Clang records bracht deze EP reeds uit op de Deense markt in de zomer van 2014. Het enthousiasme was echter groot genoeg om een wereldwijde release te verzekeren.
Frank Benkho is het pseudoniem voor Hugo Espinosa Chellew. Deze Chileen is een bezige bij. Hij runt het netlabel Pueblo Nuevo, maakt glitchy en soms noisy elektronica onder de naam Mika Martini en componeert elektronische jazz met het project Usted No! Met Frank Benkho gebruikt hij enkel oude analoge synths die hij min of meer à l'improviste bespeelt. Geen digitale audio workstations en dergelijke maar terug naar de jaren 60 en 70.

Hoe dat klinkt, moet ik wellicht aan de meeste lezers niet uitleggen. Dit magazine wordt overspoeld met genres als minimal wave en de woordgroep 'analoge synth' lijkt wel een afrodisium voor de gemiddelde fan van dit magazine. Frank Benkho maakt echter geen new wave maar keert stilistisch nog iets verder terug in de tijd. We horen echo's van Klaus Schulze en zijn kliek en zelfs een tikkeltje 70s vangelis. Het werk leent ook flink uit de psychedelica. Daar zijn niet alleen de synths voor verantwoordelijk maar ook de specifieke melodielijnen.

De EP is verdeeld in 4 hoofdstukken en we kunnen gerust stellen dat Frank Benkho wellicht een sterk verhaal in gedachten had toen hij dit componeerde.

Chapter 1: The Trumpets of the Puma is klassieke maar erg goede synthesizerambient die rechtstreeks van een plaat van Tangerine Dream lijkt geplukt. Vreemd genoeg moeten we ook steeds denken aan bepaalde fragmenten uit de legendarische albums Spheres I en II van Delerium.

Chapter 2: The Witness lijkt wel de analoge renditie van een jungle soundtrack. Echte percussie is er niet, maar de bas heeft zo'n aanstekelijke ritme dat je spontaan gaat meetokkelen. Het nummer is opgebouwd uit meerdere kleine variaties op hetzelfde melodische motief wat je toelaat om echt in een soort trance te komen. Ik weet niet of het de bedoeling was, maar dit klinkt als een perfect plausibele soundtrack voor een documentaire over het regenwoud.

Chapter 3: Under the Sands of Pisuagua bevat een zeer mooie melodielijn die gespeeld wordt met een analoge brassklank. Er wordt ook lekker gezwiept en gezwopt in de achtergrond, u weet wel, het geluid van lasergeweertjes maar dan nog geestesverruimender. De track breekt nooit echt open maar bouwt langzaam op waardoor je in een soort van constante stress blijft hangen.

Chapter 4: Removing televisions is de meest experimentele track en gaat erg richting traditionele ambient. We horen leuke dissonante klanken en een goed gebruik van externe effecten. Net op het moment dat we op het punt staan ons te gaan vervelen, breekt een verfrissende melodie door het klankentapijt. Een ware apotheose voor een mooie track.

Synthfreaks zullen hiervan smullen en, zoals Bon Jovi ideaal is voor luchtgitaar, kun je met deze muziek bijna fysiek meedraaien met de knoppen. Het klankdesign is erg mooi en ondanks het improvisatoire karakter van de nummers, is er toch heel veel gelaagdheid en inspiratie te vinden in deze muziek. Deze muziek is met veel liefde voor detail afgewerkt. Frank Benkho weet zijn apparaten perfect te temmen! Het is ook weer een tijdje geleden dat we muziek hoorden die echt gemaakt lijkt voor de EP: Een dikke twintig minuten trip en gedaan. Langer moest dit ook niet duren.

We raden aan om zeker ook de clips eens te bekijken. Deze zijn echte minimalistische pareltjes die de muziek perfect complementeren.

Chapter 2: The Witness from Mika Martini on Vimeo.

Chapter 1: The Trumpets of the Puma from Mika Martini on Vimeo.

Peter De Koning
29/01/2016