|
|||||||||||||
Corona, ja dat beestje weer, zorgde voor wat vertraging bij het persen van deze “Weida”, het debuut van DIAF, een obscuur éénmanscollectief uit Duitsland dat als een nieuwe baken in de actuele dark wave scene wordt uitgezet. Al is Dark Entries dan wel de vuurtoren om u, beste lezer, wegwijs te maken in de duizenden muziekjes die je om de oren vliegen. Deze “Weida’ is er (voorlopig?) enkel op gelimiteerd (zwart met vurige rode gensters) vinyl, en als u de volgende generaties geen archeologische vondsten wil nalaten, uiteraard ook digitaal. Niko Biberger verzamelde verschillende gasten om zich heen om deze “Weida” klaar te stomen en thematisch doet het mij ietwat aan The Devil And The Universe denken. Edoch, deze DIAF gooit zomaar compromisloos minimal, synth wave, post punk en ja zelfs een portie Neue Deutsche Welle over de donkere folk riedels heen. Met het dansbare, pittige “Nacht” (zie clip) wist hij me al aangenaam te verrassen; maar “Weida” is een veelzijdiger album geworden dan die dansbare “Nacht” sound en dat maakt dit debuut des te opmerkelijker. Iets wat het meer donkere 80 wave aandoende “Erbsündt” al meteen duidelijk maakt, een beetje geforceerd, maar net dat is een notoir handelsmerk voor deze DIAF. Meer wave op het eerste DIAF wapenfeit dat begin dit jaar verscheen met “Liacht” terwijl “Weg” een strakke hymne lijkt die ergens tussen een punky rauwheid en bombastische dark folk duisternis zweeft, de naam van Fliehende Stürme hoor je dan bij onze oosterburen wel eens vallen. De teksten worden zonder uitzondering in het Duits gedeclameerd met het ietwat geforceerde timbre die Niko Biberger zo eigen is. “Splitter” is een soort ballade, een rustpunt op deze “Weida” badend in gitzwarte romantiek op een walsritme, aangevuld met akoestische gitaren. Ook dat is DIAF. Dark Folk met een mooie opening in “Berg”, het titelnummer “Weida” verzoent dan weer de Neue Deutsche Toteskunst van weleer met strak aangetrokken gotische rock badend in een occulte orgie. “Ritual” kent weer een andere kleuring, eentje die ietwat aanleunt bij opener “Nacht” en ergens aanschurkt bij een duistere en donkere Falco en “Kettn” tenslotte, het langste nummer met net geen 7 minuten, is dreigende dark folk die over het muurtje kijkt en zelfs elektronische pop invloeden toelaat om, zoals op bijna elk nummer, tot een hybride mix van vele invloeden te komen. Rocken doen we ook nog eens in dit nummer. U merkt het, DIAF is niet voor één gat te vangen, meer nog, de muzikale taal van deze “Weida” is wat mij betreft vrij uniek en apart. Iets waar dark wave in de meest ruime zin van het woord nood aan heeft. Nu al cult in thuisland Duitsland, en afgaand op dit debuut snap ik wel waarom. Apart en toch herkenbaar, Dark Entries tip!
DIAF (facebook) Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
The Breath Of Life - Sparks Around Us
Scatterface - 2020
John 3:16 - Tempus Edax Rerum
Twelve Thousand Days - Field's End
The Imaginary Suitcase - Hope Is A Sick Joke
Maike Zazie - Seismopsychollage
Bérangère Maximin - Land Of Waves
Už Jsme Doma & Randy - Moravian Meeting
Bergeton - Miami Murder
Witch of None - Virtue of Starvation
In hetzelfde genre: DARK WAVE
Silent Love of Death - Donde habite el ovidio CD/DVD
Friends Of Alice Ivy - In The Gloaming
BLAME - Convergent Fields
Engelsstaub - Nachtwärts
Verzamelaar - Klangrausch 2 (dvd compilatie)
Peter Murphy - Ninth
Metallspürhunde - Moloch
Schwarzer Engel - Träume Einer Nacht
Monica Richards - The Strange Familiar ep
Clan Of Xymox - The Darkest Hour