Exponentia is met 'Ghost' al aan zijn derde cd toe. En die komt maar liefst vijf maanden na de vorige - Sadness - uit. Het meesterbrein achter Exponentia is Ludovic Dhenry, een Fransman die we al kenden van meer electrogerichte projecten als Zauber en Eleventh Fear.

Exponentia is vandaag duidelijk zijn hoofdproject geworden, maar ik vermoed dat ook Eleventh Fear nog wel eens van zich zal laten horen. Een pluim verdient Dhenry zeker omdat hij alles zelf doet. Werkelijk alles. Van het componeren, inspelen, opnemen (in zijn eigen Neris Studio), de artwork ontwerpen, het uitgeven en de promotie voeren.

Opener ‘Rustle of Hell’ laat even vermoeden dat we hier met een dark ambient-cd te maken hebben, maar als na een tijdje de strijkers en de piano invallen worden we gerustgesteld: dit is wel degelijk het vervolg op wat we kennen van Exponentia. Dat betekent: zwaarmoedige neoklassieke gothic. En toch is er een vordering te horen ten aanzien van de vorige cd’s. De piano is bijvoorbeeld veel prominenter aanwezig en heeft de strijkers - die vroeger de hoofdrol speelden - wat naar de achtergrond verdreven.

De stem is eveneens veel meer uitgewerkt. Dhenry heeft duidelijk veel moeite genomen om de frasering tot in detail te verfijnen. Het klinkt niet even demonisch als op zijn debuut Allein, maar veel fraaier. Onzeker, wanhopig, klagend… De invloed van Sopor Aeternus laat zich duidelijk voelen.

De nummers duren over het algemeen vrij lang, gemiddeld 6-7 minuten met een uitschieter van 15 minuten voor ‘Lost Forever’. En toch vervelen ze niet, omdat ze sterk uitgewerkt zijn en lange sequenties bevatten, voldoende verschillende geluiden, ritmes en soms erg meeslepende melodieën. Op de meest symfonische passages komt ook de manifeste invloed van Lacrimosa bovendrijven.

Van de teksten valt vaak niets te verstaan, maar laat ook dat eerder positief zijn want ze zijn in een erbarmelijk Engels geschreven. De voornaamste thema’s - maar dat kan je aan titels als ‘Deadly Impact’ en ‘Dead-End’ al raden - zijn de dood, wanhoop, lijden en waanzin.

Het is dus weer een erg zwaarmoedige cd die Dhenry hier aflevert. En toch vind ik dat hij zichzelf overtroffen heeft. Van de drie Exponentia-cd’s is dit wat mij betreft de beste, al ligt het duidelijk in de lijn van zijn vorig werk. Een werk voor de verloren zielen in deze maatschappij, die er hopelijk hun weg toe zullen vinden.

Exponentia

Xavier Kruth
08/03/2014