|
|||||||||||||
In onze nieuwsrubriek al ingeleid, het album “De Angst Voorbij” van Fred A (in het echte leven Gerry Vergult), notoir lid van dé beste Nederlandstalige new wave groep ooit, Aroma Di Amore en later actief met ZOOL. In die jaren, de jaren 80, toen new wave de frisse wind in de muziek scene was, ging Fred A in bange dagen ook op de solo toer. Progressieve kleinkunst, gecombineerd met de meer existentiële levensvragen van de toen hippe new wave. Het hoeft allicht weinig verbeelding om te beseffen dat de schaduw van het meer bekende Aroma Di Amore in de muziek van Fred A rond waart. Ook de Nederlandstalige teksten zijn een knipperlicht. Niet zozeer om te waarschuwen voor gevaar maar eerder om uw aandacht naar deze vinyl te zuigen. Fred A mijmert, over de liefde, over angst, over existentiële crisis en verpakt het in weinig, maar rake woorden. De muziek is eerder log en zwaar al is het instrumentarium eerder beperkt. De muziek ademt als de jaren 80, vaal en grijs, zonder al te veel franjes. Meeslepend ook, zoals in “Faits Divers” (“ik heb meer dan één vergissing gemaakt...”, wie niet Fred, wie niet) of vragend en zoekend zoals in ‘Usurpation” dat twijfel en borderline tijden laat uitschijnen. Fred A kuist zijn ziel, gaat de confrotatie aan en duwt zijn existentiële twijfel tussen de groeven. Nu die twijfel, daar mochten de jaren 80 dan artistiek bol van staan vandaag zou die twijfel veel arrogante klootzakjes met te veel noten op hun zang niet misstaan. ‘De kop in het zand een hand boven hun hoofd...’ hoor ik in “Monster” , toen al en ook vandaag is het niets anders. We hebben allemaal veel te veel te verliezen. Nu nog, toen zeker. Het instrumentale “De Donkere Dans”, ja zo dansten we als weldenkende jongeren in de jaren 80, klopt wat lucht door deze “De Angst Voorbij” met wat speelse arrangementjes. Naar mijn immer bescheiden mening is dit een Nederlanstalig cult plaatje dat u maar beter in huis haalt voor het te laat is. “November” werd ooit een zeer bescheiden hitje, en is zowat het meest verteerbare brokje op dit album, al weegt de tekst ook hier door. Tja, de jaren 80 toen teksten ook nog enig belang hadden, weet u wel. Deze “De Angst Voorbij” is als een bot mes dat bijzonder scherp snijdt.
Kurt Ingels |
Stroom
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...