|
|||||||||||||
Houdt u van getormenteerde gothic met existentiële teksten en hartverscheurende melodieën? Kikt u op neoklassieke composities op piano en poëzie waarin de diepste zieleroerselen gedeeld worden? Voel u dan welkom bij Elle Noir, het project van een geschoolde Italiaanse sopraan – tevens afgestudeerd in musicologie en compositie – die thans in Londen verblijft... Haar eerste ep heet ‘Like A Black Doll’ en bevat vijf korte nummers. Van titelnummer ‘Like A Black Doll’ – dat eerder al als single uitkwam – wisten we al dat het geschreven was om een trauma uit de kindertijd te verwerken. Het is een nachtmerrie met verschillende niveaus. Op het eerste zicht gaat het over een meisje dat niet met het leven overweg kan. Ze sluit zich in het donker op en omringt zichzelf enkel met dingen die haar geen pijn kunnen doen. Het trauma was één van de redenen voor Elle Noir om te willen zingen en haar stem te gebruiken om haar demonen te bestrijden. ‘Kill Me Now’ blijkt eveneens een getormenteerd nummer te zijn, en wordt door Elle Noir omschreven als een innerlijke dialoog in de zoektocht naar zelfbewustzijn: ‘De zoektocht naar vrede wordt altijd gecombineerd met de nood om sommige dingen achter zich te laten. Ofwel aanvaard je elk aspect van jezelf, of het is de metaforische dood van je persoon. Je moet in staat zijn om jezelf en de mensen die je pijn gedaan hebben te vergeven zodat je verder kan gaan.’ De sobere strijkers en een paar noten gitaar maken het verhaal compleet. Het wordt niet veel vrolijker met ‘The Day I Died’, dat een metafoor wil zijn voor emotionele dood. ‘Het vertelt over een wereld waarin niets nog waarde heeft, dat eveneens een innerlijke wereld is die resulteert uit psychische toestanden als depressie.’ Het nummer kabbelt langzaam voort op piano en strijkers, maar je voelt de emotie zo je huiskamer in komen. Een titel als ‘Welcome To My Hell’ zegt op zich voldoende. Wie Elle Noir wil leren kennen, moet goed beseffen dat haar wereld vol diepe, zwarte gaten zit, die vaak verholen zitten achter een vriendelijke glimlach. Afsluiter ‘Sorry’ wordt door Elle Noir zelf omschreven als ‘een nummer dat me werkelijk kapot maakt’. Het is een denkbeeldige brief die nooit zal aankomen bij de persoon voor wie hij bedoeld is. Met haar debuut-ep heeft Elle Noir zich alvast laten opmerken in de gothic wereld. Voor wie het niet duister of pijnlijk genoeg kan zijn, is ze vanaf nu een naam om in het oog te houden. Haar ep is evenwel nog redelijk kort en we wachten op het vervolg ervan om te zien of de belofte die deze plaat inhoudt zich nog verder zal ontplooien. Elle Noir: bandcamp / facebook
Xavier Kruth |
Volgende besprekingen
Ashtoreth & Onsturicheit - Svartur
Javier Hernando - Jardín Náufrago
Fear Incorporated - Of Nightmares And Strychnine
Ikon - The Thirteenth Hour - the singles 2007 -2020
CUTS - Unreal
Penterakt - Conquest Of The Moon
Backworld - Sacred And Profane Songs
Snow Palms - Land Waves
Rapoon - Dust Of Souls
Verzamelaar - Forms Of HANDS 20 -20th Anniversary