|
|||||||||||||
Nog maar net passeerde de singel “Cherry Picker” van dit Frans / Zwitserse gezelschap en nu krijg ik de eer om het derde album na “!!Nada!!” (2015) en “The White Days” (2014) onder een kritische spot te belichten. Nu ja, wie mijn review van de nieuwe singel las, weet dat ik een fan ben, of toch zo ongeveer en daar zal dit nieuwe album niks aan af doen. Al wil ik wel beginnen met een puntje van kritiek, een speelduur die niet eens de 32 minuten haalt, is een beetje weinig wel, toch voor zo’n rond glitterding dat een album heet. We krijgen er 9 nummers voor, waarvan het eerste “Lines” fungeert als een intro om ons terug te katapulteren in het minimalisme van de kille golven van de jaren 80, waar de bassen bromden en pruttelden, de synths een ijl en kil windje bliezen door onze haren en de gitaartjes de passie uit ons vel schraapten. Ja, die dagen toen existentialisme onderdook bij weemoed en de crisis het minimalisme aanscherpte met een scheut rebellie en een doodgraver look. Those were the days en die beleef ik weer helemaal met “Lines & Parallels” en dat al vanaf het tweede nummer, het unheimliche en daar zal het Duitse taaltje wel voor iets tussen zitten, “Leuchtturm”, dat wordt gevolgd door het eenvoudige maar aanstekelijke “Audran” dat aanzet tot een apocalyptisch danspasje. Lekker deuntje dit, gedragen door een doeltreffend ritmedoosje. “Defeat” is een Franstalig claustrofobisch mistgordijn, met een oude Cure baslijn, en een “Pornography” sfeertje. Over het tussendoortje “Parallels” kunnen we kort zijn, 36 seconden namelijk. “Hatch End” laat zich leiden door experiment en herwonnen kracht, terwijl het poppy aandoende “Sway” als instap nummertje voor de nieuwe worp mag beschouwd, een soortement singel. Leuk, maar niet het beste nummer van het album naar mijn geheel bescheiden mening. Geef me dan maar het wispelturige basje en nerveuze ritme van “Extinguisher” of het kil mijmerende sluitstuk “Weeping Willow” dat wel heel erg aan The Cure ten tijde van “Disintegration” doet denken. Dat onderkoelde en toch aandoenlijke sfeertje, ik krijg er geen genoeg van. Uit bij Wool-E-Discs en gelimiteerd op slechts 300 exemplaren. Ook voor de vinyl freaks, het Wave Tension label verwent, eveneens met een strikte limiet, uw nikkelbak. Aanrader of had u iets anders in gedachten?
<a data-cke-saved-href="https://www.facebook.com/facticefactory/" href="https://www.facebook.com/facticefactory/" onclick="window.open(this.href, " ',="" 'resizable="no,status=no,location=no,toolbar=no,menubar=no,fullscreen=no,scrollbars=no,dependent=no');" return="" false;'="">Factice Factory (facebook) Kurt Ingels |
Wool E DiscsVolgende besprekingen
Substitution Product - Substitution Product
Anna Domino - East & West
Chφd - Bardo Thodol
Ripit - Tsatsa Tushen (12')
Metal Disco - Devil Explicit
Amorphous - Shapeshifting
Ogive - Folds
Beyond God - Dying to feel alive
Georgio 'the Dove' Valentino - Satyros Ironykos (7inch single)
Instant lake - Refractory
Andere besprekingen van FACTICE FACTORY
Factice Factory - Cherry Picker 7' (wit vinyl)
Factice Factory - Nada
Factice Factory - The White Days
Yep, Siglo XX is aan een tweede jeugd begonnen. De groep maakte in de jaren 80 furore met hun cold wave, en het is geen klein wonder dat de groep vandaag weer optreedt. Oorspronkelijk gingen ze een exclusief reünieconcert op het WGT in Leipzig geven. Wij waren er en we hebben gezien dat het goed was. Het werd nog geheim gehouden tot na ...
55 edities, dat is de teller voor de fantastique nights, en ze zijn nog niet van plan om er een eind aan te maken. Op 2 juni gaat de volgende editie door, en ze hebben weer een smakelijk programma samengesteld voor muzikale fijnproevers.
Xeno & Oaklander zijn voer voor de liefhebbers van minimal wave. Het duo - afkomstig uit Brooklyn ...
Een festival waar je lyrische boeken over kunt schrijven, dat is Leipzig, en veel meer. Ondanks bromberen die menen dat de affiche er dit jaar en ongetwijfeld ook volgend jaar en het jaar daarvoor weerom niet goed genoeg uitziet of uitzag zakten opnieuw dik 20000 discipelen af naar het oude Libni. Inderdaad we bezochten de tentoonstelling ...
De 27ste editie al van het Wave-Gotik-Treffen, en hoewel ik de tel niet heb bijgehouden moet het zowat de tiende keer zijn dat ik er zelf aan deelneem. Na een lange tocht komen we de donderdag toe in Leipzig. Ik begin met het afzetten van mijn spullen aan het hotel en het afhalen van mijn bandje aan de Agra - de hoofdsite van het festival ...
Zit u ook vol spanning te wachten op De dag des oordeels? We weten hoe het voelt, en we hebben goed nieuws. Na een pauze van verscheidene weken is uw favoriete post-punk en wave-radioprogramma terug. De afspraak is nog steeds: 22u maandagavond aftemmen op Radio VRD. 106,5 FM voor de leukste Limburgers en www.radiovrd.be voor wie livestream ...
Terwijl momenteel de grote zwarte volksverhuizing richting Leipzig vertrokken is, moeten de thuisblijvers dit weekend gelukkig niet op hun honger blijven zitten.
Zo stippen wij morgen het optreden van :Of The Wand And The Moon: in Brussel aan. Als een van de hoofdrolspelers in de dark folk scene heeft de sympathieke Deen Kim Larsen ons ...
Eenieder die vroeger wel eens een feestje meepikte in Waregem (Steeple) of Doornik (Le Coquin) zal kunnen bevestigen dat deze gretig bezocht werden door creaturen uit het noorden van Frankrijk (Le Nord-Pas de Calais, een landdeel waarover de rest van Frankrijk nogal lacherig over doet, kijk maar eens naar de cultfilm Bienvenue Chez Les Ch’tis).
Maar ...
Whispers In The Shadow heeft zich een naam gemaakt als leverancier van gothic rock geïnspireerd door occulte thema's. Na een pauze van vier jaar - de groep heeft weliswaar niet stilgezeten en zanger Ashley Dayour maakte een aantal platen met The Devil & The Universe en Near Earth Orbit - zijn ze terug in een merkwaardige gedaanteverwisseling. ...
In 1978, toen punk eindelijk Belgisch Limburg had bereikt besluiten vijf vrienden; Antonio Palermo, Dirk Chauvaux, Erik Dries, Guido Bos en Klaas Hoogerwaard op een blauwe maandag een groepje op te richten. In 1984 stopte Guido er mee en waren ze nog met vier. Dat hun bandje van toen, Siglo XX, anno 2018 nog minstens een keer live op de planken ...