|
|||||||||||||
Een plaat die opent met het geluid van een versterker die distortion produceert, meer hebben we soms niet nodig om onze aandacht te trekken. Van een streepje noiserock zijn we hier dan ook niet vies, en toen uit de promotekst bleek dat Falling Stacks de mosterd haalde bij de voor de hand liggende invloeden, zoals daar zijn Fugazi, Sonic Youth en Shellac; en verder ook bij The Fall en Unwound en er tekstueel zelfs referenties worden gemaakt naar het Pink Floyd ten tijde van Syd Barrett wou ik deze debuutplaat wel aan een luisterbeurt onderwerpen. Ik hoor ook vergelijkingen met de geniale gekken van The Jesus Lizard, alsook NOMEANSNO. Falling Stacks brengt tien nummers op een half uurtje, dus tijd voor uit te rusten gunnen ze ons evenwel niet. De rollende baslijnen, de tokkelende gitaarstijl en de in het rond tikkende drumaanslagen zijn zeer sterk, qua productie hebben ze ook hun best gedaan om dit instrumentarium zeer organisch op geluidsdrager over te brengen. De zang is een beetje het zwakke punt bij deze band uit Bristol, verre van slecht, maar met iets te weinig variatie om de nummers wat meer punch mee te geven, waardoor de nummers onderling een beetje inwisselbaar zijn. De nummers die er echt uitspringen zijn “No Stops”, dat een spel van vertragen en versnellen speelt, om dan doodleuk over te gaan op uptempo riedeltjes die we kennen van bij Minutemen; en bij de intro van “Silverware” werden de wenkbrauwen ook even gefronst. (Grappig detail is dat de band hun stijl zelf omschrijft als ‘frowncore’) No Wives is alvast een verdienstelijke poging voor een debuterende band, al mag er in de toekomst wel een beetje meer variatie in de nummers gepompt worden, nu geef ik ze nog het voordeel van de twijfel, want talent hebben ze best wel. Hun sound weet de aandacht vast te grijpen maar echt overstijgen doen ze hun voorbeelden niet. Live zal dit ongetwijfeld vuurwerk geven, dit is immers een genre dat op zijn best is vanop een podium. Helaas moeten we de noiserock liefhebbers onder jullie teleurstellen, want Falling Stacks is een band die slechts zeer sporadisch optreedt, en geen tours doet. (Misschien omdat dit om een hobbybandje gaat, of de bandleden er full time jobs op nahouden, gezinnen? Het is gissen naar de reden.) Humor heeft dit trio alleszins, en dat is mooi meegenomen, want het is allemaal al serieus genoeg, dus een kwinkslag op zijn tijd weten ook wij wel te waarderen. Afsluiten doen we met een quote (ja, we maken het ons soms makkelijk, we hebben nog andere, meer relevante platen te bespreken!) die deze plaat mooi samenvat: "If you were cutting your teeth on the hard edge of Big Black, the lunacy of The Jesus Lizard and the agit-groove of Fugazi then there is a place in your blackened heart for Falling Stacks." (LouderThanWar)
Dimi Brands |
Volgende besprekingen
Headdreamer - Human Frequencies
The Girl Who Cried Wolf - Ruins
Doug Sharin - Kate No Longer
Sewer Goddess - Painlust
Black Light Ascension - Post Future Recordings
Lend Me Your Underbelly - Hover
Salome's Dance - Salome's Dance
Eltharia - Innocent
PolymoniQ - Languages
Sathönay - Gaziosmanpasa