|
|||||||||||||
Eindelijk, 30 jaar na hun success ep “Hunger” ligt een volwaardig album van deze in oorsprong Oostendse groep in de betere rekken. Dat voor deze stunt kon uitgeweken naar het prestigieuze Duitse Out Of Line label heeft zo z’n reden. Flesh And Fell was in de jaren 80 immers zo beloftevol dat ze na “Hunger” al meteen een labeldeal met EMI op zak hadden en aan de groep een mooie toekomst werd voorspeld. Bij EMI verscheen de Hot Chocolate cover “Emma” … en toen, toen was er niets meer om het met de woorden van een aantal fameuze Limburgers te zeggen. Toenmalige zangeres Catherine Van Hoecke kreeg problemen met de stembanden, Pierre Goudesone, ziel van de band, richtte nadien nog tal van bandjes op en was actief in diverse muzikale projecten. Lees maar eens ons interview om uit te vissen hoe het allemaal in elkaar stak. Maar nu is er de nieuwe zangeres Laurence Castelain en na al die tijd vond Pierre Goudesone opnieuw de energie en de drive om Flesh And Fell naar het voorplan te brengen, zoals dat oorspronkelijk in de tweede helft van de jaren 80 de bedoeling was geweest. Vanzelfsprekend niet zonder daarbij de ’80 successen te vergeten, sterke staaltjes new wave met het geniale “The Wind”, de Hot Chocolate cover “Emma” (even straf als die van The Sisters Of Mercy”) en natuurlijk het onsterfelijke “Hunger”. Mooi, maar da’s niet alles de groep speelde “Hunger” en “The Wind” nog een keertje opnieuw in met nieuwe zangeres Laurence Castelain. Het resultaat is meer eigentijds maar ook even opmerkelijk, doch nummers als “Hunger” en “The Wind” speel je niet zomaar stuk. “The Devil In Me” is een sterke nieuwe song die wel eens als singel zou kunnen worden uitgespeeld. Minder krachtig maar sensueler dan het oudere werk en deze sensualiteit zet zich nog meer uitgesproken verder in nummers als “Suicide Hero” en “E-rotica” die me, mede door de donkerrood gekleurde zanglijnen, ietwat aan Nico doen denken. Ook muzikaal is de instrumentatie eerder minimaal maar toch vol als u begrijpt wat ik bedoel. “Something In Between” rockt meer weg, “Tipsy” combineert minimale elektronica met fuzzy gitaren en een refrein tussen Vive La Fête en Lords Of Acid. “Tongue- Tied” is een ruwe diamant die het geluid van “Hunger” naar deze nieuwe tijden polijst, melodieus en krachtig. Met dit debuut, laat ons hopen dat het hier niet bij blijft, laat de groep horen waarom ze zoveel jaar terug als zeer beloftevol werden beschouwd. Laat het muzikaal nu allemaal een stuk eigentijdser klinken, Flesh And Fell wist z’n ziel te bewaren en te overleven, daarvan is deze “Flesh And Fell” afdoende bewijs. Een eigenzinnige, eigentijdse new wave schijf met een knipoog naar het verleden.
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Kommand+Kontrol - It Hz
Weareoff - Objects In Motion
Manic Depression Records - Bipolar Sounds #2
Rot On The March - The Era Of The Penultimate Steps
Cremaster / Komora A split single - Haz/Crystal Dwarf Opens His Eyes (7' vinyl)
AlterRed - The Time It Takes to Smile
Garten der Asche - Nemesis
Rosa Infra - Инфраморфозы
AX - Metal Forest
Maya Jane Coles - Comfort
In hetzelfde genre: NEW WAVE
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Silver Lady - Inclus Concentré De Génie Avec Morceaux Dedans
Plankton - Banana Spleen ep
Parade Ground - The Golden Years
Verzamelaar - Klangrausch dvd / cd compilatie
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Spiral 69 - No Paint On The Wall
The Insanely Happy EP - Verzamelaar
Black Light Ascension - Ashes
The Weathermen - Ultimate Poison