré De Génie Avec Morceaux Dedans
23 Trublion 23 - Chants Et Danses Au Temps De Graffen Walder
Gaë Bolg - Petit Traité De Gymnosophie
The Cutmen - Seconds Out
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...