|
|||
| Vergeet het halfbakken, aan de mislukte reunie ontsproten album ‘Fallen’. Het échte nieuwe comeback-album dat de glorieuze naam en verdiensten van Fields Of The Nephilim terug onder de aandacht moet brengen, noemt ‘Mourning Sun’. Het moge duidelijk zijn dat Fields Of The Nephilim anno 2005 gereduceerd is tot oppergoth Carl McCoy. De andere muzikanten die aan het album hebben meegewerkt, worden slechts vermeld als ghost-musicians, en dat bevestigt meteen ons vermoeden dat Tony Pettitt er tenslotte óók de brui aan heeft gegeven. Maar laat dat vooral niet afschrikken, want ‘Mourning Sun’ is wel degelijk het album waar u en ik al die tijd op hebben zitten wachten. Het legt de perfecte verbinding tussen het esoterisch zweverige ‘Elizium’ en het rauwe onderaardse ‘Zoon’. De pure, potige gothrock in onvervalste Nephilim-stijl heeft de tand des tijds probleemloos doorstaan, bewijze de titeltrack, het gedreven ‘Golden dawn’ of het van subtiele electronica doorspekte ‘Xiberia (Seasons in the ice age)’. En laat ons zeker het krachtige, earcatching ‘Straight to the light’ niet vergeten, dat, indien er een single dient uitgebracht te worden, wel eens als eerste in aanmerking zou kunnen komen. Tussen dit energieke gitaargeweld fungeren ‘Requiem Xiii-33 (Le veilleur silencieux)’ en ‘She’ als zweverige, langzaam voortkabbelende rustpunten die het episch verhalende element van Fields Of The Nephilim in de verf zetten. Alle tracks vloeien netjes in elkaar over, waardoor ‘Mourning Sun’ effectief als album beluisterd moet worden (en eerlijk gezegd: de skip-toets komt er écht niet aan te pas). Carl McCoy mag dan wel meer dan genoeg tijd hebben genomen om dit nieuwe hoofdstuk te schrijven, hij lost de verwachtingen die ongetwijfeld rond dit album hangen moeiteloos in, en slaat daardoor in tegenstelling tot andere oude glorieën tenminste géén mal figuur. ‘Mourning Sun’ behoudt wel de sfeer, maar teert niet op het goedkoop teruggrijpen naar oude successen (bij een eerste beluistering hoorden we vage echo’s doorklinken van Sumerland, Shiva, The watchman, And there will your heart be also, At the gates of silent memory – aan u om ze aan de juiste tracks te linken.) Het resultaat is een fijne balans tussen traditie en toekomst. Het mag gezegd zijn: Carl McCoy is dan wel zijn kompanen van weleer kwijtgespeeld, hij bewijst met een sterk overtuigend ‘Mourning Sun’ dat Fields Of The Nephilim nog lang niet naar het museum van de muziekgeschiedenis verwezen moet worden. Het verhaal gaat verder… “Let Us Witness The Reincarnation Of The Sun” [PW] http://www.fields-of-the-nephilim.com
|
Volgende besprekingen
Ataraxia/Autunna Et Sa Rose - Odos Eis Ouranon – La Via Verso Il Cielo
Fear Falls Burning - He Spoke In Dead Tongues
Diable Amoreux - Ringstone Round
The Dreamside - Spin Moon Magic
V.A. - Replicate 01: A Tribute to Frontline Assembly
Plastic Noise Experience - Noised (CD)
Dave Clarke - World Service 2 (2CD)
Moon Far Away - Belovodie
The Bollock Brothers - Cyber Polaroid (CDS)
Department Of Eagles - The Cold Nose
Andere besprekingen van FIELDS OF THE NEPHILIM
Fields of the Nephilim - Ceromonies - Ad.Mortem / Ad.Vitam - 2CD/DVD
Fields Of The Nephilim - Paradise Regained (live dvd Düsseldorf)
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...