Hun naam haalden ze van ‘Tyrannosaurus rex, the eater of cars’, een lyric-regel van de hand van Marc Bolan (van de song “Sun Eye” van het eerste T. Rex album). De leden van Eater behoorden tot de allerjongste eerste generatie punks en hadden de jeugdige snotneuzenleeftijd van 13, 15, 15 en 17 jaar toen de band in november 1976 geformeerd werd in het hart van de Londense punkexplosie. Hun eerste echte concert speelden ze op 26 november 1976 in Manchester met The Buzzcocks als support! Al gauw was er heel wat persaandacht vanwege allerlei blaadjes en fanzines, vooral voor de 14-jarige drummer Dee Generate, die bij de band geïntroduceerd was door Rat Scabies van The Damned, maar na de eerste single uit de groep werd gezet. Ze leidden een dubbelleven van punkband bij nacht en schooljongens overdag en speelden in legendarische punkketen als The Roxy, Vortex etc. Zo speelden ze als support voor The Damned in The Roxy en als wederdienst speelden The Damned in Eaters school in Finchley waar enkel soft drinks verkrijgbaar waren! Eater produceerde vier singles, één live E.P. en één album in hun carrière die duurde van november 1976 tot januari 1979. Eaters punk is vrij rauw, ongepolijst en primitief en toch melodieus. Ze klonken zo een beetje als een ruigere versie van de Buzzcocks.

Hun met veel jeugdig enthousiasme ingespeelde debuut verscheen in januari 1978 op het indepent label met de zeer originele naam The Label en droeg de al even originele titel “The Album”. Het eerste en enige Eater album leunt misschien iets te veel op covers, al zijn die wel enorm leuk. Zo krijgen we een versie van “Queen Bitch” van David Bowie en van “Eighteen” van Alice Cooper, dat door Eater voor de gelegenhed werd omgedoopt tot “Fifteen”. Van The Velvet Undergrounds “Sweet Jane” en “Waiting For The Man” plantten ze speedversies neer waar de Ramones jaloers op zouden zijn geweest. En over de Ramones en hun legendarische sneltreinsongs gesproken: slechts één song op “The Album” (namelijk afsluiter “Luv & Piece”) doorbreekt de drieminutengrens. Voor de rest krijgt u nog een resem flitsend korte, lichtelijk naïeve doch uitermate charmante en steengoede punksongs als “Room For One”, “Mock It Up”, “Anne”, “No Brains” (het enige nummer op “The Album” waarop Dee Generate nog te horen is) etc. In totaal 16 songs met een gezamenlijke speelduur van 36 minuten.

Bij deze release hoort ook een bonus cd “The Singles Plus” en die is al even interessant als “The Album”. Alle single tracks die niet op “The Album” stonden, krijg je hier voorgeschoteld. Hun eerste single “Outside View” – een nummer dat ze schreven tijdens de scheikundeles, jawel – is volgens de muziekgeschiedenisboeken de derde punksingle die in de UK verscheen (in maart 1977), na The Buzzcocks’ “Spiral Scratch” en The Damneds “New Rose”. De b-zijde “You” (hier in de ‘single version’) was eigenlijk een stuk sterker dan de a-kant en zou voor “The Album” heropgenomen worden in een nog straffere versie. De definitieve Eater song is voor ons (en niet voor ons alleen) de a-kant van hun tweede single (juni 1977) “Thinkin' Of The U.S.A.”, een der allerstrafste punksongs ooit, met op de b-zijde “Space Dreaming” en “Michael's Monitary System” dat begint als een muzikale parodie op Pink Floyds “Money”. De b-zijde van hun derde single “Lock It Up” (een voorsmaakje van “The Album” dat eraan zat te komen) uit oktober 1977 was – het moest ervan komen – een T. Rex cover: “Jeepster”. Hun vierde en laatste single “What She Wants She Needs”/“Reach For The Sky” (november 1978) ging wat meer de glamrocktoer op. Op het tweede schijfje staat (voor het eerst op cd) ook nog Eaters 4 track live E.P. “Get Your Yo Yo’s Out” uit september 1978 (de titel was een parodie op het Rolling Stones album “Get Your Ya Ya’s Out”) met daarop de songs “Thinking Of The U.S.A.”, “No More” en de nooit in studioversie verschenen songs “Debutantes Ball” en “Holland”. “Typewriter Babies” en “Point Of View” zijn twee onuitgegeven Eater songs die in 1979 wel verschenen op een labelsampler van The Label. En dan staan er tot slot nog twee nummers op van het in juni 1977 verschenen verzamelalbum “Live At The Roxy”, waar Eater prijkte tussen bands als Wire, The Adverts, The Buzzcocks, X-Ray Spex en Slaughter And The Dogs : “I Don’t Need It” en “Fifteen”. U merkt het al: koopt u deze fameuze Anagram/Cherry Red (re)release, dan bent u de bezitter van al het originele materiaal van deze legendarische oerpunks! [HV]

http://www.myspace.com/roomforoneeater

Anagram/Cherry Red

Henk Vereecken
01/10/2008