|
|||||||||||||
Een CD-review schrijven over Eagulls zonder de woorden Robert, Smith, The en Cure te gebruiken? Nee, ik zie Morrissey nog eerder een steakrestaurant runnen… Toch zeker niet als deze jongens uit Leeds op hun nieuwe release Ullages de kans op deze vergelijking er nog eens dikker op leggen dan op hun eerste titelloze album uit 2014. Eagulls waagden zich op hun eerste full-album nog aan woeste post-punk en stevige shoegaze, ondersteund door een keiharde betonnen fundering van (g)loeiende gitaren. Maar het lijkt erop dat ze die wilde haren nu aan het verliezen zijn. Dat kan en dat gebeurt bij de meeste bands; ze gaan dan ineens de serieuzere weg op na twee of drie full-albums. Eagulls zijn hier wat sneller in en kiezen op hun tweede release al direct en radicaal voor een meer gesofisticeerde sound. Ik zei het al in de inleiding: de vergelijking met Robert Smith is onvermijdelijk als je George Mitchell hoort zingen. Je zou bijna denken dat Robert Smith zijn C4 heeft ingediend bij The Cure en een nieuwe job heeft gevonden bij Eagulls. Zeker op dit nieuwe full-album komt “de vergelijking met…” nog eens harder uit de verf. In het negende nummer “Lemontrees” horen we zelfs drums die ons aan “The Hanging Garden” van The Cure doen denken. En of dat nog niet genoeg is, horen we in de intro van “Skipping” zelfs de bas van Simon Gallup. Het hele album stoot de adem uit van Pornography en van de vroege doom-periode van The Cure. De grootsheid van Disintegration is ook soms niet ver weg, en als je daar al maar even aan kunt doen denken, dan ben je zeker de goede weg ingeslagen. We leggen The Cure even aan de kant, want er zijn nog andere dingen te vertellen. Nr. 3, “My Life In Rewind”, wordt begeleid door frisse Johnny Marr/The Smiths-achtige gitaarpartijen, waardoor deze jongens zich nu zelfs bijna gaan wagen aan het maken van een radiohitje. Of dat dit een opdracht is van de platenbonzen? Of dat dit de eigen keuze is van de band om nu toch een iets breder publiek aan te spreken? Ik vind het althans een goede keuze. Dit 2de full album van Eagulls is volledig opgenomen in een kerk in hun thuisstad Leeds, voor deze gelegenheid helemaal omgebouwd tot een opnamestudio, en dat is te horen aan deze plaat, met zijn echo’s en de weidse sound die aan alle nummers een extra brede feel geven. De opnames werden vervolgens overgemaakt aan producer Craig Silvey, die onder andere al werkte voor Portishead, Nine Inch Nails, Depeche Mode en R.E.M. Voor de videoclip van “My Life In Rewind” heeft de band gekozen voor een vogelverschrikker die rustig in de wind staat te waaien. Hierdoor blijkt ook al dat de jongens een lichtere kant willen opgaan. Hun vorige clips toonden immers nog onder andere rottende varkenshersenen bezaaid met krioelende vleesmaden. In een interview vroeg een reporter ooit of die maden hen inspiratie gingen geven voor hun tweede plaat. Hun antwoord: “Dat weten we niet; we zijn Slipknot niet…” Ik voorspel hoe dan ook een mooie toekomst voor deze band, en dit door de nieuwe weg die Eagulls zijn ingeslagen. Dat dit gepaard gaat met het verloochenen van hun oorspronkelijke sound, daar malen we niet om… Dit is voor mij dan ook een 8/10. Het album zal in België gereleased worden op 13 mei 2016. Tracklist:
Je kan zelf punten op tien gaan geven op 21 mei in Rotterdam @ Rotown, 25 mei in Amsterdam @ Sugarfactory26 mei in Antwerpen @ Het Bos en op 27 mei in Brussel @ De Vaartkapoen. Alle tourdatums en info over Eagulls op http://www.eagulls.co.uk/eagulls/
Patrick Plessers |
Partisan RecordsVolgende besprekingen
Honeymoon Cowboys - Still (Liberating The West)
Winterhart - Ryk Of Glory
Verzamelaar - Miroque Das Beste Aus 20 Jahren
Faith And The Muse - Where The Land Meets The Sea
Astral Son - Silver Moon
Electrosexual - Art Support Remix (EP)
I.III - Static (EP)
Moon Zero - Moon Zero
Juhani Silvola - Strange Flowers
Strom Noir & Micromélancolie - 49°05’19,3″N 22°34’04,0’E
Trouwfe(e)st#3. Het is ondertussen al lang geen trouwfeest meer, maar de verjaardag van een trouwfeest. Toen Dimi en Sigrid twee jaar geleden in het huwelijksbootje stapten, vonden ze er immers – als liefhebbers van dark ambient en neofolk – niets beter op dan een aantal van hun lievelingsgroepen uit te nodigen om hun hoogdag te ...
Pure, onversneden old school electro, iemand? Ok, we doen een aanbod: To Avoid brengt al 21 jaar EBM en treedt op vrijdag 21 juni op in de Kinky Star te Gent. Gratis bovendien, op een Dark Entries Night. We hadden een gezellige babbel met de drie heren, over het verleden maar vooral ook over de toekomst. Want To Avoid werkt aan nieuwe zaken ...
Lees vooral eerst deel 1 van dit interview! (klik de link)
Zet je schrap voor deel 2 van onze uitgebreide babbel met Erik De Ridder, bezieler van W-Fest!
DE: De verhuis naar Waregem dit jaar, een bewuste keuze? Wat wordt er anders?
Erik: Het blijft een festival maar er komt ook een indoor beleving, beetje vergelijkbaar met Amphi. ...
Mijn elfde Wave-Gotik-Treffen reeds, en voor mij een heel speciale editie. Het is immers de eerste keer dat ik zelf deel uitmaak van het programma. Op zondag geef ik een lezing over subculturen in het Oostblok, en ik ben er zelfs in geslaagd om een akoestische set te spelen op een picknick. Ik heb hierdoor ook tal van boeiende mensen ontmoet, ...
U kon er onmogelijk naast kijken op onze site: ook dit jaar (aanstaande zaterdag meer bepaald) is er weer een editie van Trouwfest, het festival ter ere van de huwelijksverjaardag van ondergetekende.
Nogmaals willen we, de misleidende titel van het evenement indachtig, benadrukken dat dit een openbaar evenement is waar iedereen welkom ...
Een beetje met de hulp van Dark Entries kunnen we het volgende evenement wel noemen. Toen de Duitse neofolk organisatie FolkWorld ons vroeg naar een gepaste locatie voor een concert van Rome en of we en passant ook geen leuke lokale act kende voor het voorprogramma begon onze denktank reeds te bollen, en werden deze vragen vliegensvlug van ...
Ook de liefhebbers van mystieke, obscure, meditatieve en noisy geluiden kunnen weer een tijdje verder met de vierde labelcompilatie van het Duitse Mind Plug Records.
Oefen alvast uw beste lotushouding, en voorzie beter langdurig brandende wierook want deze 13 nummers tellende verzamelaar is goed voor een speelduur van bijna 2,5 uur en ...
Voor de vijfde keer op rij laat het Braziliaanse label Paranoia Musique ons middels een compilatie kennismaken met 12 underground acts die naar eigen zeggen de meest inventieve geluiden uit het alternatieve universum laten horen.
Met Navajas Cross, Les Animaux Sauvages, Bring Her, Phileas Fogg, The Lautreamonts, The Dream Never Ends, Sounds ...
Als je een liefde voelt voor elektronische muziek met Oriëntaalse invloeden, dan zou je de muziek van de twee zusjes Lia en Lena AKA LIANA zeker een keer moeten luisteren.
Zij schrijven en produceren niet alleen hun eigen muziek, maar regisseren en editen ook hun eigen (muziek) video's. Net zoals ook hun dromerige videoclip voor ...