Na enige jaren op een andere planeet geleefd te hebben werd onze aandacht gericht op het derde album van de belgische groep Dez Mona. We komen vanalles te weten, bv. dat Dez Mona is zoals in Desdemona uit 'Othello' van Shakespeare (en niet van De Rode Ridder). Belangrijker is dat we leren dat de zanger Gregory Frateur is. GF, die een tiental jaren geleden indruk maakte door zijn deelname aan een workshop van Institute For Living Voice; met zijn zeer typische stemgeluid én zijn bescheidenheid daarover. GF, die zo ongeveer de hoofdzanger was van 'Goddamn!', het rondreizende tribuut aan de diva Nina Simone (we krijgen nog kippevel als we aan zijn versie van 'Dhambala' denken). Diezelfde GF maakt dus al drie albums het mooie weer met Dez Mona. Hoewel: mooi weer is verkeerd uitgedrukt. We zijn eerder geneigd om te denken aan regenachtige en mistige herfstdagen. Die melancholie was ook de Anciènne Belgique niet ontgaan toen ze Dez Mona uitnodigden om te concerteren op hun tribuutavond aan de Virgin Prunes. Frateur's stijl wordt trouwens af en toe vergeleken met Gavin Friday; hoewel ik evengoed denk aan Michael J Sheehy, Nick Cave, marianne Faithfull en zelfs Hildegarde Knef... Hij verstaat in ieder geval de kunst om zijn stem laag te laten grommen als op te tillen naar androgyne hoogten.

Het gaat hier evenwel niet enkel om de stem: ook de muziek (veelal opgehangen aan de ruggegraat van Nicolas Rombouts' contrabass) staat stevig overeind in al haar melancholische grootsheid. Men zou kunnen spreken over een donker soort van jazzy kamermuziek, hoewel er veel meer invloeden in zitten. Het album kent het ene hoogtepunt na het andere, met wondermooie uitersten zoals tussen 'Get out of Here' en 'Road'. De rode draad door het album is het menselijke lijden en hoe er na struikelen, strompelen en vallen altijd nog de kans tot uitkomst bestaat. Op meer moedeloze momenten vraagt Frateur zich echter af wanneer het nu eindelijk eens gedaan is met de ellende, want hij heeft er zijn deel al van gehad. De titel van het album is in die zin zeer goed gekozen: Frateur merkte de tekst op in een lift in Duitsland. Wanneer je vast komt te zitten in de lift (der ellende) dan kan je jezelf vasthouden aan deze vage belofte. De cavalerie is onderweg en er wordt van gezegd dat die nooit te laat komt, toch...?

Dezmona

Jan Denolet
09/10/2009