|
|||||||||||||
Stel, je (v/m/x) hebt net een treinoverval gepleegd op traditionele wijze. Je hoed met duidelijk Borsalino-signatuur overschaduwt je gelaat, het pistool hangt losjes rond je wijsvinger, federale agenten noemen zichzelf nog gewoon gendarmen en elektrische straatverlichting is voor de oudere generatie boeven nog steeds een nieuwigheid.
Je vluchtauto is vanzelfsprekend een Cadillac Convertable, maar jammer genoeg is er net te weinig diesel in gepompt om ver weg te kunnen vluchten en ben je genoodzaakt te overnachten in een luizig motel waar de enige andere kamer bezet is door een zakenman die het bed deelt met een minnares die voor de gelegenheid zwarte nylons heeft aangedaan.
Soms zegt een beeld meer dan honderd woorden. Wat dat betreft is de hoes van Detour Doom Project de perfecte weggever: de film-noir-esthetiek druipt eraf. En welke muziek past er beter bij dit filmgenre dan dark jazz? De term dark jazz, ook wel eens doom jazz of noir jazz genoemd, vindt zijn oorsprong dan ook effectief in de muziek die deze films begeleidde. Wanneer je terugluistert naar de soundtrack van Ascenseur pour l'échafaud (Miles Davis), en je combineert die met de muziek van Angelo Badelamenti uit de matineuze jaren 90 (Twin Peaks), de trip hop van Portishead en een serieuze scheut Lustmord, komt je al in de buurt van de groepen die dit genre als autonome muzikale stijl op de kaart zetten. Bekendste acts zijn Bohren & der Club of Gore, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble en The Mount doomjazz corporation.
Detour Doom Project manifesteert zich op deze cd als een quintet, maar in tegenstelling tot andere jazzgroepen is het instrumentarium uitgesproken onakoestisch. Adriano Vincenti, Gianni Pedretti en Michele Malaguti zijn allemaal op een of andere manier bezig met elektronische instrumenten: samplers, synths, elektronica en geluidsmanipulatie. De enige akoestische elementen zijn de piano en stem van Bjarkan Wolfsdóttir en de trompet en bugel van Izzy Op de Beeck. Die laatste naam klinkt u bekend? Dat hoeft niet te verbazen, hij is deel van het brein van de Belgische dark-ambientlegende For Greater Good en een graag geziene gast in gotische, experimentele en metalen milieus. Ondanks deze weinig orthodoxe bezetting slaagt Detour Doom Project er toch in om verrassend akoestisch en organisch te klinken.
De muziek is gewoonweg steengoed. De arrangementen zitten ongelooflijk knap in elkaar, het geluidsdesign is van een professioneel niveau en de zang klinkt melancholisch en doorleefd, alsof ze zestig jaar geleden door een oude ribbon microfoon werd opgenomen in een groezelige nachtclub. Vanaf de eerste tot de laatste noten wordt je ondergedompeld in de meest donkere sferen die de jaren 50 te bieden hadden. Meer nog dan hun stijlgenoten, flirt Detour Doom Project met elementen uit dark ambient en zelfs met oudeschoolse industriële muziek. U vroeg om sfeer? Dit album stort ze genadeloos met bakken over u heen. Ondergetekende bestelde alvast de eerste plaat en kijkt uit naar de volgende.
De plaat werd uitgegeven op het Russische Aquarellist. Koop haar en schaf u meteen zo'n 50s hoed en vestje aan. U zal het zich niet berouwen. Peter De Koning |
AquarellistVolgende besprekingen
Mismerizer - 6 Tales of Terror
Jeffrey Roden - Threads of a Prayer
Massive Ego - Beautiful Suicide
Unimother 27 - Fiore Spietato
Yasmine Hamdan - Al Jamilat
Ghost Dance - Stop The World
Les Chasseurs De La Nuit - Nebel Leben
Apokrifna Realnost - Na Rekah Vavilonskih
Circuncelion - Live In La Noche De Los Candiles
Tábor Radosti - Egregor
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...