|
|||||||||||||
Nog maar net passeerde de singel “Cherry Picker” van dit Frans / Zwitserse gezelschap en nu krijg ik de eer om het derde album na “!!Nada!!” (2015) en “The White Days” (2014) onder een kritische spot te belichten. Nu ja, wie mijn review van de nieuwe singel las, weet dat ik een fan ben, of toch zo ongeveer en daar zal dit nieuwe album niks aan af doen. Al wil ik wel beginnen met een puntje van kritiek, een speelduur die niet eens de 32 minuten haalt, is een beetje weinig wel, toch voor zo’n rond glitterding dat een album heet. We krijgen er 9 nummers voor, waarvan het eerste “Lines” fungeert als een intro om ons terug te katapulteren in het minimalisme van de kille golven van de jaren 80, waar de bassen bromden en pruttelden, de synths een ijl en kil windje bliezen door onze haren en de gitaartjes de passie uit ons vel schraapten. Ja, die dagen toen existentialisme onderdook bij weemoed en de crisis het minimalisme aanscherpte met een scheut rebellie en een doodgraver look. Those were the days en die beleef ik weer helemaal met “Lines & Parallels” en dat al vanaf het tweede nummer, het unheimliche en daar zal het Duitse taaltje wel voor iets tussen zitten, “Leuchtturm”, dat wordt gevolgd door het eenvoudige maar aanstekelijke “Audran” dat aanzet tot een apocalyptisch danspasje. Lekker deuntje dit, gedragen door een doeltreffend ritmedoosje. “Defeat” is een Franstalig claustrofobisch mistgordijn, met een oude Cure baslijn, en een “Pornography” sfeertje. Over het tussendoortje “Parallels” kunnen we kort zijn, 36 seconden namelijk. “Hatch End” laat zich leiden door experiment en herwonnen kracht, terwijl het poppy aandoende “Sway” als instap nummertje voor de nieuwe worp mag beschouwd, een soortement singel. Leuk, maar niet het beste nummer van het album naar mijn geheel bescheiden mening. Geef me dan maar het wispelturige basje en nerveuze ritme van “Extinguisher” of het kil mijmerende sluitstuk “Weeping Willow” dat wel heel erg aan The Cure ten tijde van “Disintegration” doet denken. Dat onderkoelde en toch aandoenlijke sfeertje, ik krijg er geen genoeg van. Uit bij Wool-E-Discs en gelimiteerd op slechts 300 exemplaren. Ook voor de vinyl freaks, het Wave Tension label verwent, eveneens met een strikte limiet, uw nikkelbak. Aanrader of had u iets anders in gedachten?
<a data-cke-saved-href="https://www.facebook.com/facticefactory/" href="https://www.facebook.com/facticefactory/" onclick="window.open(this.href, " ',="" 'resizable="no,status=no,location=no,toolbar=no,menubar=no,fullscreen=no,scrollbars=no,dependent=no');" return="" false;'="">Factice Factory (facebook) Kurt Ingels |
Wool-E DiscsVolgende besprekingen
Substitution Product - Substitution Product
Anna Domino - East & West
Chöd - Bardo Thodol
Ripit - Tsatsa Tushen (12')
Metal Disco - Devil Explicit
Amorphous - Shapeshifting
Ogive - Folds
Beyond God - Dying to feel alive
Georgio 'the Dove' Valentino - Satyros Ironykos (7inch single)
Instant lake - Refractory
Andere besprekingen van FACTICE FACTORY
Factice Factory - Cherry Picker 7' (wit vinyl)
Factice Factory - Nada
Factice Factory - The White Days
Evi Vine en Jo Quail stonden in 2016 al zusterlijk naast elkaar op de affiche van Black Easter, en mogen dit in 2019 nog eens overdoen.
Evi Vine van wie we binnenkort haar derde langverwachte album mogen verwachten (waarop ze samenwerkte met Simon Gallup van The Cure) wist te imponeren tijdens de vorige editie en kon voorheen met de goedkeuring ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...