|
|||||||||||||
Diorama is een band die geen introductie meer behoeft. Deze Duitse electro/darkwave-groep, opgericht door Torben Wendt, gaat al sinds '96 mee en heeft met 'Even The Devil Doesn't Care' zijn 8ste studio-album uit. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik Diorama nooit actief heb opgevolgd, niettegenstaande ik de clubhit 'Advance' uit 2001 nog steeds een fantastisch nummer vind. Dit gebrek aan voorkennis belette mij evenwel niet om het nieuwe album in ontvangst te nemen bij de promobedeling. Het is nooit te laat om je te verdiepen in een band die al zo lang meedraait in de scene, zeker niet in een tijd waarin hardere elektronische stijlen de clubs domineren. Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: 'Even The Devil Doesn't Care' is een schot in de roos. Gezien mijn beperkte vertrouwdheid met ouder Diorama-werk kan ik niet vergelijken met hun andere albums, maar dat lijkt mij geen onoverkomelijk probleem. Al vanaf de eerste luisterbeurt wist ik dat ik een veelbelovende promo in handen had. En inderdaad: hoe meer ik ernaar luisterde, hoe meer verslingerd ik eraan geraakte. Het album opent met het bloedstollend mooie 'Maison Du Tigre' (meteen ook mijn lievelingsnummer) en dat is nog maar het begin, want de goeie tracks volgen elkaar in sneltempo op. 'Hope', 'My Favourite Song', 'The Expatriate', 'Hellogoodbye',… Het zijn stuk voor stuk clevere liedjes die goed gemaakt en zeer toegankelijk zijn. Een niet te onderschatten factor daarbij zijn de vocals van Torben Wendt: de man is niet alleen gezegend met een pracht van een zangstem; zijn meeslepende manier van zingen is al even intrigerend. Wat ik ook een groot pluspunt vind zijn de pianostukjes die in verschillende tracks te horen zijn. Vooral in 'Weiss Und Anthrazit' (het enige Duitstalige nummer) en 'When We Meet Again In Hell' levert dat bijzonder mooie resultaten op. Voeg daar nog de geslaagde technische afwerking (productie en zo meer) aan toe en je zult wel begrijpen waarom dit album een feest voor het oor is. Een must-have voor fans van intelligente donkere elektronische muziek.
Marjolein Laenen |
Volgende besprekingen
Kentin Jivek - Six Diamonds
Various Artists - Foundations
Kitchen + The Plastic Spoons - Screams To God
Verzamelaar - The Thing From The Crypt
Press Gang Metropol - Checkpoint
Koji Asano - August Is Fall
She Past Away - Berlirdi Gece
David Sylvian - Amplified Gesture (a film by Phil Hopkins; an introduction to free improvisation, practitioners and their philosophy)
Yannis Kyriakides - Resorts & Ruïns
Marc Behrens - Queendom Maybe Rise
Andere besprekingen van DIORAMA
Diorama - Cubed
Diorama - A different life
Diorama - Synthesize me