|
|||||||||||||
End, voorheen The End, uit Oslo acht, zonder echter een noemenswaardige langspeler op het actief, de tijd rijp voor een compilatie. Nightmare Visions bundelt maar liefst (27!!) tracks (goed voor bijna 72 minuten) en plukt hiervoor gretig uit eerder uitgebrachte splits, 7"'s en cassettereleases die oorspronkelijk lid "ohq", later aangevuld met Frau Blücher en Toe Cutter, de wereld instuurden sinds oprichting eind jaren 90. Het favoriete onderwerp van End is overduidelijk moord, en dan nog liefst het soort moord waar een ranzig, pervers kantje aan kleeft. Songtitels als 'Guilty Pervert', 'Perverse Pleasures', 'Corpse Fucker' en 'Graveyard Addict' zijn slechts een paar voorbeelden van het mentaal zieke feestje vol horror en gore, alwaar End met plezier uw gastheer zal zijn. Muzikaal krijgen we een bonte mengeling van ritmische industrial aangevuld met uitstapjes naar breakbeat, (digital) hardcore, noise en illbient voorgeschoteld. Dit alles flink doorspekt met samples van krijsende en jammerende vrouwen en andere typische horror/gore geluidsfragmenten, niet bijster origineel als u het ons vraagt. End namedropt Skinny Puppy, Pouppée Fabrikk en Godflesh als voornaamste invloeden, maar klinkt volgens ons bij momenten eerder als een Dissecting Table op speed, als dat een duwtje in de rug kan zijn van wat je muzikaal mag verwachten. De vele tracks op Nightmare Visions zijn trouwens ook een 'nachtmerrie' voor puristen, want een etiketje er op plakken is geen makkelijke opgave: de tracks gaan van extreme noisy tot ritmisch, over industrial naar knip- en plak soundcollages. Kids (of volwassenen die weigeren op te groeien, zo u wil) die hun ouders willen shockeren met bloederige thema’s en opgefokte ritmes hebben in Nightmare Visions een uitgebreide tool om vader- of moederlief meermaals de kast op te jagen. Meerwaardezoekers zullen dit alles vlug afschilderen als behoorlijk puberaal, al geven we toe dat we bij momenten toch ook schaamteloos alle remmen los gooiden bij beluistering van bepaalde nummers, de boog kan immers niet altijd gespannen staan. Op het einde van ‘Thirst For Blood’ moeten we een wel zeer lang uitgerekte (50 seconden!) pieptoon ondergaan, die in een kleine ruimte, mits beweging van het hoofd zelf bewerkt kan worden, echt waar, probeer het zelf maar eens. Een fijne surplus, al zal het sommigen eerder tot complete waanzin aanzetten. U weze gewaarschuwd! ‘Speed Kills’ klinkt het op het einde van de plaat, en behalve snelheid weten we ook dat overdaad schaadt. End had dus gerust de schaar mogen zetten in het materiaal voor deze compilatie, want het is allemaal een beetje van het goede te veel. Deze perverse Noren lijken bijwijlen op de missing link tussen Ultraviolence en Atrax Morgue, maar de nachtmerriebeelden die End opdist weten nooit in dezelfde mate te beklijven als bij de voornoemde twee artiesten. Het was een hele opgave om deze compilatie uit te zitten, want los van een handvol echt wel goede ideeën, versta ons niet verkeerd, is de veelheid aan spreekwoordelijke nachtmerries hier een enorme dooddoener. Een goede nachtrust is immers belangrijk, vraag dat maar aan je huisarts.
Dimi Brands |
Epic RecordingsVolgende besprekingen
Laurent Perrier - Plateforme #2
The Mission - Another Fall From Grace
EXTIZE - Redneck Industrial
Lydia Lunch & Marc Hurtado - My Lover The Killer
Bleib Modern - Vale Of Tears
Enzo Kreft - Dark Matter
Love In Cage - Mirage Post-Horizon
Hiroshi Hasegawa/Positive Adjustments - Cryptic Void
Darkwell - Moloch
Marillion - F E A R (Fuck Everyone And Run)
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
Op vrijdag 16 november gaat de 25ste Dark Entries Night door in de Gentse Kinky Star. En we breken daarbij de regels. Op de affiche staat uitzonderlijk slechts één groep en dan nog een buitenlandse, terwijl we doorgaans twee Belgische groepen programmeren. Verwacht van ons geen zure oprispingen over het behouden van onze tradities, ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...