|
|||
Vergeet het halfbakken, aan de mislukte reunie ontsproten album ‘Fallen’. Het échte nieuwe comeback-album dat de glorieuze naam en verdiensten van Fields Of The Nephilim terug onder de aandacht moet brengen, noemt ‘Mourning Sun’. Het moge duidelijk zijn dat Fields Of The Nephilim anno 2005 gereduceerd is tot oppergoth Carl McCoy. De andere muzikanten die aan het album hebben meegewerkt, worden slechts vermeld als ghost-musicians, en dat bevestigt meteen ons vermoeden dat Tony Pettitt er tenslotte óók de brui aan heeft gegeven. Maar laat dat vooral niet afschrikken, want ‘Mourning Sun’ is wel degelijk het album waar u en ik al die tijd op hebben zitten wachten. Het legt de perfecte verbinding tussen het esoterisch zweverige ‘Elizium’ en het rauwe onderaardse ‘Zoon’. De pure, potige gothrock in onvervalste Nephilim-stijl heeft de tand des tijds probleemloos doorstaan, bewijze de titeltrack, het gedreven ‘Golden dawn’ of het van subtiele electronica doorspekte ‘Xiberia (Seasons in the ice age)’. En laat ons zeker het krachtige, earcatching ‘Straight to the light’ niet vergeten, dat, indien er een single dient uitgebracht te worden, wel eens als eerste in aanmerking zou kunnen komen. Tussen dit energieke gitaargeweld fungeren ‘Requiem Xiii-33 (Le veilleur silencieux)’ en ‘She’ als zweverige, langzaam voortkabbelende rustpunten die het episch verhalende element van Fields Of The Nephilim in de verf zetten. Alle tracks vloeien netjes in elkaar over, waardoor ‘Mourning Sun’ effectief als album beluisterd moet worden (en eerlijk gezegd: de skip-toets komt er écht niet aan te pas). Carl McCoy mag dan wel meer dan genoeg tijd hebben genomen om dit nieuwe hoofdstuk te schrijven, hij lost de verwachtingen die ongetwijfeld rond dit album hangen moeiteloos in, en slaat daardoor in tegenstelling tot andere oude glorieën tenminste géén mal figuur. ‘Mourning Sun’ behoudt wel de sfeer, maar teert niet op het goedkoop teruggrijpen naar oude successen (bij een eerste beluistering hoorden we vage echo’s doorklinken van Sumerland, Shiva, The watchman, And there will your heart be also, At the gates of silent memory – aan u om ze aan de juiste tracks te linken.) Het resultaat is een fijne balans tussen traditie en toekomst. Het mag gezegd zijn: Carl McCoy is dan wel zijn kompanen van weleer kwijtgespeeld, hij bewijst met een sterk overtuigend ‘Mourning Sun’ dat Fields Of The Nephilim nog lang niet naar het museum van de muziekgeschiedenis verwezen moet worden. Het verhaal gaat verder… “Let Us Witness The Reincarnation Of The Sun” [PW] http://www.fields-of-the-nephilim.com
|
Volgende besprekingen
Ataraxia/Autunna Et Sa Rose - Odos Eis Ouranon – La Via Verso Il Cielo
Fear Falls Burning - He Spoke In Dead Tongues
Diable Amoreux - Ringstone Round
The Dreamside - Spin Moon Magic
V.A. - Replicate 01: A Tribute to Frontline Assembly
Plastic Noise Experience - Noised (CD)
Dave Clarke - World Service 2 (2CD)
Moon Far Away - Belovodie
The Bollock Brothers - Cyber Polaroid (CDS)
Department Of Eagles - The Cold Nose
Andere besprekingen van FIELDS OF THE NEPHILIM
Fields of the Nephilim - Ceromonies - Ad.Mortem / Ad.Vitam - 2CD/DVD
Fields Of The Nephilim - Paradise Regained (live dvd Düsseldorf)