Dark Entries was reeds aardig onder de indruk van het debuut “Sawney’s Cave” van dit door ex - Sex Gang Children Cam Campbell mee opgerichte project. We vinden ook nog altijd William Westwater als vocalist terug op deze “Phobos”, aangevuld met ene Matthew Saw (ook uit de Sex Gang familie) op bas en Alan McCulloch op drums.

Dit tweede album staat in het teken van angsten en fobieën, u kent het gevoel wel; verhoogde bloeddruk, hartkloppingen, duizeligheid, droge mond, soms zelfs braakneigingen… kortom het lichaam bereidt zicht voor op een bedreiging van buitenaf. Tien tot fobieën uitgegroeide angsten stellen Fear Incorporated ons, op hun geheel eigenzinnige theatrale wijze, voor; de angst om levend te worden begraven, de angst voor water, de angst verloren te lopen, angst voor de nacht, angst voor angst, angst voor clowns, angst voor kleine ruimtes (dat heet ook wel claustrofobie), angst voor geesten, angst voor eenzaamheid en tot slot angst voor hekserij.

Of al deze angsten van die aard zijn dat ze ook uw doen en laten bepalen en gradueel tot het meest frequente fobische gedrag onder ons, het schuwe dier dat mens heet, behoren laat ik –geen geestesknijper zijnde – in het neutrale midden. Wat u en mij natuurlijk wel hoort te interesseren is in welke vorm deze psyche stoornissen hun muzikale vertaling krijgen en of er net zoals op het debuut voor de batcave liefhebber ook op “Phobos” iets te rapen valt.

Met licht ontvlambare experimenteerdrift, zoals die van Dr. Caligari in diens gruwelkabinet, snijdt het viertal met een scherp mes in onze ziel. Theatraal, onwerkelijk en verhalend, de ene keer bloedrood dan weer gitzwart en op sommige momenten zelfs met een opzwepende batcave ritmiek die vleermuizen moeiteloos de dansvloer opjaagt. In deze laatste categorie spelen “Wrong Turn”, “Dead Of Night” en “Clown”.

“Submerged” en “Fear Is Men’s Best Friend” proppen angstaanjagende ambient effecten in de batcave sfeer. “Solitary Confinement” klinkt bijna sacraal en doet me aan het Franse Rosa Crux denken. Andere namen die me spontaan te binnen schieten bij een beklijvend luisterbeurt (best tussen 00u00 en 01u00) zijn Bauhaus en Cinema Strange.

Deze “Phobos” is in het batcave genre een hoogtepunt dat moeiteloos verder borduurt op de aanvang de jaren ’80 waar het batcaven fenomeen door het bredere gothic gebeuren werd opgeslokt. Zo mogelijk nog een trapje hoger dan het al keigoede debuut!

Fear Incorporated

Kurt Ingels
04/02/2013