Deze ‘nieuwe’ Electric Moon is eigenlijk een heruitgave van een oude release met extra tracks. Electric Moon zijn een Duits psych/kraut/space rock trio opgericht eind 2009 door Sula Bassana (gitaar, synthesizers, effecten, orgel), Komet Lulu (fuzz-tremolo-bas, vocals, psycho-effecten) en Pablo Carneval (drums). De drummers bleken nogal inwisselbaar, maar de spil van de band bleef hetzelfde. Op deze release horen we drummer Michael Orloff.

Sula Bassana (echte naam Dave Schmidt) is ook de man achter Sulatron Records. Voorts is hij drummer bij Zone Six, speelt hij keyboards bij Krautzone en brengt hij op Sulatron ook soloplaten uit als Sula Bassana.

In 2012 bracht Sulatron van Electric Moon een 10” EP uit die snel uitverkocht. Hier is nu 8 jaar later een ‘extended version’. Het komt op cd of op 12” LP (elk gelimiteerd op 500 exemplaren) met drie bonustracks van dezelfde sessie. Oorspronkelijk was van deze opnames ook een full length studio-album gepland maar door omstandigheden (onder meer de split van deze bezetting) is het er indertijd niet meer van gekomen. Door een harddisk crash waren enkel rawmixes van deze ruwe songs beschikbaar. Er werden er drie geselecteerd en er werd niet meer aan geschaafd om het oorspronkelijke 2012 gevoel intact te laten. Aldus komen we tot een album met zes tracks en 44 minuten speelduur. Voor de mastering was alweer de legendarische krautrocker Eroc verantwoordelijk (bekend als drummer bij Grobschnitt in de seventies en van zijn Eroc solo albums).

Eerst krijgen we dus de drie songs van de oorspronkelijke 10”: opener “The Inner Part” (6 minuten) is een stevige spacerocker, “Your Own Truth” (4 minuten) is zowaar een vocaal nummer maar de vrouwelijke zang is grotendeels half fluisterend en slecht verstaanbaar. We menen wel ‘liar’ en steeds weer ‘they are liars’ te verstaan. Met het bijna 12 minuten durende “No Escape From Now” krijgen we dan de grote brok van de oorspronkelijke uitgave en ook hier zitten (half gesmoorde) vocals in.

De bonustracks werden zo een beetje grofweg gekozen volgens hetzelfde tijdsstramien met een middellange track (“Windhovers”, 6 minuten), een iets kortere (“The Great Exploration Of Nothing”, 5 minuten) en afsluitend een grote brok spacerock en jamrock (“Mushroom Cloud n°4”).

Op de innersleeve van het cd hoesje wordt verteld hoe de band naar de bergen bij de Rhône trok, er bepaalde paddenstoelen verzamelde, ze tot zich nam en zich vervolgens helemaal liet gaan in de studio met als resultaat deze brok authentieke spacerock.

De middelste bonustrack “The Great Exploration Of Nothing” is onbetwistbaar de meest duistere track en mede daarom mijn lieveling. Tussen de spacey keyboards duikt een donker dreigende gitaar op die niet zou misstaan bij een postpunkband. Dit is natuurlijk niet nieuw. De invloed van een spacerockband als Hawkwind op een gothic rock band als Fields Of The Nephilim is algemeen bekend…

‘This album is dedicated to all the people who love, to the lost souls, to seekers and finders, to the sad and happy ones. Don’t do what they say – go your own way – find your own truth! There’s no escape from now. Underground will never die – fuck the system!’

Website

Facebook

Henk Vereecken
14/07/2020